Saltu al enhavo

Piriko

El Vikipedio, la libera enciklopedio

Je klasika metriko, la piriko[1] (antikve-greke πυρρίχιος, purrhiĥios, latine pyrrhichius) estas piedo konsistanta el du mallongaj silaboj.

Priskribo

[redakti | redakti fonton]

Je la metriko de la klasikaj Eŭropaj lingvoj (latino, antikva greka lingvo), la metro estas kalkulata laŭ la silaba longo: ĉu la silabo estas longa (—) aŭ mallonga (◡). La piriko estas, laŭ la tradicia analizo, piedo konsistanta el sinsekvo de du mallongaj silaboj:

◡◡

En la analizo de aliaj lingvoj kiel Esperanto, kiuj uzas la akcentecon de silaboj anstataŭ longoj (tiel — signifas akcentan silabon kaj ◡ signifas senakcentan silabon), la piriko estas sinsekvo de du senakcentaj silaboj.

En la klasika poezio, la piriko, havanta du moraojn, estas ekvivalenta laŭ longo al unu longa silabo.

Ekzemploj

[redakti | redakti fonton]

En Esperanta poezio:

En la / mondon / venis / nova / sento,
◡◡ —◡ —◡ —◡ —◡ —◡
tra la / mondo / iras / forta / voko;
◡◡ —◡ —◡ —◡ —◡ —◡
(El “La Espero” far L. L. Zamenhof)

En tiu fama poemo en trokea pentametro, la unuaj trokeoj estas anstataŭigitaj per pirikoj (depende de la prononco).

En anglalingva poezio:

When the / blood creeps / and the / nerves prick.
◡◡ —— ◡◡ ——
“Kiam la sango rampas kaj la nervoj pikas.”
(El “In Memoriam A.H.H.” far Alfred Tennyson)

La kvarpieda verso konsistas el du pirikoj kaj du spondeoj.

Referencoj

[redakti | redakti fonton]