Publikano
Estis difinita publikano, en la antikva Romo, la adjudikato de impostoj kutime riltae la terkulturistojn. Alivorte li estis, en [Patestino]], dependanto de la registaro kiu tiam okupis la landon.
La termino "publikano" devenas de latina publicānus, el la radiko publĭcum kiu signifas: publika trezoro, impostoj.
Karakterizoj[redakti | redakti fonton]
Publikanoj ĉeestis, en tuta la Romia imperio, kie oni kolektis la impostojn
La ilia malbona famo ((Mateo 9 , 11)) estis ofte plimalbonigita pro la fakto ke iuj el ili kutimis devigi pagi pli ol la leĝo ordonis kaj pro ne klareco de la sama leĝo.
Mencio en la Evangelioj[redakti | redakti fonton]
La publikanoj estas cititaj en la Nova Testamento kaj aparte en la Evangelioj. Ili estis multe malŝatataj ĉar aliancanoj de la romia okupanto kaj estis konsiderita publikaj pekuloj:
- La apostolo Mateo estis impostokolektisto kaj do publikano;
- Zakĥeo estis publikano de Jeriĥo renkontita kaj konvertita de Jesuo (Luko 19,1-9);
- Aparte fama estas la la parabolo de Jesuo: Parabolo de la fariseo kaj publikano. (Luko 18,9-14). Jen la juĝo de Jesuo: «Jesuo diris al ili: Vere mi diras al vi, ke la impostistoj kaj malĉastistinoj iras antaŭ vi en la regnon de Dio.” (Mateo 21,31)