231 146
redaktoj
Bombardado de Placo Majo: Malsamoj inter versioj
Salti al navigilo
Salti al serĉilo
sen resumo de redaktoj
Kani (diskuto | kontribuoj) (Nova paĝo kun '{{redaktata}} thumb|Kovrilo de la revuo ''Ahora'', de 1964, kie oni reaperigas la tragediajn okazojn de 1955. Dosiero:Bombardeo-Plaza-Mayo-1955..g...') |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
|
Fine de 1954 la konflikto inter la registaro kaj la [[katolika eklezio]] alportis novan elanon al la puĉistoj, inter kiuj jam estis armeaj oficiroj de altaj tangoj kiaj la generaloj [[Eduardo Lonardi]] kaj [[Pedro Eugenio Aramburu]], kiuj agante paralele kaj kun kelkaj internaj rivalecoj sukcesos dum la [[Liberiga Revolucio (Argentino)|puĉo de la 16a de septembro de 1955]]. Eniris en la konspiro ankaŭ la generalo José León Bengoa, la kolonelo Eduardo Señorans, kaj komence de 1955 eĉ oficiroj de la sixparmeo kiaj Samuel Toranzo Calderón, dum apenaŭ eniris civiluloj, ĉar knvakma multaj partioj sopiris la falon de Perón, estis multaj diferencoj inter ili.
En la kunteksto de la konflikto inter la registaro kaj la [[katolika eklezio]], malpermeso fare de tiu por prokrasti la procesion de [[
==La
Ŝajne admiralo Toranzo Calderón estis malkaŝita kiel konspiranto kaj deziris antaŭigi la komploton. Partoprenus aviadiloj, ĉirkaŭ 700 soldatoj kaj kelkaj grupoj de armitaj civiluloj.<ref>Ruiz Moreno, Isidoro (2013): ''La revolución del 55''. Buenos Aires: Claridad, cuarta edición, 2013. ISBN 978-950-620-336-8, paĝoj 112 kaj 113.</ref> Ĉio akceliĝis kaj la preparo ne estis tiam akurata, krome la veterprognozo ne promesis taugan veteron.
==Notoj==
| |||