Antonin Artaud: Malsamoj inter versioj
[nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
e la bildo en la informkeston |
e polureto |
||
Linio 9: | Linio 9: | ||
|Loko de morto = [[Ivry-sur-Seine]], [[Francio]] |
|Loko de morto = [[Ivry-sur-Seine]], [[Francio]] |
||
}} |
}} |
||
'''Antonin ARTAUD''', |
'''Antonin ARTAUD''', vernomite '''Antoine Marie Joseph Artaud''', estis [[Francio|franca]] [[verkisto]] kaj [[poeto]], naskiĝinta en [[Marseille]] la [[4-a de septembro]] [[1896]] kaj mortinta en [[Ivry-sur-Seine]] la [[4-a de marto]] [[1948]]. |
||
Li estis la aŭtoro de poemoj (ekzemple La Umbiliko de la Limboj |
Li estis la aŭtoro de poemoj (ekzemple "La Umbiliko de la Limboj", ''L'Ombilic des Limbes'', 1925) kaj de tekstoj pri la [[kino|kinematografio]] kaj la [[teatro]] (ekzemple "La Teatro kaj ĝia Ĝemelo", ''Le Théâtre et son Double'', 1938), kie li faras laŭdon de la "teatro de la kruelaĵo", kaj kiuj ĉefinfluos multajn enscenigistojn tra la tutmondo. Li ankaŭ aktoris en du-dek-kvin filmoj dum dek-du jaroj, kaj verkis la scenaron de ''"La Coquille et le Clergyman"'' de [[Germaine Dulac]]. |
||
== Biografio == |
== Biografio == |
||
Linio 51: | Linio 51: | ||
|} |
|} |
||
Antonin Artaud devenis el bonhava burĝa familio. Lia patro, Antoine Roi, estis militestro, kaj lia patrino, Euphrasie Nalpas, devenis el Smirno (Turkio). Eĉ se li |
Antonin Artaud devenis el bonhava burĝa familio. Lia patro, Antoine Roi, estis militestro, kaj lia patrino, Euphrasie Nalpas, devenis el [[Smirno]] (Turkio). Eĉ se li spertis dorlotantan infanaĝon por kiu li konservis korinklinajn memorojn, ĝi estis tamen perturbata pro nervaj malordoj, kiuj estis asignataj al meningito. Nur restadoj en lia patrina hejmlando sensuferigis lin. La fizika doloro ne deiris el li malgraŭ tiuj ripetaj restadoj en sanejoj. Okjaraĝa, li perdis okmonatan aĝan fratineton. La eksio de tiu forpaso profunde emociis lin. Dekjaraĝa, li evitis droniĝon. Li gardos de tiu akcidento akvofobion. Lia religia edukado alportis al li fortan katolikan teologion, kiun oni retrovas en lia verka estetiko. Tiam, li ekŝatis la malnovan grekan, la latinan, kaj la antikvvan historio. Dekkvaraĝa, li malkovris [[Charles Baudelaire]]. |
||
En [[1920]], li alvenis en [[ |
En [[1920]], li alvenis en [[Parizo]] kaj ekverkis. Lia unua poemaro estis malakceptata en 1923 de [[Jacques Rivière]], direktoro de la "NRF". Korespondo tiuokaze komencis inter ili. Artaud klarigis al Rivière ke lia stilo estas lukto kontraŭ la penso kiu lin delasas, la nenio kiu lin infektas. ''« Je n'ai jamais trouvé ce que j'écris que par affres »''. "Mi iam ajn trovis tion, kion mi verkas, nur per suferego". Rivière publikigis la korespondadon en la "NRF". |
||
La poeto iĝis |
La poeto iĝis portempe direktoro de la Centralo de la oficejo de la superrealismaj esploroj. Dum tiu periodo, li verkis filmajn scenarojn kaj prozajn poemojn, kiel tekstoj, kiuj estis publikigitaj en La superrealisma Revolucio, la ĉefa organo de la superrealisma grupo. La 10-an de decembro 1926, okaze de grupkunveno, la aniĝo al la komunista partio estis konsiderata. Artaud rifuzis kajforlasis la grupon. Liaopinie, la revolucio devas esti spiritan, ne politikan. ''« Je n'aime pas les poèmes de la nourriture, mais les poèmes de la faim, ceux des malades, des parias, des empoisonnés, des suppliciés du langage qui sont en perte dans leurs écrits. »'' "Mi ne amas la nutraĵopoemojn, sed la poemojn de la malsato, tiujn de la masanuloj, de la pariaoj, de la venenatoj, de la lingvaĵotorturatoj perdiĝantajn en siaj skribaĵoj." |
||
== Artaud kaj la poezio == |
== Artaud kaj la poezio == |
||
Linio 89: | Linio 89: | ||
|} |
|} |
||
{{DEFAULTSORT:Artaud, Antonin}} |
|||
[[Kategorio: |
[[Kategorio:Francaj verkistoj]] |
||
[[Kategorio: |
[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1896]] |
||
[[Kategorio:Mortintoj en 1948]] |
|||
[[bg:Антонен Арто]] |
[[bg:Антонен Арто]] |
Kiel registrite je 19:40, 16 mar. 2008
Antonin Artaud | |
---|---|
Persona informo | |
Naskonomo | Antoine Marie Joseph Paul Artaud |
Naskiĝo | 4-a de septembro 1896 en Marseille, Francio |
Morto | 4-a de marto 1948 en Ivry-sur-Seine, Francio |
Mortokialo | kojlorektuma kancero |
Tombo | tombejo Sankt-Petro de Marsejlo |
Lingvoj | franca |
Ŝtataneco | Francio |
Familio | |
Amkunulo | Génica Athanasiou |
Parencoj | Louis Nalpas |
Okupo | |
Okupo | dramaturgo • aktoro • poeto • filmkritikisto • verkisto • eseisto • scenaristo • pentristo • teatra aktoro • filmaktoro • prozisto • filmreĝisoro • reĝisoro • komediverkisto • ludartisto |
Antonin ARTAUD, vernomite Antoine Marie Joseph Artaud, estis franca verkisto kaj poeto, naskiĝinta en Marseille la 4-a de septembro 1896 kaj mortinta en Ivry-sur-Seine la 4-a de marto 1948.
Li estis la aŭtoro de poemoj (ekzemple "La Umbiliko de la Limboj", L'Ombilic des Limbes, 1925) kaj de tekstoj pri la kinematografio kaj la teatro (ekzemple "La Teatro kaj ĝia Ĝemelo", Le Théâtre et son Double, 1938), kie li faras laŭdon de la "teatro de la kruelaĵo", kaj kiuj ĉefinfluos multajn enscenigistojn tra la tutmondo. Li ankaŭ aktoris en du-dek-kvin filmoj dum dek-du jaroj, kaj verkis la scenaron de "La Coquille et le Clergyman" de Germaine Dulac.
Biografio
Franclingva originalo | Proza traduko |
---|---|
|
|
Antonin Artaud devenis el bonhava burĝa familio. Lia patro, Antoine Roi, estis militestro, kaj lia patrino, Euphrasie Nalpas, devenis el Smirno (Turkio). Eĉ se li spertis dorlotantan infanaĝon por kiu li konservis korinklinajn memorojn, ĝi estis tamen perturbata pro nervaj malordoj, kiuj estis asignataj al meningito. Nur restadoj en lia patrina hejmlando sensuferigis lin. La fizika doloro ne deiris el li malgraŭ tiuj ripetaj restadoj en sanejoj. Okjaraĝa, li perdis okmonatan aĝan fratineton. La eksio de tiu forpaso profunde emociis lin. Dekjaraĝa, li evitis droniĝon. Li gardos de tiu akcidento akvofobion. Lia religia edukado alportis al li fortan katolikan teologion, kiun oni retrovas en lia verka estetiko. Tiam, li ekŝatis la malnovan grekan, la latinan, kaj la antikvvan historio. Dekkvaraĝa, li malkovris Charles Baudelaire.
En 1920, li alvenis en Parizo kaj ekverkis. Lia unua poemaro estis malakceptata en 1923 de Jacques Rivière, direktoro de la "NRF". Korespondo tiuokaze komencis inter ili. Artaud klarigis al Rivière ke lia stilo estas lukto kontraŭ la penso kiu lin delasas, la nenio kiu lin infektas. « Je n'ai jamais trouvé ce que j'écris que par affres ». "Mi iam ajn trovis tion, kion mi verkas, nur per suferego". Rivière publikigis la korespondadon en la "NRF".
La poeto iĝis portempe direktoro de la Centralo de la oficejo de la superrealismaj esploroj. Dum tiu periodo, li verkis filmajn scenarojn kaj prozajn poemojn, kiel tekstoj, kiuj estis publikigitaj en La superrealisma Revolucio, la ĉefa organo de la superrealisma grupo. La 10-an de decembro 1926, okaze de grupkunveno, la aniĝo al la komunista partio estis konsiderata. Artaud rifuzis kajforlasis la grupon. Liaopinie, la revolucio devas esti spiritan, ne politikan. « Je n'aime pas les poèmes de la nourriture, mais les poèmes de la faim, ceux des malades, des parias, des empoisonnés, des suppliciés du langage qui sont en perte dans leurs écrits. » "Mi ne amas la nutraĵopoemojn, sed la poemojn de la malsato, tiujn de la masanuloj, de la pariaoj, de la venenatoj, de la lingvaĵotorturatoj perdiĝantajn en siaj skribaĵoj."
Artaud kaj la poezio
Franclingva originalo | Proza traduko |
---|---|
|
|