Sulua insularo
| Sulua insularo | ||
|---|---|---|
| insularo | ||
| Akvejo | ||
| Geografia situo | 6° 0′ N, 121° 0′ O (mapo)6121Koordinatoj: 6° 0′ N, 121° 0′ O (mapo) | |
| ||
|
| ||
| Tuta areo | ||
La insularo Sulu (en sulua lingvo: Lupa’ Sūg; en tagaloga lingvo: Kapuluan ng Sulu) estas aro de vulkanaj kaj koralaj insuloj de la sudokcidento de Filipinoj, inter la insuloj Mindanao kaj Borneo.
Estas duobla serio de insuloj kiuj havas etendon de 270 km kaj enhavas 400 difinitaj insuletoj kaj pli ol 500 sennomaj ĝis nun; ĝi kovras areon de 4 068 km².
La insulanoj estis konvertitaj al Islamo fare de Abu Bakr meze de la 15-a jarcento. La hispanoj klopodis dekomence malsukcese domini la lokanojn, kiujn ili nomis "moros" (maŭroj). La insuloj finfine iĝis teritorio de hispana suveraneco en la 19-a jarcento. Kaj inter 1899 kaj 1901 venis sub la jurisdikcio de Usono pro la traktatoj de Parizo kaj de Vaŝingtono.
La arkipelago venis al Filipinoj en 1940. La insuloj iam estis rifuĝejo de kontrabandistoj kaj piratoj.