Transmigra brutobredado

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ŝafoj en someraj stoplejoj en Kastilio-Manĉo.

La Transmigra brutobredado difiniĝas kiel tipo de brutobredado aŭ paŝtigado en konstanta movado, adaptante la spacon al zonoj de ŝanĝanta produktiveco. Diferencas el nomada brutobredado ĉar havas fiksajn sezonajn setlejojn kaj fiksan ĉefan (kernon) el kiu devenas la homoj kiuj praktikas ĝin.[1] Oni ĉirkaŭkalkulas ke tia agado, sumita al tiu de la nomada brutobredado, okupigas ĉirkaŭ 100-200 milionojn da personoj tutmonde;[2] la terenoj espluatataj laŭ tiuj sistemoj reprezentas ĉirkaŭ 30 milionojn de km², aŭ nome duoble de la teroj dediĉataj al agrikulturo.[3] [4]

Plej tipa Transmigra brutobredado estas tiu kiu profitas somere la paŝtejojn de pli malvarmaj areoj, kiam ne estas neĝo, dum vintre la gregaroj translokiĝas al pli varmaj areoj, kie profitas la vintrajn paŝtejojn, ĉar tie somere ne estas sufiĉe da humideco aŭ pluvo por ke estu sufiĉa paŝtokvanto.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Notoj[redakti | redakti fonton]

  1. Harvard, Matley, 1968, pp=250-251.
  2. http://data.iucn.org/wisp/pastoralism.html Arkivigite je 2013-05-21 per la retarkivo Wayback Machine Pastoralism, konsultita la 12an de novembro 2008, World Initiative for Sustainable Pastoralism.
  3. The agricultural systems of the world. An evolutionary approach Grigg, David B., Cambridge University Press, 1974, Cambridge, isbn = 0521098432, 9780521098434, paĝoj 112-122, Chapter 7. Pastoral nomadism..
  4. Asner, Gregory P.; Elmore, Andrew J.; Olander, Lydia P.; Martin, Roberta E.; Harris, A. Thomas, Grazing systems, ecosystem responses, and global change, 2004, Annu. Rev. Environ. Resour., 29, paĝoj 261-299 http://dx.doi.org/10.1146annurev.energy.29.062403.102142.