Unuaksa traktoro

El Vikipedio, la libera enciklopedio
unusksa traktoro kun angulturnplugilo

Unuaksa traktoro, aŭ unuaksulo agrikultura kaj ĝardenista maŝino por grundoprilaboro respektive por tranportaj taskoj kaj aliaj agrikulturaj kaj pejzaĝistaj laboroj.

unuaksa traktoro kun freszilo

Unuaksa traktoro nur havas du per benzina aŭ dizela motoro promulgitaj radoj. La maŝino estas stirata de laboristo. Unuaksuloj havas ofte ŝafto. Ofte eblas turni la stirilon je 180 gradoj, por almunti diversajn ilojn kiel ekzemple traba falĉmaŝino. Oftaj almuntiloj estas freziloreversfrezilo, plugilo, traba falĉmaŝino, mulĉilo, bendorastilo, balamaŝino, ŝpruciloj, punmpiloj kaj unuaksaj remorkoj, parte ankaŭ kun propra propulso (pere de ŝafto propulsita remorka akso).

unuaksa traktoro plugante kun turnplugilo

Unuaksaj traktoroj estis tre disvastigataj en la 1950aj ĝis 1970aj jaroj. Hodiaŭ ili nur estas uzataj en ĝardenistoj kaj kaj pejzaĝistoj. [1]. En agrikulturo ili nur estas uzata de agrikulturaj kromenspezisto.

Hodiaŭ la unuaksa traktoro ankoraŭ estas uzata de ĝardenisto kaj ĝarden- kaj pejzaĝisto, en la komunuma flegadservo kaj de libertempaj agrikulturistoj. Avantaĝoj kompare al kvarradaj ettraktoroj estas la pli granda turnebleco kaj la pli malalta pezo, kiu pli zorge uzas la grundon.

Farantoj de unuaksaj traktoroj estis kaj parte ankoraŭ estas: Agria, Aebi, Bucher, Bungartz, Fahr, Fortschritt, Gutbrod, Hako, Holder, Honda, Husqvarna, IRUS, Köppl, Monax, Rapid, Reform, Schmiedag, Siemens-Schuckertwerke, SOLO

Vetrkurado de unuaksaj traktoroj[redakti | redakti fonton]

mini|Einachserrennen Dum la lastaj jaroj pli kaj pli ŝatataj estas vetruroj kun unuaksaj traktoroj.

Literatur[redakti | redakti fonton]

  • Wolfgang Wagner: Das Einachs-Schlepperbuch. Podzun, Brilon 2000, ISBN 3-86133-246-9
  • Paul Schweigmann, Die Landmaschinen und ihre Instandhaltung. Verlag Dr. Pfanneberg, Gießen 1955, Nachdruck durch Bulldog Press, Limburg an der Lahn 1993, ISBN 3-9803332-1-3

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Armin Bauer: Schlepper, Die Entwicklungsgeschichte eines Nutzfahrzeugs. Kosmos, Stuttgart 2004, ISBN 3-440-09664-5, S. 62