François de La Mothe le Vayer
| François de La Mothe le Vayer | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| François de La Mothe Le Vayer | |||||
| Naskiĝo | 1-an de aŭgusto 1588 en Parizo | ||||
| Morto | 9-an de majo 1672 (83-jaraĝa) en Parizo | ||||
| Lingvoj | latina • franca vd | ||||
| Ŝtataneco | Francio vd | ||||
| Alma mater | Universitato de Poitiers vd | ||||
| Familio | |||||
| Infanoj | François de La Mothe Le Vayer vd | ||||
| Profesio | |||||
| Alia nomo | Orosius Tubero vd | ||||
| Okupo | filozofo • verkisto vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | Dialogues vd | ||||
| |||||
| |||||
Filozofo 
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
François de LA MOTHE LE VAYER (naskiĝinta en 1588 en Parizo, mortinta la 9-an de majo 1672 samloke) estis franca filozofo, antikvaĵisto kaj moralisto.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Post studoj li iĝis ĉeparlamente generalprokurator-substituito por mallonga tempo. Per sia skribaĵo »De l'instruction de M. le Dauphin« (1640) li atentigis Richelieu kaj komisiitis per la edukado de la duko de Anjou, la posta duko de Orléans; pli malfrue de la tronheredanto kaj posta reĝo Ludoviko la 14-a. Post ties nupto finfine li edukis la fraton pli junan de Ludoviko.
De La Mothe le Vayer estis ankaŭ ŝtata konsilisto kaj akademiano. Lia ĉefverko estas »Cinq dialogues, faits à l'imitation des anciens par Horatius Tubero« (Mons 1671), kie li defendis (klere) la skeptikismon kaj (ironie) la reveliĝintan religion. La plej bonan eldonon de verkaro »Œuvres« faris lia nevo Roland Le Vayer de Boutigni .
Fonto[redakti | redakti fonton]
- Meyers Großes Konversations-Lexikon, volumo 12. Leipzig 1908, p. 82 (tie ĉi interrete)