Gérard Haddad
| Gérard Haddad | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 31-an de majo 1940 (83-jaraĝa) en Tunizo |
| Lingvoj | franca |
| Ŝtataneco | Francio |
| Okupo | |
| Okupo | psikiatro • psikoanalizisto • inĝeniero-agronomo |
Gérard HADDAD, de sefarda deveno, naskiĝinta la 21-a de junio 1940 en Tunizo, estas agronom-inĝeniero, edukita en Francio, kaj franca psikiatro, psikanalizisto kaj eseisto.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Gérard Haddad renkontis Jacques Lacan en 1969 kaj komencis dekdujaran psikanalizon kun li, kiun li rakontis en sia libro Le Jour où Lacan m'a adopté (La tago kiam Lacan adoptis min), unu el la du maloftaj atestoj rakontantaj psikanalizon kun Lacan, la alia estas Une saison chez Lacan (Unu sezono ĉe Lacan) de Pierre Rey, raporto pri kuraco kiu daŭris dek jarojn.
Dum lia kuracado, li komencis studi medicinon kaj psikiatrion, kun la celo mem iĝi psikanalizisto.
Dum tiu ĉi vojo, li ankaŭ transiris de ateisma marksismo al la forto de la religia sento kiu enloĝis lin, rekonektante kun judismo kaj studante la fonditajn tekstojn, ĉefe la Talmudo. Kun la helpo de la Rabeno de Sarcelles Yehochoua Israel, li studos ĝin en ĝia rilato al mensaj malsanoj kio helpos kaj inspiros lin por lia medicina tezo La Nelegitima Infano.
Ankaŭ lia renkontiĝo kun Yeshayahu Leibowitz, en Israelo, influis lian karieron.
Kun sia edzino, Antonietta Haddad Pegolo, Gérard Haddad skribis Freud en Italio kaj la origina peko de Psikanalizo.
En 2003, li ricevis la premion de Œdipe salono.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
Eseoj[redakti | redakti fonton]
- L'Enfant illégitime: Sources talmudiques de la psychanalyse, Hachette Littératures, 1981
- Manger le livre, Grasset, 1984
- Les Biblioclastes, Grasset, 1990 ; reeld. Les Folies millénaristes, Librairie générale française, 2002
- (kun Antonietta Haddad) Freud en Italie: Psychanalyse du voyage, Albin Michel, 1994
- Lacan et le judaïsme, Desclée de Brouwer, 1996
- Maïmonide, Belles Lettres, 1998
- (kun Didier Sicard) Hippocrate et le Scanner, Desclée de Brouwer, 1999
- Le jour où Lacan m'a adopté, Grasset & Fasquelle, 2002
- (kun Hechmi Dhaoui) Musulmans contre l'Islam ?, Cerf, 2006
- Le péché originel de la psychanalyse, Seuil, 2007
- Les femmes et l'alcool, Grasset, 2009
- Lumière des astres éteints, Grasset, 2011
- Tripalium. Pourquoi le travail est devenu une souffrance, François Bourin, 2013
- Dans la main droite de Dieu : Psychanalyse du fanatisme, Premier Parallèle, 2015
- Le complexe de Caïn: terrorisme, haine de l'autre et rivalité fraternelle, Premier Parallèle, 2017
- Qohélet et la question du désir, ilustraĵoj de Sophie Morgaine, Cent Mille Milliards, 2019
- À l'origine de la violence : d'Oedipe à Cain, une erreur de Freud, 2021
Rakontoj[redakti | redakti fonton]
- Monsieur Jean, Hémisphères, 2017
Hebrea detraduko[redakti | redakti fonton]
- Verkoj de Yeshayahou Leibowitz:
- Israël et le judaïsme, ma part de vérité, Desclée de Brouwer, 1993
- Brèves leçons bibliques, Desclée de Brouwer, 1995
- Peuple, Terre, État, Plon, 1995
- Science et valeurs, Desclée de Brouwer, 1997
- (kun Yann Boissière) Les Fondements du Judaïsme, Cerf, 2007
- Eliezer Ben Yehouda kaj Itamar Ben-Avi, La Renaissance de l'hébreu, Desclée de Brouwer, 1998
- Contes talmudiques, Hachette Littératures, 1999