Haus am Horn
.jpg)
La domo nomita Haus am Horn estis konstruita por la ekspozicio de la vajmara Bauhaus de julio ĝis septembro 1923. Ĝi estis dezajnita de Georg Muche, farbisto kaj instruisto ĉe Bauhaus.
Historio[redakti | redakti fonton]
Aliaj Bauhaus-instrukciistoj, kiel ekzemple Adolf Meyer kaj Walter Gropius, helpis en la teknikaj aspektoj de la dezajno de la domo. Gropius deklaris ke la celo de la konstruo de la domo estis "la plej granda komforto kun la plej granda ekonomio per la apliko de la plej bona metiisteco kaj la plej bona distribuado de spaco en formo, grandeco, kaj artikulacio." La konstruo de la domo estis financita fare de s-ro Sommerfeld, berlina krudlignokomercisto, kiu estis kliento de Walter Gropius jarojn antaŭe. La domo estis konstruita for de la ĉefparto de la Bauhaus, sur tero kiu estis utiligita kiel legomĝardeno por lernejo. La ejo estas proksime de la Ilm-parko en Vajmaro, sur vilaa strato.
Priskribo[redakti | redakti fonton]
Ĝi estis simpla kuba dezajno, utiligante ŝtalon kaj betonon en sia konstruiĝo. En la centro de la domo estis loĝoĉambro kun aparta fenestrozono kaj specialecaj ĉambroj ĉirkaŭantaj ĝin. Gropius priskribis jene la dezajnon de la ĉambro: "En ĉiu loko, funkcio estas grava, ekz. la kuirejo estas la plej praktika kaj kuracherbo de kuirejoj - sed estas ne eble utiligi ĝin kiel manĝoĉambron ankaŭ. Ĉiu loko havas sian propran definitivan karakteron kiu konvenas sian celon." [1] Ĉiu loko havis speciale-dezajnitajn meblajn aranĝojn kaj ekipaĵon faritajn fare de diversaj Bauhaus-anoj. László Moholy-Nagy, ekzemple, dezajnis la lumojn faritajn en la metalmetiejo; Marcel Breuer, studento tiutempe, kreis la meblaron, inkluzive de la enkonstruita tablaro.
Pro la monmalfacilaĵoj de Bauhaus-movado, la domo estis vendita al privata individuo en 1924.
UNESKO-agnosko[redakti | redakti fonton]
En 1996, ĝi eniris sur la monumentan konservadliston de Unesko kaj estis deklarita 20-a-jarcenta mondheredaĵo.
En 1998-1999, la strukturo estis analizita por restarigo fare de amikara cirklo de la Bauhaus-universitato de Vajmaro.
Pro la 80-a datreveno fondiĝa de Bauhaus, la domo estis tute restarigita kun subteno de la Sparkasse-financgrupo kaj pluraj publikaj institucioj.
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Raizman, Davido (2003). History of Modern Design : Graphics and Products Since the Industria revolucio. Laurence King Publishing. p. 185. ISBN 978-1-85669-348-6 .
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Sparkassen-Finanzgruppe (Hrsg.): Das Haus „Am Horn“. Denkmalpflegerische Sanierung und Zukunft des Weltkulturerbes der UNESCO in Weimar. ohne Ort, etwa 1999.
- Freundeskreis der Bauhaus-Universität Weimar e. V. (Hrsg.): Haus Am Horn. Rekonstruktion einer Utopie. Verlag der Bauhaus-Universität Weimar, Weimar 2000, ISBN 978-3-86068-122-0.
- Lars-Christian Uhlig, Walter Stamm-Teske (Hrsg.): neues bauen am horn. Eine Mustersiedlung in Weimar. Verlag der Bauhaus-Universität Weimar, Weimar 2005, ISBN 978-3-86068-246-3.
- Walter Gropius, Laszlo Moholy-Nagy (Hrsg.): Bauhaus Bücher 3. Ein Versuchshaus des Bauhauses in Weimar. Bearbeitet von Adolf Meyer. Verlag der Bauhaus-Universität Weimar, Weimar 2009 (Reprint), ISBN 978-3-86068-079-7.
- Klaus-Jürgen Winkler (Hrsg.): Bauhaus-Alben. Bauhausausstellung 1923, Haus am Horn, Architektur, Bühne, Druckerei. Band 4. Verlag der Bauhaus-Universität Weimar, Weimar 2009. ISBN 978-3-86068-372-9.