Katedralo Vank

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Katedralo Vank
Ekstera vido de la katedralo Vank.
Ekstera vido de la katedralo Vank.
katedralo • kultura havaĵo
Loko
Ŝtato Irano
Municipo Esfahano
Bazaj informoj
Religio kristanismo
Rito Armena Apostola Eklezio
Dato de konsekro 1664
Arkitektura priskribo
Konstruado
Specifo
lokigo de altaro {{{lokigo de altaro}}}
Ligiloj
vdr

La Katedralo Sankta Savanto (armene: Սուրբ Ամենափրկիչ Վանք - Surb Amenaprkiĉ Vank; perse: کلیسای آمناپرکیچ - Kelisā ye Āmenāperkič ), ankaŭ konata la Preĝejo de la Sanktaj Fratinoj , estas katedralo kiu apartenas al la Armena Apostola Eklezio, sub la jurisdikcio de la Sankta Seĝo de Kilikio, situanta en la armena kvartalo Nov-Ĝulfo de Esfahano, Irano. Ĝi estas ofte nomata Vank ( Վանք ; وانک ), kio signifas "monaĥejo" en la armena lingvo.

Historio[redakti | redakti fonton]

La katedralo estis establita en 1606, konstruita de la centmiloj da armenoj, kiuj estis perforte transloĝigitaj de ŝaho Abaso la 1-a en lian novan ĉefurbon kiel parto de lia bruligita tero en Armenio dum la Otomana Milito de 1603-1618.

La diversaj riĉaĵoj kaj sendependeco de ĉi tiu antaŭurbo trans la rivero Zajando kaj ĝia eklektika miksaĵo de eŭropaj misiistoj, solduloj kaj vojaĝantoj preskaŭ spureblas kronologie en la kombinaĵo de konstruaj stiloj kaj kontrastoj de la katedralo en ĝia ekstera kaj interna arkitektura traktado.[1]

Konstruado[redakti | redakti fonton]

Nokta vido de la Katedralo Vank.

La konstruo verŝajne komenciĝis en 1606 per la unuaj alvenoj, kaj kompletiĝis kun gravaj ŝanĝoj por projekti inter 1655 kaj 1664 sub la superrigardo de ĉefepiskopo David. La katedralo konsistas el kupolhava sanktejo, same kiel irana moskeo, sed kun la signifa aldono de absido kaj levita koruso kutime vidata en okcidentaj preĝejoj. La ekstero de la katedralo estas en relative moderna masonaĵo kaj estas escepte simpla kompare kun ĝia komplekse ornamita interno.

Freskoj[redakti | redakti fonton]

La interno estas kovrita per fajnaj freskoj kaj orumitaj ĉizadoj kaj inkluzivas panelon el riĉa kahelverko. La delikate blua kaj ora pentrita centra kupolo prezentas la biblian historion pri la kreado de la mondo kaj la homa elpelo el Edeno. La plafono super la enirejo estas pentrita per delikataj floraj motivoj laŭ la stilo de persa miniaturo . Du sekcioj, aŭ bandoj, de murpentraĵoj ĉirkaŭkuras la internajn murojn: la supra sekcio prezentas eventojn el la vivo de Jesuo , dum la suba sekcio prezentas torturojn kaŭzitajn al armenaj martiroj de la Otomana Imperio.

Korto[redakti | redakti fonton]

La korto enhavas grandan sendependan belfridon kiu sin levas super la tomboj kaj ortodoksaj kaj protestantaj kristanoj. La tomboj inkluzivas tiujn de Sir George Malcolm, angla armea oficiro, Alexander Decover, rusa konsulo kaj bankisto, kaj Andrew Jukes, angla kirurgo kaj agento de la brita registaro. Kahela labortabulo surskribita en la armena videblas ĉe la enirejo al la katedralo. Tomboj ankaŭ estas metitaj laŭ la ekstera muro antaŭ la enirejo, kun surskriboj en la armena. En unu angulo de la korto estas altigita areo kun monumento al la Armena Genocido de 1915 en Turkio. Trans la korto kaj turniĝinta al la katedralo, estas konstruaĵo kiu gastigas kaj bibliotekon kaj muzeon. Ekstere de ĉi tiu konstruaĵo estas pluraj ĉizitaj ŝtonoj kiuj montras scenojn de la Biblio.

Biblioteko kaj muzeo[redakti | redakti fonton]

Muzeo de Ĥaĉatur Kesaraci fronte de la Katedralo Sankta Savanto

La biblioteko enhavas pli ol 700 manskribitajn librojn kaj multajn valorajn kaj unikajn rimedojn por esplorado pri armenaj kaj mezepokaj eŭropaj lingvoj kaj artoj. La muzeo montras multajn artefaktojn de la historio de la katedralo kaj de la armena komunumo en Esfahano, inkluzive de:

  • la edikto de ŝaho Abaso la 1-a (1606) establanta la armenan kvartalon Nov-Ĝulfo kie troviĝas la katedralo.
  • pluraj ediktoj de Abaso la 1-a kaj liaj posteuloj kondamnantaj kaj malpermesantaj enmiksiĝon kun aŭ persekutado de la armenoj kaj iliaj havaĵoj kaj aferoj;
  • historia presejo kaj la unua libro presita en Irano;
  • vestoj, monstrancoj, kalikoj kaj aliaj sakramentaj religiaĵoj;
  • Safavidaj kostumoj, tapiŝoj, eŭropaj pentraĵoj revenigitaj de armenaj komercistoj, brodaĵoj kaj aliaj trezoroj el la komerca heredaĵo de la komunumo;
  • etnologiaj elmontroj prezentantaj aspektojn de armena kulturo kaj religio;
  • ampleksa montrado de fotoj, mapoj kaj turkaj dokumentoj (kun traduko) rilataj al la Armena genocido de 1915 en Turkio.

La katedralo multe influis la arkitekturon kaj ornaman traktadon de multaj postaj ortodoksaj preĝejoj en la regiono.

Referencoj[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]