Pierre Guffroy
| Pierre Guffroy | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 22-an de aprilo 1926 en 14-a arondismento de Parizo |
| Morto | 27-an de septembro 2010 (84-jaraĝa) en Chalon-sur-Saône,  Francio
|
| Tombo | Pariza tombejo de Bagneux |
| Lingvoj | franca |
| Ŝtataneco | Francio |
| Alma mater | Institut des hautes études cinématographiques |
| Okupo | |
| Okupo | scenografo |
Pierre Jacques GUFFROY (naskiĝis la 22-an de aprilo 1926 en Parizo, mortis la 26-an de septembro 2010 en Chalon-sur-Saône) estis franca ĉef-dekoraciisto de kino.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Pierre Guffroy studis skulptadon en Nacia Altlernejo de Belartoj en Parizo kaj, en 1947, sekvis kursojn de "ENSAD", poste de "IDHEC" de 1951 ĝis 1953. Li debutis kiel help-dekoraciisto en 1957 kaj laboris poste kiel dekoraciisto kun multnombraj renomaj reĝisoroj de diversaj landoj.
En 1992, Pierre Salis dediĉis al li dokumentan filmon: L'Envers du décor[1].
Filmaro[redakti | redakti fonton]
- 1960: Le Testament d'Orphée, de Jean Cocteau
- 1962: La Dénonciation, de Jacques Doniol-Valcroze
- 1965: Le Vampire de Düsseldorf, de Robert Hossein
- 1966: L'Espion de Raoul Lévy
- 1966: Paris brûle-t-il ?, de René Clément
- 1967: La mariée était en noir, de François Truffaut
- 1967: Le Grand Dadais, de Pierre Granier-Deferre
- 1967: Mouchette, de Robert Bresson
- 1968: À tout casser, de John Berry
- 1969: La Voie lactée, de Luis Buñuel
- 1969: Le Passager de la pluie, de René Clément
- 1970: Le Bal du comte d'Orgel, de Marc Allégret
- 1970: Le Mur de l'Atlantique, de Marcel Camus
- 1971: Bof… Anatomie d'un livreur, de Claude Faraldo
- 1971: Max et les ferrailleurs, de Claude Sautet
- 1971: Un Beau Monstre, de Sergio Gobbi
- 1972: César et Rosalie, de Claude Sautet
- 1972: La Course du lièvre à travers les champs, de René Clément
- 1972: Le Charme discret de la bourgeoisie, de Luis Buñuel
- 1973: Les Granges brûlées, de Jean Chapot
- 1974: La Gifle, de Claude Pinoteau
- 1974: La Race des seigneurs, de Pierre Granier-Deferre
- 1974: Le Fantôme de la liberté, de Luis Buñuel
- 1974: Que la fête commence, de Bertrand Tavernier
- 1976: Cet obscur objet du désir, de Luis Buñuel
- 1976: Le Locataire, de Roman Polański
- 1976: Mado, de Claude Sautet
- 1977: Un coup de rasoir, de Pascal Thomas
- 1978: Confidences pour confidences, de Pascal Thomas
- 1979: Tess, de Roman Polański
- 1980: Je vous aime, de Claude Berri
- 1982: La Nuit de Varennes, de Ettore Scola
- 1983: Hanna K., de Costa-Gavras
- 1983: L'Argent, de Robert Bresson
- 1986: Max mon amour, de Nagisa Ōshima
- 1986: Pirates, de Roman Polański
- 1986: Twist again à Moscou, de Jean-Marie Poiré
- 1987: Frantic, de Roman Polański
- 1988: L'Insoutenable Légèreté de l'être, de Philip Kaufman
- 1989: Valmont, de Miloš Forman
- 1991: Mayrig, de Henri Verneuil
- 1992: 588, rue Paradis, de Henri Verneuil
- 1994: La Jeune Fille et la Mort, de Roman Polański
- 1994: Giorgino, de Laurent Boutonnat
- 1995: Portraits chinois de Martine Dugowson
Rekompencoj[redakti | redakti fonton]
- 1976: Plej bonaj dekoroj, César de franca kino, por Que la fête commence
- 1981: Plej bonaj dekoroj, Oskar-premio en Hollywood, por Tess
- 1987: Plej bonaj dekoroj, César de franca kino, por Pirates
- 1990: Plej bonaj dekoroj, César de franca kino, por Valmont
Referencoj[redakti | redakti fonton]
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Pierre Guffroy en IMDb[rompita ligilo]
- Arĥivoj Pierre Guffroy kaj Jacques Saulnier en la Franca Kinoteko