Rideto
Rideto estas vizaĝa esprimo formita ĉefe per fleksado de la muskoloj ĉe la flankoj de la buŝo.[1] Kelkaj ridetoj inkludas kuntiriĝon de la muskoloj ĉe la anguloj de la okuloj, agado konata kiel "rideto de Duchenne". Ridetoj plenumitaj sen okulkuntiriĝo povas esti sentitaj kiel "falsaj".
Ĉe homoj, rideto estas esprimo kiu komunikas plezuron, socieblon, feliĉon, aŭ amuzon. Ĝi estas distinga el simila sed kutime nevolonta esprimo de anksio konata kiel grimaco. Kvankam kruc-kulturaj studoj montris, ke rideto estas rimedoj de komunikado tra la tuta mondo,[2] estas grandaj diferencoj inter diferencaj kulturoj, kaj kelkaj uzante ridetojn por eviti konfuzon aŭ honton.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Freitas-Magalhães, A.. '. Porto: University Fernando Pessoa Press, p. 1–18. ISBN 978-989-643-034-4.
- ↑ Izard, Carroll E.. (1971) The Face of Emotion. Nov-Jorko: Appleton-Century-Croft. ISBN 0-390-47831-8.
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Conniff, R. (2007). “What's behind a smile?”, Smithsonian Magazine 38, p. 46–53.
- Miller, Professor George A., et al.. Overview for "smile." Alirita la 12an de Decembro 2003 el tiu Arkivigite je 2004-10-09 per la retarkivo Wayback Machine paĝo.
- Ottenheimer, H.J. (2006). The anthropology of language: An introduction to linguistic anthropology. Belmont, CA: Thomson Wadsworh.
Rideto de Duchenne[redakti | redakti fonton]
- Freitas-Magalhães, A. (2006). The Psychology of human smile. Oporto: University Fernando Pessoa Press.
- (1990) “The Duchenne smile: Emotional expression and brain psysiology II.”, Journal of Personality and Social Psychology 58, p. 342–353. doi:10.1037/0022-3514.58.2.342.
Cited in: Russell and Fernandez-Dols, eds. (1997).
- Russell kaj Fernandez-Dols, eld. (1997). The Psychology of Facial Expression. Cambridge. ISBN 0-521-58796-4.