Veerabhadran Ramanathan
| Veerabhadran Ramanathan | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 24-an de novembro 1944 (79-jaraĝa) en Maduraj | ||||
| Lingvoj | angla vd | ||||
| Ŝtataneco | Barato • Usono • Brita Hindio vd | ||||
| Alma mater | Annamalai University • Barata Instituto de Scienco vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | meteologo • klimatologo vd | ||||
| Doktoreca konsilisto | Robert D. Cess vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Veerabhadran Ramanathan (Tamil: வீரபத்ரன் இராமநாதன்; naskiĝis 1944-11-24 en Madurai, Barato) estas oceanografo kaj sciencisto pri klimato.
Li estas profesoro je la Scripps Institution of Oceanography je la universitato de Kalifornio, San Diego kaj estras la centron por nuboj, kemio kaj klimato. En la historio de la scienco pri la ŝanĝo de la klimato li transprenis centran rolon, ĉar li jam meze de la 1970-aj jaroj avertis pri la konsekvencoj de forcejaj gasoj, kiuj antaŭe ne trovis atenton.
Liaj esploroj pri la monda varmiĝo kaj pri la atmosfera bruna nubo prezentas bazajn sciojn pri la tera klimato.
Esploroj[redakti | redakti fonton]
Meze de la 1970-aj jaroj Ramanathan apartenis al la malgranda grupo de tiuj sciencistoj, kiuj avertis pri nur malmulte observitaj forcejaj gasoj de tre malgranda koncentriĝo.[1] En 1981 li klarigis, ke sole la tre forta efiko de la fluorklorkarbonaj hidrogenoj (FCKW) plivarmigos la teran atmosferon ĝis la jaro 2000 je tuta grado, se la eligoj de tiu gaso ne estus draste malpliigitaj. En 1985 li konstatis en sensacia raporto, ke ne malpli ol 30 spuraj gasoj efikas kiel plivarmigaj gasoj, kaj ke la homo jam pliigis forte la koncentrecon de tiuj gasoj kaj daŭre pliigas. Li konstatis, ke sume tiuj gasoj havas preskaŭ la saman varmigan kapablon kiel la karbondioksido, kiu antaŭe estis sole en la fokuso de atento.[2]
Ramanathan kontribuis en pluraj sciencaj regionoj al la esplorado de la tera atmosfero kaj okupis sin pri la cirkulado de la tera atmosfero. Dum la lastaj jaroj li intense esploris la tersistemsciencon, speciale rilate al la homfarita varmigo kaj rilataj retrokupladoj kaj danĝeraj limoj de diversaj klinigaj elementoj.[3]
Publikaĵoj (elekto)[redakti | redakti fonton]
- Greenhouse Effect Due to Chlorofluorocarbons: Climatic Implications. En Science. 190, 1975, p. 50–51. Bibcode: 1975Sci...190...50R. doi:10.1126/science.190.4209.50.
- kun James A. Coakley: Relative contributions of H2O, CO2 and O3 to the greenhouse effect. En: Geophys. Space Phys., 16, 1978
- The Response of a Spectral General Circulation Model to Refinements in Radiative Processes. En: J. Atmos. Sci. 40, 1983, p. 605–630. Bibcode: 1983JAtS...40..605R. doi:10.1175/1520-0469(1983)040<0605:TROASG>2.0.CO;2.
- Observational determination of the greenhouse effect. En: Nature, 342, 1989, p. 758–761
- Cloud-Radiative Forcing and Climate: Results from the Earth Radiation Budget Experiment. En: Science. 243, Nr. 4887, 1989, p. 57–63. Bibcode: 1989Sci...243...57R. doi:10.1126/science.243.4887.57. PMID 17780422.
- kun Paul J. Crutzen: Clouds, chemistry and climate. Springer, Berlin 1995, ISBN 3-540-60433-2.
- kun Y. Feng: On avoiding dangerous anthropogenic interference with the climate system: Formidable challenges ahead. En: Proceedings of the National Academy of Sciences. 105, n-ro 38, 2008-09-23, ISSN 0027-8424, p. 14245–14250, doi:10.1073/pnas.0803838105 (online[rompita ligilo]).
- Why Black Carbon and Ozone Also Matter. En: Foreign Affairs, septembro/oktobro 2009 (kune kun Jessica Seddon Wallack)
- The Climate Threat We Can Beat. En: Foreign Affairs, majo/junio 2012 (kune kun David G. Victor und Charles F. Kennel)[4]
- Kristina Pistone, Ian Eisenman, Veerabhadran Ramanathan: Observational determination of albedo decrease caused by vanishing Arctic sea ice.[rompita ligilo] En: Proceedings of the National Academy of Sciences. 111, Nr. 9, 4-a de marto 2014, S. 3322–3326. ISSN 0027-8424. doi:10.1073/pnas.1318201111.
Membrecoj:[redakti | redakti fonton]
- Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj
- American Association for the Advancement of Science
- American Geophysical Union
- American Meteorological Society
- Reĝa Sveda Akademio de Sciencoj
- Papa Akademio de la Sciencoj (ekde 2004)
- Usona Nacia Akademio de Sciencoj (ekde 2002)
Distingoj (elekto)[redakti | redakti fonton]
- 1995: Buys-Ballot-Medalo de Reĝa Nederlanda Akademio de Artoj kaj Sciencoj
- 1997: Volvo Environment Prize
- 2002: Carl-Gustaf Rossby Research Medal de American Meteorological Society
- 2009: Tyler Prize for Environmental Achievement de Universitato de Suda Kalifornio
- 2013: Champions of Earth Award de Mediprogramo de Unuiĝintaj Nacioj (UNEP)
- 2015: BBVA Foundation Frontiers of Knowledge Award de Banco Bilbao Vizcaya Argentaria
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Veerabhadran Ramanathan (UCSD), biografio
- Veerabhadran Ramanathan Arkivigite je 2010-06-26 per la retarkivo Wayback Machine, biografio
- deklaro antaŭ la komitato "on Oversight and Government Reform Arkivigite je 2008-11-11 per la retarkivo Wayback Machine", parlamento de Usono
- Projekt Surya Arkivigite je 2010-06-26 per la retarkivo Wayback Machine
Detalaj tekstoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Spencer Weart: The Discovery of Global Warming.
- ↑ Ramanathan, V., et al.: Trace Gas Trends and Their Potential Role in Climate Change.
- ↑ Will Steffen; Katherine Richardson, Johan Rockström, Sarah E. Cornell, Ingo Fetzer, Elena M. Bennett, Reinette Biggs, Stephen R. Carpenter, Wim de Vries, Cynthia A. de Wit, Carl Folke, Dieter Gerten, Jens Heinke, Georgina M. Mace, Linn M. Persson, Veerabhadran Ramanathan, Belinda Reyers, Sverker Sörlin (Februar 2015). “Planetary boundaries: Guiding human development on a changing planet”, Science (en) (PDF) 347 (6223). doi:10.1126/science.1259855. Arkivigite je 2019-07-12 per la retarkivo Wayback Machine
- ↑ Robert Monroe: UCSD Researchers: Where International Climate Policy Has Failed, Grassroots Efforts Can Succeed; Control of greenhouse agents other than CO2 needs to reach the local level, according to a new Foreign Affairs essay 26.