Saltu al enhavo

1,3-Dufenilbenzeno

El Vikipedio, la libera enciklopedio
m-Terfenilo
Kemia formulo
C18H14
1,3-Dufenilbenzeno
Bastona kemia strukturo de la
m-Terfenilo
1,3-Dufenilbenzeno
Tridimensia kemia strukturo de la m-Terfenilo
Alternativa(j) nomo(j)
CAS-numero-kodo 92-06-8
ChemSpider kodo 6809
PubChem-kodo 7076
Fizikaj proprecoj
Aspekto blanka aŭ flava solidaĵo[1]
Molmaso 230,30916 g mol−1
Denseco 1,250 g/cm−3[2]
Fandpunkto 86,8 °C [3]
Bolpunkto 379°C [4]
Refrakta indico  1,5681
Ekflama temperaturo 191 °C [5]
Solvebleco Akvo:<1 x 10-3 g/L[6]
Solvebla en etanolo, etero, acetata acido.
Mortiga dozo (LD50) >2000 mg/kg (buŝe)
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo Piktogramo
02 – Treege brulema 09 – Noca por vivmedio
GHS Signalvorto Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj H315, H319, H335, H400
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P261, P264, P264+265, P271, P273, P280, P302+352, P304+340, P305+351+338, P319, P321, P332+317, P337+317, P362+364, P391, P403+233, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

1,3-Dufenilbenzenom-terfenilo estas organika kombinaĵo rezultanta per traktado de 1,3-dukloro-benzeno kaj benzeno. Ĝi estas senkolora likvaĵo, nesolvebla en akvo, sed solvebla en nepolaraj organikaj solvantoj. Ĝi prezentas du fenilajn grupojn ligitajn al la 1-a kaj 3-a karbonatomoj de la benzena ringo. 1,3-Dufenilbenzeno estas aromata hidrokarbonido kaj posedas 18 karbonatomojn kaj 14 hidrogenatomojn. 1,3-Dufenilbenzeno uzatas en kemiaj sintezoj kaj en la preparado de farmaciaĵoj kaj industriaĵoj.

La plej frua konata sintezo de meta-terfenilo estis kompletigita en 1866 fare de Marcellin Berthelot varmigante benzenon sub altaj temperaturoj kondukanta al miksaĵo de hidrokarbonidoj inkluzive de miksaĵo de meta-terfenilo kaj para-terfenilo. Meta-terfenilo estis izolita en 1874 de Guslav Schultz (1851-1928) prenante la miksaĵon de la kunmetaĵoj, miksante ilin en solvanto kaj permesante al meta-terfenilo degeli ĉar ĝi havas pli malaltan frosto- kaj bol- punkton ol para-terfenilo. Meta-terfenilo, kaj aliaj aromaj kunmetaĵoj, restis tre interese al sciencistoj dum la fino de la 20-a jarcento, kaj multaj el la fizikaj proprecoj estis mezuritaj kaj komparitaj dum tiu tempo. Tio ankaŭ kondukis al la unua alterna formo de meta-terfenila sintezo, kiu implikis pasi gasan benzenon kaj toluenon tra varma vitrotubo.

Sintezo 1

[redakti | redakti fonton]
  • Preparado de la 1,3-dufenilbenzeno per traktado de 1,3-dukloro-benzeno kaj benzeno:

1,3-Dukloro-benzeno +numero 2benzeno 1,3-Dufenilbenzeno +numero 2klorida acido


Sintezo 2

[redakti | redakti fonton]
  • Preparado de la 1,3-dufenilbenzeno per traktado de 1,3-dukloro-benzeno kaj fenila klorido en ĉeesto de zinko:

1,3-Dukloro-benzeno +numero 2fenila klorido +numero 2zinko 1,3-Dufenilbenzeno +numero 2zinka klorido


Sintezo 3

[redakti | redakti fonton]
  • Preparado de la 1,3-dufenilbenzeno per traktado de 1,3-dukloro-benzeno kaj fenila klorido en ĉeesto de natrio:

1,3-Dukloro-benzeno +numero 2fenila klorido +numero 4natrio 1,3-Dufenilbenzeno +numero 4natria klorido


Sintezo 4

[redakti | redakti fonton]
  • Preparado de la 1,3-dufenilbenzeno per traktado de 1,3-dukloro-benzeno kaj fenilmagnezia klorido:

1,3-Dukloro-benzeno +numero 2fenilmagnezia klorido 1,3-Dufenilbenzeno +numero 2magnezia klorido

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]