Aŭtenteco
La aŭtenteco estas koncepto en psikologio (partikulare en ekzistadisma psikiatrio) same kiel en ekzistadisma filozofio kaj estetiko (rilate al variaj artoj kaj muzikaj ĝenroj. En ekzistadismo, aŭtenteco estas la grado en kiu la agado de individuo estas kongruaj kun ties kredoj kaj deziroj, spite eksterajn sociajn premojn; oni vidas la mio konscia kiel la akcepto esti en materia mondo kaj trafi eksterajn fortojn, premojn kaj influojn. En ekzistadismo manko de aŭtenteco estas konsiderata "malbona fido". La alvoko al aŭtenteco datas el la fama instruordono de la Orakolejo de Delfo, “Konu vin mem.” Sed la aŭtenteco pliampleksigas tiun mesaĝon: "ne nur konu vin mem – estu vi mem."[2][3]
La opinioj pri la aŭtenteco en kulturaj agadoj varias amplekse. Por ekzemplo, filozofoj Jean Paul Sartre kaj Theodor Adorno havis kontraŭajn vidpunktojn rilate al ĵazo, kion Sartre konsideris aŭtenta kaj Adorno malaŭtenta. La koncepto de aŭtenteco ofte estas transigita en muzikaj subkulturoj, kiel punko kaj metalroko, en kiuj supozita manko de aŭtenteco estas ofte etikedita per la epiteto "pozemo". Same estas polemikoj pri la aŭtenteco en muzikaj ĝenroj kiel Haŭzo, Hiphopo, kaj Tekno-muziko.[4][5]
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Jean-Paul Sartre, Existentialism and Music That Lives It: The Doors, Pink Floyd and...Drake? : Buzz : Music Times
- ↑ Authenticity (Stanford Encyclopedia of Philosophy)
- ↑ Abulof, Uriel (1a de decembro 2017). «Be Yourself! How Am I Not myself?». Society (en angla) 54 (6): 530-532. ISSN 0147-2011. doi:10.1007/s12115-017-0183-0.
- ↑ «Homeward Bound. Towards a Post-Gendered Pop Music: Television Personalities' My Dark Places». Arkivita el la originalo en la 1a de decembro 2008. Konsultita la 30an de julio 2012. My Dark Places April 10th, 2006 de Godfre Leung (Domino, 2006).
- ↑ Barker, Hugh kaj Taylor, Yuval. Faking it: the Quest for Authenticity in Popular Music. W.W.Norton and Co., New York, 2007.