A Nightmare on Elm Street

El Vikipedio, la libera enciklopedio
A Nightmare on Elm Street
filmo
Originala titolo A Nightmare on Elm Street
Originala lingvo angla lingvo
Kina aperdato 1984, 29 aŭg. 1985
Ĝenro horora filmo, adoleskanteca filmo, klingomurdista filmo, ghost film
Kameraado Jacques Haitkin
Reĝisoro(j) Wes Craven
Produktisto(j) Robert Shaye
Scenaro Wes Craven
Filmita en Los-Anĝeleso
Loko de rakonto Ohio
Muziko de Charles Bernstein
Rolantoj Heather Langenkamp • Amanda Wyss • Johnny Depp • John Saxon • Charles Fleischer • Ronee Blakley • Joseph Whipp • Robert Englund • Jsu Garcia • Joe Unger • Lin Shaye • David Andrews • Shashawnee Hall
Produktinta firmao Media Home Entertainment 
New Line Cinema's House of Horror
IMDb
vdr

A Nightmare on Elm Street (Koŝmaro ĉe strato Ulmo, aŭ Koŝmaro en Ulma Strato) estas usona horora filmo de 1984 scenarita kaj reĝisorita fare de Wes Craven, kaj estas la unua en samnoma filmserio. La kinsteluloj John Saxon, Ronee Blakley, Heather Langenkamp, Amanda Weiss, Nick Corey, Johnny Depp (en lia filmdebuto) kaj Robert Englund kiel Freddy Krueger. La intrigo de la filmo okazas en la fikcia urbo Springwood en Ohio, ĉirkaŭ grupo de adoleskantoj, kiuj timas ke se ili endormiĝas - ili estos mortigitaj en siaj sonĝoj fare de Freddy Krueger, tiel ankaŭ mortante en realeco. Komence, la adoleskantoj ne konscias pri la kialo de tiu stranga fenomeno, sed poste ili malkovras ke iliaj gepatroj havas malhelan sekreton de sia malproksima pasinteco.

Craven produktis la filmon kun buĝeto de proksimume 1,8 milionoj da dolaroj [1], kvanto kiun la filmo jam alportis dum la unua semajno de sia projekcio. La filmo iĝis tuja komerca sukceso, kaj finfine enportis en Usonon (pro rezulto de biletvendado nur ĉe la giĉeto) kvanton de 25,5 milionoj da dolaroj. La filmo estis ricevita kun entuziasmaj recenzoj kaj havis signifan efikon al la terura filmo ĝenro, kaj estis premiita serio de daŭrigoj, televidserio, interkruciĝa filmo (angle Crossover) kunlabore kun la filmmarko Friday the 13th, refilmigo kaj pli [2].

La filmo estas rimarkinda pro la impresaj prezentoj de multaj kinematografiaj hororaj bildoj trovitaj en ĝi, kiuj estis faritaj kun tre malalta buĝeto por filmo de ĉi tiu ĝenro (kompare kun similaj filmoj de la periodo), kaj ankaŭ por la ligo inter la malmoraleco. de seksa permesemo inter adoleskantoj kun ilia neevitebla morto (bruta murdo kaj grafikaĵoj, kutime), kiu kondukis al la esprimo "slasher filmoj" (klingomurdista filmo) [3]. Filmkritikistoj kaj filmhistoriistoj hodiaŭ laŭdas la kapablon de la filmo malobservi la limojn inter realeco kaj fantazio, tiel trompante la perceptojn de la spektantaro [4][5][6].

Intriga resumo[redakti | redakti fonton]

Averto: La teksto, kiu sekvas, malkaŝas detalojn pri la intrigo de la rakonto.
Persono vestita kiel Freddy Krueger en Orlando, Florido en 2014

Post suferado de koŝmaroj, Tina Gray (Amanda Weiss), usona gimnaziano, petas sian plej bonan amikon Nancy Thompson (Heather Langenkamp) veni dormi kun ŝi, ĉar ŝiaj gepatroj lasis ŝin hejme sola. Al la du aliĝas Glen Lentz (Johnny Depp), la partnero de Nancy, kaj Rod Lane (Nick Corey), la ekskoramiko de Tina. La kvar malkovras, al ilia surprizo, ke lastatempe ili ĉiuj komencis havi koŝmarojn pri tiu terura, teruriga viro, kiu havas tranĉilganton, estas vestita per ruĝverda svetero kaj portas brunan ĉapelon.

Kiam ŝiaj samklasanoj komencas mortiĝi unu post unu, Nancy komencas suspekti ke ekzistas proksima ligo inter kio okazis en tiu komuna sonĝo, kaj realeco, kaj ŝi timas endormiĝi kaj ekdormi. La alkoholaĵula patrino de Nancy, Marge (Ronee Blakley), prenas ŝin al dormlaboratorio, kaj tie Nancy malkovras ke ŝi havas la kapablon igi siajn sonĝojn realiĝi - ŝi vekiĝas de sonĝo tenanta ĉifonan ĉapelon kun la nomo Fred Krueger sur ĝi., kiu estis en ŝia mano kiam ŝi estis en la sonĝo. Marge, ŝokita per la eltrovaĵo, konfesas al Nancy ke tiu mistera estaĵo iam estis vivanta persono, kiu respondis al la nomo Fred Krueger. Krueger (Robert Englund) estis freneza infanmurdinto kiu terurigadis la loĝantojn de strato Ulmo antaŭ pluraj jaroj. Li estis finfine kaptita, sed pro teknika misfunkcio dum lia aresto, li estis liberigita. Pro tio, la koleraj gepatroj de la viktimoj decidis preni la leĝon en siajn proprajn manojn, kaj bruligis Freddie dum li ankoraŭ estis viva. Nancy malkovras ke Emma estis inter la partoprenantoj en la linĉado, post kiam ili malsukcesis procesigi Freddie.

Nancy decidas provi alporti Krueger for el la sonĝo kaj en realecon, tiel ke ŝia patro (John Saxon), la estro de la loka policejo, povus aresti lin. Ŝi sukcesas preni Krueger kaj finfine venkas lin, sed ne antaŭ ol li mortigas Marge.

La venontan matenon, Nancy vidiĝas eniri la aŭton kun Glenn, Tina kaj Rod, ĉiuj aspektas tute sana, feliĉa kaj trankvila denove, sur ilia vojo al lernejo. Marge rakontas al Nancy ke ŝi rezignos drinki, kaj Nancy rakontas al ŝi ke ŝi dormis bone lastan nokton. Krueger transprenas la aŭton de Glenn tuj kiam Nancy eniras, kaj ĉar la aŭto rapidas for kiam Nancy krias al ŝia patrino, Marge estas tirita tra la frontporda fenestro per la mano de Krueger - kiu havas lian klingan ganton sur li, sugesto ke Krueger sukcesis trompi Nancy, kaj ke fakte li ankoraŭ vivas.

Averto: Malkaŝado de la intrigo de la rakonto ĉi tie finiĝas.

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

  • Hutson, Tommy. (2016) Never Sleep Again: The Elm Street Legacy: The Making of Wes Craven's A Nightmare on Elm Street. Permuted Press. ISBN 978-1-6186-8640-4.


Por plia legado[redakti | redakti fonton]

  • Badley, Linda. Film, Horror, and the Body Fantastic. Westport, Conn.: Greenwood Press, 1995. (ISBN 0-313-27523-8)
  • Baird, Robert. "The Startle Effect: Implications for Spectator Cognition and Media Theory". Film Quarterly 53 (No. 3, Spring 2000): pp. 12–24.
  • Carroll, Noël. "The Nature of Horror." Journal of Aesthetics and Art Criticism 46 (No. 1, Autumn 1987): pp. 51–59.
  • Christensen, Kyle. "The Final Girl versus Wes Craven's 'A Nightmare on Elm Street': Proposing a Stronger Model of Feminism in Slasher Horror Cinema". Studies in Popular Culture 34 (No. 1, Fall 2011): pp. 23–47.
  • Cumbow, Robert C. Order in the Universe: The Films of John Carpenter. 2nd ed., Lanham, Md.: Scarcrow Press, 2000. (ISBN 0-8108-3719-6)
  • Johnson, Kenneth. "The Point of View of the Wandering Camera". Cinema Journal 32 (No. 2, Winter 1993): pp. 49–56.
  • King, Stephen. Danse Macabre. New York: Berkley Books, 1981. (ISBN 0-425-10433-8)
  • Prince, Stephen, ed. The Horror Film. New Brunswick, N.J.: Rutgers University Press, 2004. (ISBN 0-8135-3363-5)
  • Schneider, Steven Jay, ed. Horror Film and Psychoanalysis: Freud's Worst Nightmare. Cambridge: Cambridge University Press, 2004. (ISBN 0-521-82521-0)
  • Williams, Tony. Hearths of Darkness: The Family in the American Horror Film. Rutherford, N.J.: Fairleigh Dickinson University Press, 1996. (ISBN 0-8386-3564-4)

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. John Kenneth Muir, "Career Overview" in ''Wes Craven: The Art of Horror'' (Jefferson, N.C.: McFarland and Company, 1998), p. 18, {{ISBN|0-7864-1923-7}}.
  2. Jim Harper, ''Legacy of Blood: A Comprehensive Guide to Slasher Movies'' (Manchester, Eng.: Headpress, 2004), p. 126, {{ISBN|1-900486-39-3}}.
  3. Rick Worland, ''The Horror Film: A Brief Introduction'' (Malden, Mass.: Blackwell Publishing, 2007), p. 106, {{ISBN|1-4051-3902-1}}.
  4. Kelly Bulkeley, ''Visions of the Night: Dreams, Religion, and Psychology'' (Albany: State University of New York Press, 1999), p. 108; see also chap. 11: "Dreamily Deconstructing the Dream Factory: ''The Wizard of Oz'' and ''Nightmare on Elm Street''," {{ISBN|0-7914-4283-7}}.
  5. Ian Conrich, "Seducing the Subject: Fred Krueger, Popular Culture and the ''Nightmare on Elm Street'' Films" in ''Trash Aesthetics: Popular Culture and its Audience'', ed. Deborah Cartmell, I. Q. Hunter, Heldi Kaye and Imelda Whelehan (London: Pluto Press, 2004), p. 119, {{ISBN|0-7453-1202-0}}.
  6. James Berardinelli, review of ''A Nightmare on Elm Street'', at [http://www.reelviews.net/movies/n/nightmare_elm.html ReelViews]; last accessed August 30, 2006.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]