Belle & Sebastiano (2013)

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Belle & Sebastiano
filmo
Originala titolo Belle et Sébastien
Originala lingvo germana lingvo • franca lingvo
Kina aperdato 18 dec. 2013
Ĝenro aventura filmo, filma dramo, filmo bazita sur romano, porfamilia filmo
Kameraado Éric Guichard
Reĝisoro(j) Nicolas Vanier
Produktisto(j) Frédéric Brillion • Gilles Legrand • Clément Miserez
Scenaro Juliette Sales • Fabien Suarez • Nicolas Vanier
Loko de rakonto Francaj Alpoj
Muziko de Armand Amar
Rolantoj Tchéky Karyo • Dimitri Storoge • Félix Bossuet • Urbain Cancelier • Jan Oliver Schroeder • Andreas Pietschmann • Andrée Damant • Margaux Chatelier • Eric Soubelet • Tom Sommerlatte • Mehdi El Glaoui
Produktinta firmao Gaumont
IMDb
vdr

Belle & Sebastiano - france Belle & Sébastien - estas franca drama filmo de 2013. Temas pri la unua filmo el trilogio nomata Belle & Sebastiano. Reĝisoro estis Nicolas Vanier, kaj la ĉefaj aktoroj estas granda blankfela pirenea monta hundino kaj la tiutempe 8-jara knabo Félix Bossuet. La intrigo estas rakontita en epizodoj kun kelkaj saltoj en tempo, komenciĝante en la somero de 1943 kaj finiĝante la sekvan vintron.

Temo[redakti | redakti fonton]

La maljuna paŝtisto César kaj la okjara Sebastiano, kiu konsideras ke César estas sia avo, savas orfan montokapridon de kornico en la enkonduksceno. Ili estas sur serĉo por trovi "la bestaĉon" kiu verŝajne mortigis multajn ŝafojn lastatempe. Neniu ankoraŭ vidis ĝin, sed oni poste ekscias, ke ĝi estas granda hundo, kiu estis mistraktita de sia posedanto kaj nun vivas sovaĝe.

La malgranda montara vilaĝo Saint Martin en la Francaj Alpoj, kie Sebastiano vivas kun César kaj ties nevino Angelina, multe suferas de la germanaj soldataj okupantoj, kiuj postulas signifajn provizojn de manĝaĵo kaj foje prirabas malproksimajn bienojn. Antaŭ ĉio, tamen, la germanoj scias, ke judaj rifuĝintoj el la vilaĝo estas kondukitaj trans la montojn al proksima Svislando. Ili volas identigi kaj aresti la fuĝohelpantojn, sed estas malsukcesaj ĉar la tempoj de iliaj inspektaj rondoj ŝajnas esti konataj al la fuĝohelpantoj.

pirenea monta hundo: tiel aspektas Belle
la rolulo de Sebastiano en 2017

Baldaŭ poste, sur liaj ekspedicioj tra la montoj, Sebastiano renkontas "la bestaĉon" en la formo de granda pirenea montohundino kiu estas tre timema komence sed baldaŭ fidas lin. Li observas ŝin kune kun ŝafoj kaj rapide ekkomprenas kiom zorgema ŝi estas kun ŝafoj, sed estas ankaŭ klare al li ke neniu kredos lin kaj ke li devas alporti la hundon al sekureco de la viroj de la vilaĝo. Tiel li montras al ŝi la kaptilojn metitajn fare de César kaj kondukas ŝin al soleca montokabano, kiun li konsideras sian personan retiriĝon kie ŝi povas kaŝi. Li nomas ŝin Belle ("la bela"). Ili pasigas la tutajn somerajn tagojn kune en la montoj.

Kiam kuraĝa Sebastiano venas en konflikton kun du germanaj soldatoj, Belle venas al lia helpo kaj vundas unu el la soldatoj. Kiel rezulto, la sekreta amikeco inter Belle kaj Sebastiano iĝas publika scio kaj politika temo. La urbestro, ankoraŭ konvinkita, ke la hundo estas danĝera, organizas ĉasadon sub premo de la germana komandanto por mortigi la hundon kaj tiel protekti ankaŭ Sebastianon. Tio alportas la paŝtiston César, kiu tre amas la knabon Sebastianon, en konsciencan konflikton, sed ĉar li ankaŭ opinias ke Belle estas neantaŭkalkulebla, li perfidas Sebastianon. La hundego estas anguligita kaj pafita, sed eskapas en la mallumo. Sebastiano estas tiel profunde vundita per la konduto de César ke li jam ne parolas al li. La venontan tagon li trovas Belulinon daŭre vivanta en la malgranda montokabano kaj prizorgas ŝin per la hejmaj kuraciloj kiujn li konas, sed ĉar ŝi ankaŭ havas altan febron, li devas alvoki la vilaĝan kuraciston Guillaume kaj minacas meti premon sur lin, ke alie li malkaŝos lin al la germanoj – delonge li mem vidis, ke Guillaume estas la montara gvidisto por la rifuĝintoj.

Poste, jam vintre, la ŝafoj en la montara stalo estas ĉirkaŭitaj de malsataj lupoj kaj panike eliras el la stalo. Guillaume, denove kun juda familio sur eskapa trairejo en la montoj, provas protekti la ŝafon, sed vundas sian gambon. Belulino alvenas, forpelas la lupojn laŭ ŝia denaska funkcio kiel bruthundo, kaj tiam savas la vunditan Guillaume tirante lin en la vilaĝon sur sia sledo. Nun ĉiuj estas konvinkitaj, ke Belle estas ĝentila kaj ke pri la mortigoj de la ŝafoj kulpis la lupoj.

Sebastiano, al kiu ĉiam estis rakontita ke Usono estas trans la montoj kaj ke lia patrino baldaŭ vizitos lin de tie, lernas ke tio ne estas vera, post kio César diras al li la veron: la patrino de Sebastiano, romao, estis peze graveda trovita fare de César en la montoj kaj prenita al sekureco en la montokabano, sed baldaŭ mortis post naskado, post kio César adoptis la bebon kiel sian filon kaj konfidis ĝin al Angelina.

Ĉar la vundita Guillaume ne plu povas gvidi la rifuĝintojn, Angelina transprenas, sed la venontan tagon ili estas sekvitaj fare de germano kiu kriege komandas al ili ĉesi. Liaj vokoj estigas neĝan lavangon kiun la fuĝantoj mallarĝe eskapas. Sebastiano kaj César vidas la lavangon kaj rapidas por helpi. Belle elfosas la entombigitan germanon - ĝi estas leŭtenanto Peter - kiu ĵus sukcesas averti la piedvojaĝon ke hodiaŭ la enirpermesilo estos kontrolita neplanita. De tio, Angelina ekkomprenas ke li estis la kontakto de Guillaume. Ĉar la dua ebla vojo estis barita de la lavango, restas nur aparte danĝera alta trairejo super neĝkovritaj fendetoj. Sebastiano konvinkas al Angelina ke Belle trovos la riftojn kaj ili prenas tiun itineron.

Kiam ili transdonas la rifuĝintojn al la svisa montgvidisto post transirado de la monto, Angelina rakontas al Sebastiano ke ŝi iros kun ili kaj tiam al Anglio por helpi en la batalo kontraŭ la germanoj de tie. Ili adiaŭas kaj Sebastiano revenas al la vilaĝo sole kun Belle.

Recenzoj[redakti | redakti fonton]

Recenzistoj kiel la germana servo Filmdienst laŭdis la "ekscitan aventuran filmon", kiu rakontas "kun trankvilaj, imponaj bildoj pri la maturiĝo de la knabo" kaj allogas per "majestaj pejzaĝaj bildoj".

Notoj kaj referencoj[redakti | redakti fonton]

La ĉapitro Temo verkiĝis precipe laŭ la germana teksto en versio de la 7-a de majo 2023, kiu tiam estis pli ampleksa ol la franclingva kaj plej multaj aliaj versioj.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]