Borka Pavićević
| Borka Pavićević | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 5-an de junio 1947 en Kotor,  Socialisma federacia respubliko Jugoslavio
|
| Morto | 30-an de junio 2019 (72-jaraĝa) en Beogrado |
| Lingvoj | serba |
| Loĝloko | Beogrado |
| Ŝtataneco | Socialisma federacia respubliko Jugoslavio Serbio Serbio kaj Montenegro Montenegro 
|
| Alma mater | University of Arts in Belgrade (en) 
|
| Okupo | |
| Okupo | dramaturgo kultura aktivisto ĵurnalisto teatrestro
|
Borka PAVIĆEVIĆ (naskiĝis en Kotor, Montenegro, la 1-an de januaro 1947 kaj mortis la 30-a de junio 2019) estis montenegra dramaturgo, gazetkolumnisto, kaj kultura aktivulo. Ankaŭ priskribite kiel dramisto, Beograda liberalulo kaj pacista intelektulo,[1] ŝi fondis la Centro por Kultura Senvenenigo en 1994, kaj estas kunfondinto de la Beograda Cirklo.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Pavićević diplomiĝis en 1971 ĉe la Akademio Teatro, Filmo, Radio kaj Televido en Beogrado. Ŝia teatrokariero daŭris jardekojn. Dum dek jaroj, Pavicevic estis dramaturgo ĉe Atelje 212.[2] Ŝi fondis la Nov-Sentemo-Teatron en Beograda bierfarejo en 1981. De 1984 ĝis 1991, ŝi partoprenis la artan movadon "KPGT" (Kazaliste Pozoriste Gledalisce Teatar). Ŝi estis dramisto kaj la artdirektoro de la Beograda Dramo-Teatro, ĝis ŝi estis lasita iras en 1993 pro siaj politikaj opinioj.[3] Ŝi ankaŭ funkciis kiel juristo por la Beogrado Internacia Teatro-Festivalo, laborante por la organizo dum 20 jaroj. Kunfondinto de la Beograda Cirklo,[4] ŝi estas regula gazetkolumnisto.
Pavićević fondis la Centro por Kultura Senvenenigo, dediĉitan al la kreado de katarso, en 1994;[2] ĝi organizis pli ol 5,000 okazaĵojn, ekspoziciojn, protestojn, kaj prelegojn. Ŝi estis unu el la subskribintoj de la Deklaracio de La Civila Rezista Movado en 2012 kaj estas la kunaŭtoro de la libro "Beogrado, mia Beogrado".[2]
Edziĝinta al la homarajtaj advokato, Nikola Barović,[5] ŝi vivas en Beogrado.[6]
Premioj
[redakti | redakti fonton]Pavicevic ricevis multajn premiojn inkluzive de la Premio Otto Rene Castillo por Politika Teatro (2000); la Hiroŝima Fundamenta Premio por Paco kaj Kulturo (2004); la Osvajanje Slobode-premio de la Majan Maršićević Tasić Fondaĵo (2005); Premiaj Itineroj de Eŭropa Kultura Fondaĵo (2009/2010); kaj, de la Registaro de la Respubliko de Francio, la Honora legio (2001).[7][5]
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Slpašak, Svetlana (1997). The war started at Maksimir: hate speech in the media: content analyses of Politika and Borba newspapers, 1987–1991. Media Center. p. 53.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Borka Pavićević". Drama Queen Symposium.
- ↑ Nikčević, Tamara (19 December 2013). "Kratka istorija kulturnog trovanja Arkivigite je 2014-05-27 per la retarkivo Wayback Machine". Vreme (in Serbian).
- ↑ Yale Theatre. Yale School of Drama. 2002. p. 27.
- ↑ 5,0 5,1 "Interview with 2nd ECF Princess Margriet Award laureate Borka Pavićević Arkivigite je 2014-05-27 per la retarkivo Wayback Machine". European Cultural Foundation.
- ↑ "Borka Pavicevic". culturebase.net. Arkivita de la originalo en archive.org.
- ↑ "014 Hiroshima Prizes to be presented to Senator Roméo Dallaire and Kettly Noël, dancer and choreographer". Hiroshima Foundation. 24 March 2014. Archived from the original on 27 May 2014.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Borka Pavicevic ĉe la Interreta filma datenbazo