Ernst Otto
| Ernst Otto | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 12-an de septembro 1891 en Schmölln |
| Morto | 17-an de februaro 1941 (49-jaraĝa) |
| Okupo | |
| Okupo | Protestanta teologo pastoro 
|
Ernst OTTO (naskiĝinta la 12-an de septembro 1891 en Schmölln, mortinta la 17-an de februaro 1941 en Windeck-Au) estis germana protestantisma teologo. Li gravis ene de la anoj de la Konfesanta Eklezio en Turingio.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Studis Otto en Greifswald kaj Lepsiko teologion kaj fariĝis post la ordinacio en la 1920-a jaro helpa pastoro, poste paroĥestro en Altenburg. En 1927 li iĝis kunlaboranto, en 1929 estro de Volksdienst, ekleziula klerigorganizo en Turingio. En 1933 aniĝis li al Pfarrernotbund, poste al Konfesanta Eklezio. En 1934 Otto partoprenis ĉe Bruderrat, grupo de pastroj favorantaj kolegiajn gvidstrukturojn. En 1935 li membris ĉe Reichsbruderrat. Ĉar anoj de la Konfestanta Eklezio agnoskis lin kiel provizoran episkopon li povis ordini kelkajn teologojn, i.a. Helmut Gollwitzer. La saman jaron li iĝis membro ĉe la Konsilio de la evangelia-luterana eklezio de Germanujo.
Post kiam li rifuzis en 1937 fari monkolektojn por la naziemaj kristantoj organizitaj je Deutsche Christen, lia kariero estis interrompita. Post prediko en 1937 okaze de la Penta kaj preĝa tago li eĉ en prizonoj ne plu rajtis animzorganti. Ĉar fare de Gestapo estis riproĉite al li esti atakinta Alfred Rosenberg kaj diversajn gravajn politikistojn en kaŝa maniero.[1] En 1939 Otto transloĝigis al Au en la regiono de Westerwald kie li iĝis gvidanto de la biblia hejmo Hohengrete. Post du jarojn da deĵoro tiea li forpasis.[2]
Verkoj (elekto)
[redakti | redakti fonton]- Unter den ewigen Armen. Hundert Andachten, Wuppertal 1939
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Hannelore Braun, Gertraud Grünzinger: Personenlexikon zum deutschen Protestantismus 1919–1949. Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 2006, ISBN 3-525-55761-2; ISBN 978-3-525-55761-7, p. 191.
- Minnamari Helaseppä: Die Lutherische Bekenntnisgemeinschaft und der Kampf um die Thüringer Evangelische Kirche 1933/34–1939 (=Schriften der Luther-Agricola-Gesellschaft, 38). Luther-Agricola-Gesellschaft, Helsinki 2004, ISBN 951-9047-68-9.
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Michael Weise: "Eisenachs Sonderstellung für die evangelische Kirche im Nationalsozialismus. Eine lokal- und kirchenhistorische Untersuchung." Ĉe: Zeitschrift für Thüringische Geschichte 77 (2023), p. 167–195, konkrete: p. 184.
- ↑ "Ernst Otto und die innerkirchliche Opposition." Ĉe: Widerstand? Evangelische Christinnen und Christen im Nationalsozialismus (ekspozicio interreta).