Foliripa celerio

Kiel legi la taksonomion foliripa celerio
verda tipo de la foliripa celerio
Biologia klasado
Regno: plantoj Divizio: Angiospermoj Magnoliophyta Klaso: Dukotiledonuloj Dicotyledones Ordo: Apialoj Apiales Familio: Apiacoj Apiaceae Genro: Apio Apium Specio: Apium graveolens
Dunomo
Apium graveolens var. dulce (Mill.) Pers.
Aliaj Vikimediaj projektoj

sekco de folitigo, la punktetaj estas la vaskulaj faskoj

Foliripa celerio aŭ palcelerio, la kompleta latina nomo estas: Apium graveolens var. dulce. Ĝi estas celerio de kio la folitigoj estas manĝataj. NPIV nomas la legomon folicelerio kaj ripocelerio. Tiu celerio estas konsumebla krude. Ĝi povas esti parto de miksita salato kaj esti en saŭcoj aŭ supoj. La folioj de la ripcelerio ne estas manĝeblaj nekuiritaj.

Tipoj kaj kultivaroj

Ekzistas tipoj de la palcelerio kun

• verdaj folitigoj
• flave verdaj folitigoj, la tiel nomataj blankaj aŭ mempaligaj tipoj.

La verda tipo havas iom pli fortan guston. En Mezeŭropo la „blanka tipo“ estas pli ofta.

De la mempaligaj tipoj ekzistas ja kulturvarioj rasoj ’Goudgele’ kaj ‚Golden Plume“. De tiu lasta la folitigoj estas iomete pli mallongaj kaj gikaj. De la verdaj tipoj ekzistas la raso ‚Giant Pascal’.

Kultivado

Palcelerio estas dissemata ekde januaro ĝis marto sub varmigita vitro. Ĝi bezonas hejtadon. Alikaze la planto ekflorus tuj. La plantidoj estas elplantataj de la duona julio ĝis fino de septembro. En la dua duono de aprilo ankoraŭ eblas dissemi sub nehejtata vitro kaj elplantata en junio kaj rikolto ekde september ĝis fino de oktobro. La plantdistanco estas inter la vicoj 30 X 40 cm kaj 30 cm ein la vico.

Enhavosubstancoj

100 g de freŝa foliripa celerio enhavas:

energienhavo	58 kJ
karbonhidratoj	2 g
proteino	1 g
graso	0,2 g
vitamino C	25 mg
karoteno	0,9 mg
vitamino B1	0,08 mg
vitamino B2	0,15 mg
kalcio	80 mg
fero	0,1 mg

Literaturo

• Gerd u. Marlene Haerkötter: Rund um Petersilie & Sellerie. Eichborn Verlag, Frankfurt am Main 1987, ISBN 3-8218-1308-3.
• Ewald Ernst: Kohlgemüse und Sellerie im Garten. Deutscher Landwirtschaftsverlag VEB, Berlin 1967, 1a eldono
• Georg Vogel: Handbuch des speziellen Gemüsebaues. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart 1996. ISBN 3-8001-5285-1, p. 975–990.