Gibson Girl
La Gibson Knabino (angle Gibson Girl) estis la formado de la ina idealo de fizika allogeco, kiel montrite en la ilustraĵoj de la artisto Charles Dana Gibson, dum periodo de 20 jaroj, kiuj daŭris de la fino de la 19-a jarcento ĝis la komenco de la 20-a jarcento en Usono kaj en Kanado [1]. La artisto vidis sian laboron kiel reprezentado de la komplekso de "miloj da usonanaj knabinoj".
Bildigo[redakti | redakti fonton]
La bildoj de la Gibson-knabino, kiu aperis en la 1890-aj jaroj, asimilis pli fruajn usonanajn elementojn de blanka ina beleco, kiel ekzemple la "delikata sinjorino" kaj la "sensuala virino". De la "delikata sinjorino" ŝi prenis la bazajn maldikajn kaj delikatajn liniojn kaj la dignan aspekton. De la "sensa virino" ŝi prenis la grandajn mamojn kaj koksojn, kvankam ne troe, kiel antaŭaj bildoj de virinoj kun grandaj mamoj kaj koksoj priskribis [2]. De ĉi tiu kombinaĵo, la Gibson-knabino formiĝis, kiu estis alta kaj maldika, sed kun ampleksaj mamoj, koksoj kaj gluteoj. Ŝi havis S-forman korpon, atingitan portante korseton. Ŝia kolo estis maldika, ŝia hararo amasigita sur ŝia kapo en pufa, pompadour aŭ chignon ("kaskado de bukloj"). La ideala ina figuro, mallarĝa kaj modera, estis desegnita kiel komforta kaj eleganta.
Ŝi estis alt-meza klaso, ĉiam vestita de la kapo ĝis la piedoj per la plej nova moda vestaĵo taŭga por ajna loko kaj horo de la tago. La Gibson-knabino ankaŭ estis nova, pli atletika virino, kiu troviĝis biciklo en Centra Parko, ekzercante regule kaj tre malstreĉite ĝis eniri laborejon [3]. Aldone al la rafinita beleco de la Gibson-knabino, en spirito, ŝi estis paca, sendependa, memcerta, kaj serĉis kontenton kaj memplenigon. Ŝi povus ekzameni kolegion kaj konkuri por bona partnero, sed ŝi neniam partoprenus la virinajn egalrajtan movadon.
Partopreno en la balotrajtomovado estis pli proksime rilata al la "Nova Virino", alia kultura figuro de virinoj, kiu formiĝis ĉirkaŭ la sama tempo kiel la Gibson Knabino. Kiel pli populara versio de la "Nova Virino", la Gibson Knabino defiis la dezirojn de virinoj por progresema socipolitika ŝanĝo [4]. La nova virino estis la pli mallerta el la du bildoj tiutempe, ŝi estis vidita kiel ekzemplo de ŝanĝado kaj interrompado de la malnovaj ŝablonoj de la socia ordo, kaj petis la rajton je egalaj ŝancoj en akademio kaj laboro, same kiel progresema. reformo, seksa libereco kaj voĉdonrajto. Dum la Gibson-knabino integrigis en sia rolulo multajn karakterizaĵojn de la nova virino, ŝi faris tion sen impliki sin en politiko, kaj tial ne estis vidita fare de ŝia generacio, tiutempe, kiel iu kiu okupis la tradiciajn virajn rolojn kiel la" nova virino" volis. Ŝi sukcesis resti ene de la limoj de inaj roloj sen transpasi la limojn de la tempo.
Gibson ilustris ŝin kiel egalan kaj foje pikan partneron por viroj [5]. Ŝi ankaŭ sekse dominas, ekzemple, donante la aeron ekzameni tre malgrandajn homojn sub lupeo, aŭ, strange, dispremi ilin sub ŝiaj piedoj. Kune kun la beleco de la Gibson-knabino, viroj ofte aperis kiel marionetoj aŭ malsaĝuloj; Kaj eĉ viroj kun belaj korpoj aŭ granda riĉeco ne povis provizi la kontentigon. Gibson tiris virojn tiel fascinitajn per ŝiaj aspektoj ke ili estis priskribitaj kiel sekvante ŝin ĉie kaj provante plenumi ajnan deziron, eĉ se ĝi estis ridinda. Unu pentraĵo montras virojn miregigitajn de la ordono de la Gibson-knabino planti junan arbon, senfolian, renverse, kun ĝiaj radikoj en la aero, simple ĉar ŝi deziris ĝin. Ofte, la Gibson-knabino prezentiĝis kiel neengaĝita fraŭlo. Tamen, enamiĝo ĉiam moderigis ŝian enuon. Post kiam ŝi edziĝis, ŝi ŝajnis tre frustrita se romantika amo malaperis el ŝia vivo, sed kontenta se ŝi societumis kun amikoj aŭ feliĉa kiam ŝi koncentriĝis pri siaj idoj. En tiuj pentraĵoj ekzistis neniu sugesto de vastigado de la limoj de la roloj de virinoj, sed ili ofte plifortikigis la longdaŭrajn kredojn de multaj el la tradiciaj sociaj ordoj. La Gibson-knabino malofte estis prezentita kiel partoprenanta en agado kiu povus esti vidita kiel nekutima por virino.
La artisto kredis, ke la Gibson-knabino reprezentis la belecon de usonaj virinoj [6]:
 |
|
Gibson kredis ke la Gibson Knabinoj de Usono iĝus pli belaj [6]:
|
|
Multaj virinoj vestiĝis en la stilo de la Gibson Knabino-ilustraĵoj, inkluzive de la edzino de Gibson, Irene Langhorne, kiu eble inspiris la originan rolulon, kaj estis la fratino de Viscountess Nancy (Langhorne) Astor. Aliaj roluloj restas Evelyn Nesbitt kaj Minnie Clarke [7]. La plej fama Gibson-knabino estis, ŝajne, la belg-usona aktorino, Camille Clifford, kies alta hararanĝo kaj longaj elegantaj roboj, kiuj kreis ŝian sablohorloĝan figuron kaj ŝian mallarĝan talion, bone difinis la stilon [8].
Inter la multaj ilustristoj kiuj estis influitaj fare de la "Gibson Knabino" estis Howard Chandler Christie, kies verkoj gloris usonanajn "belaĵojn" kaj similis la ilustraĵojn de Gibson, kaj Harry J. Peter, kies plej fama rolulo inter liaj pentraĵoj estas "Wonder Woman" (Miraklulino).
En la nova kaj evoluanta arto de kino, kvankam la plej multaj el la ĉefaj aktorinoj havis figuron similan al la hodiaŭa stilo, tiuj kiuj ilustris ĝin en la plej bona maniero estis la tiel nomataj filinoj de Biograph, Florence Lawrence kaj Mary Pickford. Ili enkarnigis la kulton de la ideala virino por la amasoj preter la limoj de Usono. Camille Clifford, konata kiel la "ideala Gibson-knabino", laboris kun diversaj fotistoj kies fotojn ilustris la fizikajn karakterizaĵojn de la Gibson-knabino.
Publika simpatio[redakti | redakti fonton]
Kelkaj argumentas ke la Gibson Knabino estis la unua nacia belecnormo por usonanaj virinoj. La fikciaj bildoj de Gibson, publikigitaj en gazetoj kaj revuoj dum la Bela Epoko, estis tre popularaj [9]. Produktoj portantaj ŝian bildon inkludis subtasojn, cindrujojn, tablotukojn, kusenojn, seĝojn, suvenirkusenojn kaj ombrelstandojn [10].
Kun la eksplodo de la Unua Mondmilito, modŝanĝoj igis la Gibson Knabino-modon pasi, ĉar virinoj preferis praktikajn vestaĵojn kiuj egalis la ŝanĝiĝantajn tempojn super la elegantaj roboj, kotonĉemizoj kaj longaj, tieritaj roboj. Tamen, la bildo ne estis forgesita. Kaj kiel indico, en la Usona Aerarmeo dum Dua Mondmilito komenciĝis la epoko de la SCR-578, radiosendilo uzate en tempoj de mizero (kaj la AN/CRT-3 post la milito) kiu estis instalita en aviadiloj. Tio iris en misiojn super akvo kaj ricevis la moknomon "Gibson's Girl" pro ĝia sablohorloĝa S-formo, kio permesis al ĝi esti tenita inter la gamboj de la piloto dum li tiris la generatortenilon [11].
Galerio[redakti | redakti fonton]
-
-
"The Crush" -
"Amo en la ĝardeno"
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ "The Gibson Girl’s America: Drawings by Charles Dana Gibson" at the Library of Congress
- ↑ Mazur, Allan (August 1986). "U.S trends in feminine beauty and over-adaptation". Journal of Sex Research. 22 (3): 287. doi:10.1080/00224498609551309.
- ↑ Mazur, Allan (August 1986). "U.S trends in feminine beauty and over-adaptation". Journal of Sex Research. 22 (3): 288. doi:10.1080/00224498609551309.
- ↑ Patterson, Martha. H. (2008). Beyond the Gibson Girl: Re-imagining the America New Woman 1895-1915. Chicago: University of Illinois Press.
- ↑ American Beauties
- ↑ 6,0 6,1 Marshall, Edward (1910-11-20). "The Gibson Girl Analyzed By Her Originator". The New York Times. Retrieved 2010-11-21.
- ↑ Clark appeared in Charles Dana Gibson's famous and widely emulated illustrations of fashionable, young, middle-class women, images that set the standard for feminine beauty in that period (see number 53). pages/115 quote=It is believed that Minnie Clark (life dates unknown) ... served as the original model for the Gibson Girl.
- ↑ [https://books.google.co.il/books?id yvERAAAAYAAJ&pg=PT32&redir_esc=y] "Why Do They Call Me A Gibson Girl? Miss Camille Clifford Singing The Song Which Reached Miss Edna May's Heart". The Bystander. XII (149): 83. October 10, 1906. Retrieved 2009-07-27.
- ↑ Mitchell, John Ames (la 15ab de novembro 1894). "Bookishness: The Gibson Girl". Life. XXIV (620): 312–313. Retrieved 2009-07-27. Mr. Gibson has a great responsibility on his shoulders, and if he once fully realizes it, it will keep him awake nights. I wonder if he knows that there are thousands of American girls, from Oshkosh to Key West, who are trying to live up to the standard of his girls.
- ↑ "Charles Dana Gibson and the Gibson Girls". livelyroots.com. Archived from the original on 31 December 2003. Retrieved 26 January 2015. There was merchandising of the Gibson Girl on the level of Mickey Mouse or Star Wars. Large size books ("table albums," they were called), china plates and saucers, ashtrays, tablecloths, pillow covers, chair covers, souvenir spoons, screens, fans, umbrella stands...all bore the image of Gibson's creations. There was even a wallpaper for bachelor apartments, with the lovely Gibson faces in endless array. A popular turn-of-the-century hobby, pyrography, saw people burning the Gibson Girl into leather and wood; and the image was traced and stitched into handkerchiefs. There were plays, songs, and even a movie based on his creation.
- ↑ Dirk Septer,Lost Nuke: The Last Flight of Bomber 075, Revised Edition, Heritage House Publishing Co, 2016 (ISBN 1772031283) p. 91
Por plia legado[redakti | redakti fonton]
- Patterson, Martha H. (2005). Beyond the Gibson Knabino: Reimagining the American New Woman, 1895-1915. University of Illinois Press. (ISBN 9780252030178).
- Patterson, Martha H. (2008). The American New Woman Revisited: 1894-1930. New Brunswick: Rutgers University Press. (ISBN 978-0813542966).
- Pollard, Percival (June 1897). "Sundry "American Girls" in Black-And-White". The Book Buyer: A Review and Record of Current Literature. XIV (5): 474–478. Retrieved July 27, 2009.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Vreeland, Diana. American women of style : an exhibition. Metropolitan Museum of Art Publications. OCLC 907998085.