Granda mioto
 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Myotis myotis (Borkhausen, 1797) | ||||||||||||||||
 Naturaj loĝlokoj.
| ||||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||||
Granda mioto (latine: Myotis myotis) estas unu el la plej abundaj kaj la plej grandaj kiropteroj vivantaj en Ĉeĥio kaj kiu estas samtempe ankaŭ abunde disvastiĝinta en Eŭropo krom Skandinavio.
Karakteristiko[redakti | redakti fonton]
La kapo kun la korpo mezuras 6,5–8 cm; la vosto 4,8–6 cm; alteco 1,2–1,6 cm; antaŭkubuto 5,5–6,8 cm; maso 18–45 g, kio estas por komparo je iom pli granda alteco ol havas kamphirundo. Enverguro estas preskaŭ 37 cm. El la supra flanko la granda mioto estas plejparte grizbruna kaj el la suba flanko poste grizblanka. Ĝia hararo atingas nur mallongajn dimensiojn.
Trovo[redakti | redakti fonton]
La granda mioto vivas en la naturo en kavernoj, sed ĝi kapablas akomodiĝi al kunvivo kun homo, kiam ĝi serĉas kaŝlokojn en subtegmentejoj de malnovaj domoj, en keloj kaj galerioj. En tempo de someraj monatoj femalo kreas kun la idoj multnombrajn koloniojn en lokoj, kie ne estas trablovo. Kelkaj kolonioj nombras preskaŭ 4000 unuopuloj. Ĝi travintrumas en subteraj spacoj unuope aŭ ankaŭ en multnombraj grupoj.