Konsilio pri Nacia Sekureco de Usono

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Konsilio pri Nacia Sekureco de Usono
United States National Security Council
konsilio • konsulta komisiono • registara organizaĵo
Komenco 1947 vd
Lando(j) Usono vd
Sidejo Eisenhower Executive Office Building
Ĉefestro(j) Jake Sullivan vd
Retejo Oficiala retejo
vdr
Prezidanto Gerald Ford en renkontiĝo kun la Nacia Sekureckonsilio ĉe la Blanka Domo.

La Usona Nacia SekureckonsilioNacia Sekureckonsilio (angle United States National Security Council, akronime konata NSC) estas usona federacia instanco kiu subtenas la usonan prezidanton en la disvolviĝo, efektivigo kaj kunordigo de la sekureco kaj ekstera politiko de la lando.

Ĝi estas la ĉefforumo de la prezidanto por pripensado de nacia sekureco kaj eksterpolitikaj aferoj kun liaj altrangaj konsilistoj kaj kabinetoficialuloj. Ekde ĝia komenco sub prezidanto Truman, la funkcio de la Konsilio estis konsili kaj helpi la prezidanton kaj kunordigi aferojn de nacia sekureco inter registaragentejoj. La konsilio estis establita en 1947 kaj estas parto de la Plenuma Oficejo de la Prezidanto [1].

Prezidanto Ronald Reagan (maldekstre) estas informita de la kunlaborantaro de la Nacia Sekureckonsilio en la situacioĉambro en la Blanka Domo post la bombado de Libio en 1986.

La prezidanto estas prezidanto de la konsilio. Krome, la Vicprezidanto, la Sekretario de Ŝtato, la Sekretario de la Trezorejo, la Sekretario de Defendo kaj la Nacia Sekureckonsilisto estas konstantaj membroj. La prezidanto de la Komitato de la Armeaj Ĉefoj estas la armea konsilisto de la konsilio, dum la direktoro de nacia sekurecservo estas la spionkonsilisto de la konsilio [2].

Ankaŭ la stabestro de la prezidanto, jura konsilisto kaj financa konsilisto kutime partoprenas en la kunvenoj de la konsilio. La Ministro de Justeco kaj la Direktoro de Buĝeto ĉeestas la kunvenojn kiuj rilatas al iliaj respondecaj kampoj.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. National Security Council. (2002) Encyclopedia of American foreign policy, 2‑a eldono 2, New York: Scribner. ISBN 9780684806570.
  2. Douglas F. Garthoff (2007) Directors of Central Intelligence as Leaders of the US Intelligence Community. cia.gov. Arkivita el la originalo je April 27, 2017. Alirita July 26, 2022.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]