Lucila Gamero de Medina
| Lucila Gamero de Medina | ||
|---|---|---|
 Lucila Gamero de Medina
| ||
| Persona informo | ||
| Lucila Gamero de Medina | ||
| Naskonomo | Lucila Gamero Moncada | |
| Naskiĝo | la 12-an de junio 1873 en Danlí, El Paraíso  Honduro
| |
| Morto | la 23-an de januaro 1964 en Tegucigalpo, Honduro
| |
| Nacieco | Hondura | |
| Lingvoj | hispana vd | |
| Ŝtataneco | Honduro  vd
| |
| Familio | ||
| Edz(in)o | Gilberto Lorenzo Medina | |
| Profesio | ||
| Okupo | Verkistino | |
| Aktiva dum | 1891–1955 vd | |
| Verkado | ||
| Ĝenroj | Romano | |
| Literatura movado | Romantikismo | |
| Verkoj | Blanca Olmedo | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Lucila Gamero Moncada (naskiĝis la 12-an de junio 1873 en Danlí, Honduro, mortis la 23-an de januaro 1964 en Tegucigalpo) estis unu el la unuaj honduraj verkistinoj kiuj sukcesis produkti solidan kaj avangardan literaturan verkon, por la socio kaj virinoj de sia epoko, en la ĝenro de romano.
La recenzisto kaj verkisto Luis Mariñas Otero nomis ŝin «la granda damo de hondura beletro».
Ĉefaj verkoj
[redakti | redakti fonton]Lucila Gamero de Medina verkis, inter aliaj, la sekvajn romanojn:
- Amelia Montiel (1892)
- Adriana y Margarita (1893)
- Páginas del Corazón (1897)
- Blanca Olmedo (1908)
- Betina (1941)
- Aída, novela regional (1948)
- Amor Exótico (1954)
- La Secretaria (1954)
- El Dolor de Amar (1955)
Morto
[redakti | redakti fonton]ŝi mortis la 23-an de januaro 1964 en San Pedro Sula, ŝi estas entombigita en privata tombejo en la urbo Danlí, El Paraíso, Honduro, Centra Ameriko.
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Fonto
[redakti | redakti fonton]En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Lucila Gamero de Medina en la hispana Vikipedio.