María Mercedes Carranza
| María Mercedes Carranza | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 24-an de majo 1945 en Bogoto | |
| Morto | 11-an de julio 2003 (58-jaraĝa) en Bogoto | |
| Mortis pro | sinmortigo vd | |
| Lingvoj | franca vd | |
| Ŝtataneco | Kolombio vd | |
| Alma mater | Universitato de Andoj (Kolombio) vd | |
| Familio | ||
| Patro | Eduardo Carranza vd | |
| Edz(in)o | Fernando Garavito vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | verkisto • poeto • ĵurnalisto vd | |
| Aktiva dum | 1970– vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
María Mercedes Carranza (Bogotá, 1945-2003). Poeto kaj ĵurnalisto el Kolombio. En sia infanaĝo ŝi loĝis kelkajn jarojn en Madrido, kie lia patro, la poeto Eduardo Carranza, estis kultura ataŝeo de la kolombia ambasadejo.
Ŝi studis Filozofion kaj Beletron en la universitatoj de Andoj kaj Madrido. Kiel ĵurnalisto ŝi laboris por la ĵurnaloj EL SIGLO kaj EL PUEBLO, kie estris la literaturaj suplementoj Vanguardia kaj Estravagario, respektive. Ŝi estis redaktoro de NUEVA FRONTERA.
Ekde 1986 estris la institucion Casa de poesía Silva en Bogotá.
Ŝi estis elektita membro de la Asamblea Nacional Constituyente (Porkonstitucia Parlamento) de 1991.
Libroj de poesía publikitaj:
- Vainas y otros poemas (1972)
- Tengo miedo (1983)
- Maneras de desamor (1993)
- Hola, soledad (1987)
- El canto de las moscas (1997).
Aliaj libroj:
- Nueva poesía colombiana 1972
- Siete cuentistas jóvenes (1972)
- Estravagario (1976)
- Antología de la poesía infantil colombiana´´ (1982)
- Carranza por Carranza (sobre su padre Eduardo Carranza) (1985).