Marcela Serrano
| Marcela Serrano | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 1-an de januaro 1951 (73-jaraĝa) en Santiago de Ĉilio | ||||
| Lingvoj | hispana vd | ||||
| Ŝtataneco | Ĉilio  vd
| ||||
| Alma mater | Pontifika katolika universitato de Ĉilio vd
| ||||
| Familio | |||||
| Patro | Horacio Serrano (en)  vd
| ||||
| Patrino | Elisa Serrana (en) vd
| ||||
| Gefratoj | Margarita Serrano (en) kaj Sol Serrano (en) vd
| ||||
| Edz(in)o | Luis Maira (en) vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | verkisto plastic artist (en) vd
| ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Marcela SERRANO Pérez (Santiago de Chile, 1951) estas ĉilia verkistino kaj artistino.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Ŝi estis unu jaron en Parzo kun du de siaj fratinoj kiel studentinoj.
Ŝi denove eliris el Ĉilio ekzilita al Romo post la Puĉo en Ĉilio en 1973 kun sia unua edzo, Eugenio Alberto Llona, el kiu ŝi separiĝis poste, senfile. Marcela Serrano revenis en 1977. Ŝi studis Belartoj en la katolika universitato, kie ŝi gradiĝis gravurado en 1983. Ŝi ekspoziciis en la 1980-aj jaroj, kaj verkis ĉefe por instalaĵoj kaj korp-arto; ŝi eĉ ricevis premion de la Nacia Muzeo de Belartoj de Santiago pro laboro pri la virinoj de suda Ĉilio. Sed baldaŭ si forlasis sian artagadon.
Ŝia unua romano aperis en 1991: nome Nosotras que nos queremos tanto, kiu estis tuja sukceso tiun jaron kaj poste ricevis du premiojn. Ekde tiam ŝi publikigis deiversajn verkojn, inter kiuj krimromanon kaj alan porinfanan, tiu kun sia filino Margarita Maira.
En 1999 Nativel Preciado iĝis finalisto de la Premio Planeta per sia romano El egoísta, dum Carmen Posadas ricevis la premion pro sia romano Pequeñas infamias; estis la unua fojo en kiu virinoj estis kaj venkinto kaj finalisto de tiu premio. La dua fojo okazos en 2001 kiam Rosa Regàs venkis per La canción de Dorotea kaj Marcela Serrano estis finalisto per Lo que está en mi corazón.
Verkoj
[redakti | redakti fonton]- Nosotras que nos queremos tanto, Los Andes, Santiago, 1991
- Para que no me olvides, Los Andes, Santiago, 1993
- Antigua vida mía, novela policiaca, Alfaguara México, Ciudad de México, 1995
- El albergue de las mujeres tristes, Alfaguara México, Ciudad de México, 1998
- Nuestra Señora de la Soledad, Alfaguara México, Ciudad de México, 1999
- Un mundo raro, Mondadori, 2000. Enhavas: El amor en el tiempo de los dinosaurios kaj Sin dios ni ley
- Lo que está en mi corazón,[1] Planeta, 2001
- El cristal del miedo, novelo, kun Margarita Maira; Ediciones B, 2002,
- Hasta siempre, mujercitas, Planeta, 2004
- La llorona, Planeta, 2008
- Diez mujeres, Alfaguara, 2011
- Dulce enemiga mía, noveloj, Alfaguara, 2013. Enhavas 20 novelojn:
- La yegua, Damascos y calabazas, Misiones, Charquito de agua turbia, Sin dios ni ley, A mí me tocó la bandera, Cerco eléctrico, Hembras (Un divertimento), Su norte, El robo, En Bosnia, El balneario, Otoño, El hombre del valle, Dulce enemiga mía, El testigo, Sobre la vulcanizadora, El consuelo, Mink kaj 2 de julio
- La Novena, romano, Alfaguara, 2016
- El manto, Alfaguara, 2019
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Serrano, Marcela. 2001. "Lo que está en mi corazón" Harper Collins; Nueva York. ISBN 978-0-06-156545-8 Editorial Planeta.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Marcela Serrano en la hispana Vikipedio.