Saltu al enhavo

Meyer Kayserling

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Meyer Kayserling
(1829-1905)
"Historio de la Judoj en Hispanio kaj Portugalio", verko eldonita en 1861 fare de Meyer Kayserling (1829-1905)
"Historio de la Judoj en Hispanio kaj Portugalio", verko eldonita en 1861 fare de Meyer Kayserling (1829-1905)
Persona informo
Naskiĝo 17-an de junio 1829
en Gleidingen, Germanio
Morto 21-an de aprilo 1905
en Budapeŝto, Hungario
Religio judismo vd
Lingvoj hispanafrancaanglagermanahebrea vd
Ŝtataneco Reĝlando Prusio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Reĝa Akademio Hispana
Humboldt-Universitato en Berlino
Reĝa Akademio Hispana
Profesio
Okupo historiisto
rabeno Redakti la valoron en Wikidata vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Meyer Kayserling estis germana rabeno, filozofo kaj historiisto. Instigita de Leopold von Ranke por okupiĝi pri historiesploron, Kayserling enfokusigis sian atenton sur la literaturo kaj historio de judoj en Hispanio.

Biografio

[redakti | redakti fonton]

Kayserling estis naskita en Hanovro, kaj estis la frato de la verkisto kaj edukisto Simon Kayserling (1834-1898). Li estis edukita ĉe Halberstadt, ĉe Nikolsburg (Moravio) kie li studis sub Samson Raphael Hirsch (1808-1888), en Prago kie li studis sub Solomon Judah Loeb Rapoport (1786-1867), ĉe Würzburg kie li studis sub Seligman Baer Bamberger (1807-1878), kaj finfine ĉe la Humboldt Universitato de Berlino.

Li dediĉis sin al historio kaj filozofio. Instigita en historiaj esploroj en Berlino fare de Leopold von Ranke (1795-1886), Kayserling turnis sian atenton al la historio kaj literaturo de la judoj el la "Ibera Duoninsulo".

Bildo de Meyer Kayserling.

En 1861 la registaro de Argovio nomumis lin rabeno de la du svisaj judaj municipoj de Endingen kaj Lengnau en Surbtalo[1], ofico kiun li plenumis ĝis 1870. Dum sia restado en Svislando li argumentis favore al civila egaleco por siaj samreligianoj, kaj ankaŭ konservis kontaktojn kun altrangaj svisaj politikistoj kiel Jakob Dubs (1822-1879), Emil Welti (1825-1899) kaj Augustin Keller (1805-1883).

Kayserling fondis la Svisa Societo pri Juda Kulturo (Kulturverein der Israeliten in der Schweiz) kiu kampanjis por la civitanrajtoj de judoj en la Argovia regiono (atingita en 1879). En Argovio, la judaj komunumoj ricevis specialan sendevigon de leĝo postulanta ke bestoj devis esti mortigitaj per bato sur la kapo.

Proponistoj de bestaj rajtoj atakis tiun sendevigon por la celoj de ŝoĥtado. Kayserling (1869) publikigis pamfleton kiel defendo de la praktiko. La socio por bestaj rajtoj kaj la juda komunumo faris interkonsenton en 1889, kiu postulis la bestojn esti anestezitaj antaŭ ŝoĥtado. Tamen, la praktiko de la ŝoĥtado estis malpermesita en Svislando en la unua populara iniciato, en 1893.

Jam en 1854, la Kantono Argovio igis laŭleĝe senvivigi brutaron trafante ilin sur la kapon. Tamen, la judaj komunumoj de Lengnau kaj Endingen estis ekskluditaj de tio. Ili rajtis buĉi. En Ĝenevo, la Bestprotekta Asocio kaj la Israelita Komunumo faris interkonsenton en 1889: la buĉitaj brutoj devis esti duonsvenigitaj antaŭ ol buĉado. La sama estis finfine postulita en la federacia popoliniciato.

En 1870, Kayserling akceptis vokon kiel predikiston kaj rabenon de la juda komunumo de Budapeŝto, kie li mortis 35 jarojn poste, en aĝo de 75.

Kayserling estis membro de la "Reĝa Akademio en Madrido" kaj de la "Triunua Historia Societo".

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]
  • Menasse ben Israel (1604-1657)
  • Solomon Judah Loeb (1786-1867)
  • Leopold von Ranke (1795-1886)
  • Augustin Keller (1805-1883)
  • Samson Raphael Hirsch (1808-1888)
  • Gerson Josaphat (1809-1883)
  • Ludwig Philippson (1811-1889)
  • Moritz Steinschneider (1816-1907)
  • Jakob Dubs (1822-1879)
  • Emil Welti (1825-1899)
  • Simon Abraham Kayserling (1834–1898)
  • Simon Kayserling (1834-1898)

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Surbtalo estas regiono de la rivervalo en Kantono Argovio, Svislando.