Mia penso

Mia penso estas poemo verkita antaŭ 1887 de L. L. Zamenhof. Edmond Privat en sia Vivo de Zamenhof komentis ĝin jene (paĝo 32): "Dum ses jaroj li restadis sub silento. Ĝi estis tempo malfacila. Al neniu li parolis pri sia laborado… Tiel pasis for la plej belaj jaroj de la vivo, la studentaj, malgaje kaj dolore.“

La Poemo

Mia penso Sur la kampo for de l' mondo, antaŭ nokto de somero, amikino en la rondo  kantas kanton pri l' espero.  Kaj pri vivo detruita  ŝi rakontas kompatante, –  mia vundo refrapita  min doloras resangante.  "Ĉu vi dormas? Ho, sinjoro,  kial tia senmoveco?  Ha, kredeble rememoro  el la kara infaneco?"  Kion diri? Ne ploranta  povis esti parolado  kun fraŭlino ripozanta  post somera promenado! Mia penso kaj turmento,  kaj doloroj kaj esperoj!  Kiom de mi en silento  al vi iris jam oferoj!  Kion havis mi plej karan –  la junecon – mi ploranta  metis mem sur la altaron  de la devo ordonanta!  Fajron sentas mi interne,  vivi ankaŭ mi deziras, –  io pelas min eterne,  se mi al gajuloj iras...  Se ne plaĉas al la sorto  mia peno kaj laboro –  venu tuj al mi la morto,  en espero – sen doloro! L. L. Zamenhof Eksteraj ligiloj Mia penso - teksto de la poemo