Mu-metalo
La mu-metalo (μ-metalo) estas alojo de nikelo kaj fero. Ĝi prenas sian nomon de la litero μ (muo) de la greka alfabeto, uzata kiel simbolo por reprezenti la magnetan permeablon.
Historio[redakti | redakti fonton]
La mu-metalo estis inventita en 1923 fare de la brita firmao The Telegraph Construction and Maintenance Company Ltd., Londono[1], kiu faris kablon por la Western Union. La Western Union estis konkuranto de la Western Electric Company , kiu ŝirmis siajn kablojn kun la alojo permalojo. La patento de la permalojo apartenis al la Western Electric Company kaj la mu-metalo ebligis eviti la patenton.
La alojoj mu-metalo aŭ permalojo, estas tre utilaj por longaj submaraj kabloj. En la komenco de la 20-a jarcento oni malkovris, ke la mara akvo ĉirkaŭ la kablo produktas la distordon de la elsenditaj signaloj. La mu-metalo pligrandigas la induktancon de la kablo, kio ebligas korekton de la distordo.
La originala mu-metalo havas magnetajn karakterizaĵojn similajn al tiuj de permalojo sed la aldono de kupro pliigas la duktilecon kaj ebligas la produktadon de maldikaj dratoj.
Alojoj kaj iliaj utiligoj[redakti | redakti fonton]
Ekzistas pluraj tipoj de mu-metalo, depende de la fabrikanto. La mu-metalo "franca" estas kunmetita de 80% da nikelo, 15% da fero kaj 5% da molibdeno; ĝia simbolo laŭ la eŭropa normo estas NiFe15Mo5. La "germana" Mu-Metall estas kunmetita de 77% da nikelo, 15% da fero, 5% da kupro kaj 3% da molibdeno (NiFe15Cu5Mo3).
Tiu materialo havas tre altan magnetan permeablon, de la ordo de =50.000–140.000
Se la mu-metalo estas fleksita aŭ aliformigita la permeablo draste malpliiĝas al valoroj ĝis =150. Por denove plialtigi la valoron necesas ardigi la materialon.
La alta permeablo de la mu-metalo faras ĝin bonega materialo por deviigi la magnetajn kampojn statikajn aŭ malaltfrekvencajn.
Ĝi estas uzata por la fabrikado de magnetaj ŝildoj en industrio kaj esploro.