Pedro Ansúrez
| Pedro Ansúrez | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 1-an de januaro 1100 |
| Morto | 30-an de novembro 1116 (16-jaraĝa) en Valadolido |
| Tombo | Katedralo de Valadolido |
| Lingvoj | hispana |
| Ŝtataneco | Hispanio |
| Familio | |
| Edz(in)o | Eylo Alfonso |
| Infanoj | Urraca Pérez • María Pérez • Mayor Pérez |
| Okupo | |
| Okupo | politikisto |
Pedro ANSÚREZ (c. 1037[1]-Valladolid, 1118[2]) estis grafo en Liebana, Carrión kaj Saldaña, kaj senjoro de Valadolido, en kies katedralo, li estas entombigita.
Biografío[redakti | redakti fonton]
Posteulo de la Banu Gómez, familio, dokumentita ekde la 10a jarcento en la nordo de Palencia kaj Astorga, estis la filo de Ansur Díaz kaj lia unua edzino Eylo.[2][3] li kontraktis du geedziĝojn, la unua kun Eylo Alfonso,[2] filino de la grafo Alfonso Muñoz, kiu profitigis per multenombraj nemoveblaĵoj, inter aliaj en la valo de Trigueros,[4] kaj la dua kun Elvira Sánchez.[2]
Investita per la digno de grafo en 1071, oni atribuís al li plurajn posedaĵojn, kiujn li regis sub la mandato de la reĝo, inkluzive de Carrión (1074), San Román de Entrepeñas (1077) —posedaĵojn dividitajn kun lia frato Diego— kiel Saldaña. De 1084, ankaŭ regis Zamora kaj Toro, kaj de 1101 Liébana.[2] Post sia reveno al la Regno Leono post restado en la graflando Urgell post la morto de sia bofilo, la grafo Armengol, denove regis ekde decembro 1109 ĝis sia morto, Carrión, Saldaña, kaj San Román, kaj en 1113 la reĝo konfidis al li la registaron de Melgar, Simancas kaj Cabezón, krom Torremormojón baldaŭ antaŭ sia morto.[2]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Rodríguez Fernández 1966.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Torres Sevilla-Quiñones de León 1999.
- ↑ El conde Pedro Ansúrez heredó de su hermano Diego, hijo de Ansur Díaz y su segunda esposa Justa, según reconoce Pedro quien «adquirió, además, los bienes de su madrastra Justa, que en el diploma de venta, alega para tal acto jurídico que se encuentra sola y sin hijos ni descendientes...» Cfr. Torres Sevilla-Quiñones de León (1999), p. 355.
- ↑ Reglero de la Fuente 1993.