Pleosporales
 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||||||
Pleosporales estas la plej granda ordo en la funga klaso Dothideomycetes. Laŭ takso en 2008, ĝi havas 23 familiojn, 332 genrojn, kaj pli ol 4700 speciojn.[1] La plejparto de la specioj estas sapruloj sur putra planta materialo en sensalakvaj,[2] maraj,[3] aŭ teraj medioj, dum pluraj specioj asociiĝas kun vivantaj plantoj kiel parazitoj, epifitoj aŭ endofitoj.[4] La plej bone studitaj specioj kaŭzas malsanojn de gravaj kultivoplantoj, ekz. Cochliobolus heterostrophus, kiu kaŭzas sudan maizfolian ŝimon, Phaeosphaeria nodorum, kiu kaŭzas gluman makulon ĉe tritiko, kaj Leptosphaeria maculans, kiu kaŭzas tigan ŝankron ĉe brasikoj). Iuj specioj de Pleosporales vivas sur sterko,[5] kaj mulmultaj kiel likenoj [6] aŭ rokaj fungoj.[7]
Sistematiko[redakti | redakti fonton]
La ordo estis proponita en 1955 por inkludi Dothideomycetes kun periteciaj askujoj kaj ŝajnparafizoj inter la askoj. Ĝi estis formale priskribita nur en 1987.
Evoluo[redakti | redakti fonton]
La plej malnovaj Pleosporales estas la fosiliaj genroj Margaretbarromyces, priskribita el eocenaj rokoj de Vankuvera Insulo, Brita Kolumbio,[8] kaj Cryptodidymosphaerites, priskribita el la iprezia Siliko Princeton en la interno de Brita Kolumbio.[9]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ (2008) Dictionary of the Fungi, 10‑a eldono, Wallingford, UK: CAB International. ISBN 978-0-85199-826-8.
- ↑ Shearer C.A., Raja H.A., Miller A.N., Nelson P, Tanaka K, Hirayama K, Marvanová L, Hyde K.D., Zhang Z. 2009. The molecular phylogeny of freshwater Dothideomycetes. Studies in Mycology 64: 145–153.[1] Arkivigite je 2011-07-28 per la retarkivo Wayback Machine
- ↑ Suetrong S, Schoch C.L., Spatafora J.W., Kohlmeyer J, Volkmann-Kohlmeyer B, Sakayaroj J, Phongpaichit S, Tanaka K, Hirayama K, Jones E.B.G. 2009. Molecular systematics of the marine Dothideomycetes. Studies in Mycology 64: 155–173.[2] Arkivigite je 2011-07-28 per la retarkivo Wayback Machine
- ↑ Zhang Y, Schoch CL, Fournier J, Crous PW, Gruyter J De, Woudenberg JHC, Hirayama K, Tanaka K, Pointing SB, Hyde KD. 2009. Multi-locus phylogeny of the Pleosporales: a taxonomic, ecological and evolutionary re-evaluation. Studies in Mycology 64: 85–102.[3]
- ↑ Kruys Å, Eriksson OE, Wedin M. 2006. Phylogenetic relationships of coprophilous Pleosporales (Dothideomycetes, Ascomycota), and the classification of some bitunicate taxa of unknown position. Mycological Research 110:527–536
- ↑ Nelsen MP, Lücking R, Grube M, Mbatchou JS, Muggia L, Rivas Plata E, Lumbsch HT. 2009. Unravelling the phylogenetic relationships of lichenised fungi in Dothideomyceta. Studies in Mycology 64: 135–144.[4] Arkivigite je 2011-07-28 per la retarkivo Wayback Machine
- ↑ Ruibal C, Gueidan C, Selbmann L, Gorbushina AA, Crous PW, Groenewald JZ, Muggia L, Grube M, Isola D, Schoch CL, Staley JT, Lutzoni F, Hoog GS De. 2009. Phylogeny of rock-inhabiting fungi related to Dothideomycetes. Studies in Mycology 64: 123–133.[5] Arkivigite je 2011-07-28 per la retarkivo Wayback Machine
- ↑ (2007) “Margaretbarromyces dictyosporus gen. sp. nov.: a permineralized corticolous ascomycete from the Eocene of Vancouver Island, British Columbia”, Mycological Research 111 (6), p. 680–684. doi:10.1016/j.mycres.2007.03.010.
- ↑ (1998) “An Eocene tar spot on a fossil palm and its fungal hyperparasite”, Mycologia 90 (4), p. 667–673. doi:10.1080/00275514.1998.12026955.
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Neergard, Paul. 1982. "Lernprocezo kaj instruefiko en la kazo de la ekkono de malsanoj ĉe plantsemoj." En Frank, Helmar G., k. al. (red.), Lingvokibernetiko. Tübingen: Gunter Narr Verlag. 166-167.
- (2009) “A class-wide phylogenetic assessment of Dothideomycetes”, Studies in Mycology 64, p. 1–15. doi:10.3114/sim.2009.64.01. Alirita 2010-02-04..
Arkivigite je 2011-09-27 per la retarkivo Wayback Machine
- (2011) “Pleosporales”, Fungal Diversity 53 (1), p. 1–221. doi:10.1007/s13225-011-0117-x.