Saltu al enhavo

Portugala kverko

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Quercus faginea centenario.jpg
Quercus faginea centenario
Gajloj.
Detalo de la trunko.
Detalo de folioj.
Quercus fagineaMap

La Portugala kverko[1] (Quercus faginea), estas specio de arbo rezisto-falfolia planto (la sekaj folioj ne falas ĝis la apero de la novaj printempe) de mezaveraĝa grando de ĝis 20 metroj de alto, tipa de zonoj de mediteranea klimato de Nordafriko kaj Iberio. Ĝi estas specio indiĝena de mediteraneaj arbaroj. Floras inter aprilo kaj majo, preskaŭ ĉiam antaŭ la anzino; la glanoj maturiĝas kaj estas disigitaj ĝis septembrooktobro.

Priskribo

[redakti | redakti fonton]

La Portugala kverko estas arbo simila al la anzino, kvankam de falfoliplanta foliaro kaj malpli densa.

Komunaj nomoj en la hispana

[redakti | redakti fonton]

Albar, bellota, billota, cajiga, cajigá, cajigu, carcoxa, carrasca, carrascal, carrascalejo, cascabillo, caxigo, encina, enciniego, gállara, gaña (agalla), llata, macharu, matoju, quejido, quejiga, quejigo, quejio, rebollo, roble, roble ancina, roble andaluz, roble carraspo, roble carrasqueño, roble encimego, roble encina, roble enciniego, roble matorrizo, roble quejigo, robre, tallar.[2]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Eble netaŭga nomigo ĉar absolute ne temas pri portugala specio (vidu sube)
  2. http://www.anthos.es Arkivigite je 2015-09-30 per la retarkivo Wayback Machine Alirita la 19an de marto de 2010, Reĝa Botanika Ĝardeno de Madrido: Projekto Anthos

Literaturo

[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]