Rüdiger Safranski

Membrecoj
Membrecoj	PEN-Centro de Germanio • Germana Akademio por Lingvo kaj Poezio vd

Honorigoj
Honorigoj	Oficira Kruco de la Ordeno de Merito de Federacia Respubliko Germanio • Friedrich-Märker-Preis • Wilhelm Heinse Medal • Premio Ernst Robert Curtius • Friedrich Nietzsche Prize • Premio Friedrich Hölderlin • Corine Literature Prize • Pipfumanto de la jaro • Q2010926 • Literaturpremio de la Konrad-Adenauer-fondaĵo • Thomas Mann Prize • Ludwig-Börne-Preis • Leipzig Book Fair Prize/Non-Fiction • Deutscher Nationalpreis vd

**Rüdiger Safranski**
Rüdiger Safranski
Persona informo
	Rüdiger Safranski
Naskiĝo	1-an de januaro 1945 (79-jaraĝa); en Rottweil
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Germanio vd
Alma mater	Universitato de Frankfurto • Libera Universitato Berlino vd
Partio	Communist Party of Germany vd
Profesio
Okupo	literaturhistoriisto • televida prezentisto • filozofo • verkisto vd
Honorigoj
Honorigoj	Oficira Kruco de la Ordeno de Merito de Federacia Respubliko Germanio • Friedrich-Märker-Preis • Wilhelm Heinse Medal • Premio Ernst Robert Curtius • Friedrich Nietzsche Prize • Premio Friedrich Hölderlin • Corine Literature Prize • Pipfumanto de la jaro • Q2010926 • Literaturpremio de la Konrad-Adenauer-fondaĵo • Thomas Mann Prize • Ludwig-Börne-Preis • Leipzig Book Fair Prize/Non-Fiction • Deutscher Nationalpreis vd
Membrecoj
Membrecoj	PEN-Centro de Germanio • Germana Akademio por Lingvo kaj Poezio vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

La verkisto kaj filozofo en decembro de 2013.

Rüdiger SAFRANSKI (naskiĝinta en la 1-a de januaro 1945 en Rottweil) estas germana filozofo kaj verkisto.

Vivo[redakti | redakti fonton]

De 1965 ĝis 1972, Safranski studis filozofion (i.a.kun Theodor W. Adorno), germanan literaturon, historion kaj arthistorion ĉe la universitato de Frankfurto ĉe Majno kaj ĉe la Libera Universitato Berlino.

Tie, li laboris kiel helppreleganto por germana literaturo de 1972 ĝis 1977. Li doktoriĝis en 1976 per disertacio kun la titolo de Studoj sur la Evoluo de la literaturo de la laborista klaso en FRG (origina germana titolo: Studien zur Entwicklung der Arbeiterliteratur in der Bundesrepublik). En la malfruaj 1970-aj jaroj, li laboris kiel la kuneditoro kaj redaktisto de Berliner Hefte, gazeto sur literatura vivo. De 1977 ĝis 1982 Safranski deĵoris kiel preleganto la klerigado de adoltoj. Ekde 1987 li laboris kiel liberprofesia verkisto.

En 2005 li geedziĝis kun sia delonga amatino Gisela Nicklaŭs. Li nuntempe vivas en Berlino kaj Munkeno.

Verkoj kaj televidaperoj[redakti | redakti fonton]

La plej popularaj verkoj de Safranski estas monografioj pri Friedrich Schiller, E.T.A. Hoffmann, Arthur Schopenhaŭer, Friedrich Wilhelm Nietzsche kaj Martin Heidegger.

Ekde 1994, li estas membro de la P.E.N.-Centro, ekde 2001 membro de Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung (Germana Akademio por Lingvo kaj Poezio) en Darmstadt, kies tasko estas la flego de la germana lingvo.

Ekde 2002, li aranĝas (kune kun Peter Sloterdijk) ĉiun duan monaton debaton pri filozofiaj kaj etikaj demandoj, la t.n. Philosophisches Quartett, por la kanalo ZDF.

Premioj[redakti | redakti fonton]

1995: Friedrich-Märker-Preis für Essayisten
1996: Wilhelm-Heinse-Medaille der Mainzer Akademie der Wissenschaften und der Literatur
1998: Ernst-Robert-Curtius-Preis für Essayistik
2000: Friedrich-Nietzsche-Preis des Landes Sachsen-Anhalt
2003: Premio Internazionale Federico Nietzsche der italienischen Nietzsche-Gesellschaft
2005: Preis der Leipziger Buchmesse in der Kategorie Sachbuch/Essayistik für „Schiller oder Die Erfindung des Deutschen Idealismus“
2006: Friedrich-Hölderlin-Preis der Stadt Bad Homburg; WELT-Literaturpreis
2009: Corine - Internationaler Buchpreis, Ehrenpreis des Bayerischen Ministerpräsidenten für sein Lebenswerk
2009: Verdienstkreuz 1. Klasse der Bundesrepublik Deutschland
2010: Pfeifenraucher des Jahres, Ehrenpreis der Tabakindustrie
2010: Paul-Watzlawick-Ehrenring
2011: Oberschwäbischer Kunstpreis
2011: Allgäu-Preis für Philosophie
2013: Stern des Jahres der Münchener Abendzeitung in der Kategorie „Sachbuch
2014: Preis der Josef Pieper Stiftung
2014: Thomas-Mann-Preis
2014: Literaturpremio de la Konrad-Adenauer-fondaĵo

Verkoj (elekto)[redakti | redakti fonton]

Studien zur Entwicklung der Arbeiterliteratur in der Bundesrepublik. (Dissertation), Berlin, Freie Univ., 1976.
E.T.A. Hoffmann. Das Leben eines skeptischen Phantasten. München u. a.: Hanser, München u. a. 1984, ISBN 3-446-13822-6.
Schopenhauer und die wilden Jahre der Philosophie. Eine Biographie. 2. Aufl. Hanser, München u. a. 1988, ISBN 3-446-14490-0.
Wieviel Wahrheit braucht der Mensch? Über das Denkbare und das Lebbare. Hanser, München u. a. 1990, ISBN 3-446-16045-0
Ein Meister aus Deutschland. Heidegger und seine Zeit. Hanser, München u. a. 1994, ISBN 3-446-17874-0.
Das Böse oder Das Drama der Freiheit. Hanser, München 1997, ISBN 3-446-18767-7. Rezension von Micha Brumlik, in Die Zeit, Die Gewalt der Freiheit, am 19. September 1997.
Friedrich Nietzsche. Biographie seines Denkens. Hanser, München u. a. 2000, ISBN 3-446-19938-1.
Schiller oder die Erfindung des Deutscher Idealismus. Hanser, München u. a. 2004, ISBN 3-446-20548-9.
Schiller als Philosoph – Eine Anthologie. wjs-Verlag, Berlin 2005, ISBN 3-937989-08-0.
Romantik. Eine deutsche Affäre. Hanser, München u. a. 2007, ISBN 978-3-446-20944-2.
Goethe und Schiller. Geschichte einer Freundschaft. Hanser, München u. a. 2009, ISBN 978-3-446-23326-3.
Goethe. Kunstwerk des Lebens. Biografie. Hanser, München. 2013. ISBN 978-3-446-23581-6