Rakont-arto
La Rakont-arto, aŭ Naratologio, estas la studo kiel rakontoj estas strukturitaj [1]. Tiel oni povas diri, ke tio estas branĉo de literaturaj studoj. La moderna rakontologio baziĝas sur la teoria laboro de Vladimir Propp kaj Gérard Genette [2][3]. Gravaj konceptoj ene de rakontologio estas, ekzemple, diegezo, tempo (ripeteco, daŭro (en)) kaj rolulo.
En la okcidenta kultura rondo, la Poetiko de Aristotelo estas konsiderata la unua sistema ekspozicio de rakonta teorio, kaj kiu enkondukis centrajn konceptojn kiel mimesis.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ General Introduction to Narratology, College of Liberal Arts, Purdue University
- ↑ Herman, David; Jahn, Manfred kaj Ryan, Marie-Laure (2005) Routledge encyclopedia of narrative theory, pp. 574–5
- ↑ Bamberg, Michael G. W. (1998) Oral Versions of Personal Experience: Three Decades of Narrative Analysis. A Special Issue of the Journal of Narrative and Life History, p. 40[rompita ligilo]
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- "Muzika Naratologio" de William Echard, revizio de Teorio de Muzika Semiotics de Eero Tarasti, antaŭparolo de Thomas. Sebeok. (angle)
- Kvin Analizoj de la Rakonto "mi unue akiris pagon" (angle)
- Rakonta teoria bibliografio (Bibliografio de Literatura Teorio, Kritiko kaj Filologio) (angle)
- Naratologio: Gvidilo al la Teorio de Rakonto de Manfred Jahn (angle)
- Naratologio: La Studo de Rakonta Strukturo Arkivigite je 2015-03-18 per la retarkivo Wayback Machine (angle)
- Rakonto-Sistemoj (angle)
- La Viva Manlibro de Naratologio (angle)
- La Rakonta Ago: Wittgenstein kaj Naratologio de Henry Mcdonald (angle)