Ĥoralo: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 1: Linio 1:
[[dosiero:BWV739.png|thumb|right|350px|Orgenĥoralo "Wie schön leuchtet der Morgenstern" (BWV 739) de [[Johann Sebastian Bach|J.S. Bach]]. La duonaj notoj en la diskanto formas la kanton firman (ĥoralon), dum kiam la subaj voĉoj antaŭimitas la ĥoralliniojn.]]

La nocio '''ĥoralo''' ([[Latina lingvo|lat.]] adjektivo ''choralis'' de [[greka lingvo|gr.]] ''[[ĥoro|ĥoros]]'') origine signifas la unuvoĉan [[eklezia muziko|eklezian muzikon]] de la [[gregoria ĉanto]] en la [[liturgio]] de la [[okcidenta eklezio]]. En la [[14-a jarcento]] oni diris ''cantus choralis sive ecclesiasticus'', je kio ''choralis'' rilatas al la realiganta [[ĥoro]]. Ĥoralmuziko unuvoĉa diferenciĝas de la plurvoĉa [[figura muziko]].
La nocio '''ĥoralo''' ([[Latina lingvo|lat.]] adjektivo ''choralis'' de [[greka lingvo|gr.]] ''[[ĥoro|ĥoros]]'') origine signifas la unuvoĉan [[eklezia muziko|eklezian muzikon]] de la [[gregoria ĉanto]] en la [[liturgio]] de la [[okcidenta eklezio]]. En la [[14-a jarcento]] oni diris ''cantus choralis sive ecclesiasticus'', je kio ''choralis'' rilatas al la realiganta [[ĥoro]]. Ĥoralmuziko unuvoĉa diferenciĝas de la plurvoĉa [[figura muziko]].



Kiel registrite je 09:38, 20 jun. 2009

Orgenĥoralo "Wie schön leuchtet der Morgenstern" (BWV 739) de J.S. Bach. La duonaj notoj en la diskanto formas la kanton firman (ĥoralon), dum kiam la subaj voĉoj antaŭimitas la ĥoralliniojn.

La nocio ĥoralo (lat. adjektivo choralis de gr. ĥoros) origine signifas la unuvoĉan eklezian muzikon de la gregoria ĉanto en la liturgio de la okcidenta eklezio. En la 14-a jarcento oni diris cantus choralis sive ecclesiasticus, je kio choralis rilatas al la realiganta ĥoro. Ĥoralmuziko unuvoĉa diferenciĝas de la plurvoĉa figura muziko.

En la 16-a jarcento wird im protestanta lingvouzo oni nomis la eklezian himnon kanto firma resp. la melodion ĥoralo. (Iliaj komponistoj: Johannes Eccard, Michael Praetorius, Samuel Scheidt).

Ekde la 18-a jarcento oni komprenas la klasikan himnon entute kun melodio kaj teksto kiel ĥoralo. Ekzemple ankaŭ la finaj strofoj en kantatoj kaj oratorioj nomiĝas „ĥoralo“.

Krome ankaŭ orgenaranĝaĵoj de himnoj oni nomas ĥoralo („orgenĥoralo“). Foje komponistoj nomis ĥoralo ankaŭ liberajn orgenaĵojn kun ĥoralecaj temoj (ekz. la „Tri ĥoraloj“ de César Franck).

En la 19-a kaj 20-a jarcentoj la nocio fariĝis nomo ene de la profana muziko kaj signifas diatona, ritme simpla, homofonie ludata melodimovo, ofte de latunblovistoj. (Gravaj komponistoj: Felix Mendelssohn Bartholdy, Johannes Brahms, Anton Bruckner, Gustav Mahler, Béla Bartók).

Vd. ankaŭ

Literaturo

Ligoj eksteren