Radio Corporation of America: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Narvalo (diskuto | kontribuoj) |
Narvalo (diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 17: | Linio 17: | ||
RCA aĉetis la radiostaciojn ''WEAF'' kaj ''WCAP'' de AT&T kaj kunfandis ilin kun la propraj sendaj stacioj kiel ''WJZ'' el [[Novjorko]] kaj ''WRC'' el [[Vaŝingtono]] al nova elsenda ĉeno ''[[National Broadcasting Company]]'' (NBC). |
RCA aĉetis la radiostaciojn ''WEAF'' kaj ''WCAP'' de AT&T kaj kunfandis ilin kun la propraj sendaj stacioj kiel ''WJZ'' el [[Novjorko]] kaj ''WRC'' el [[Vaŝingtono]] al nova elsenda ĉeno ''[[National Broadcasting Company]]'' (NBC). |
||
RCA aĉetis en [[1929]] ''Victor Talking Machine Company'', la tima plej grandan sondiskan kompanion de la mondo, kiu |
RCA aĉetis en [[1929]] ''Victor Talking Machine Company'', la tima plej grandan sondiskan kompanion de la mondo, kiu produktis krom la diskoj - marko "Victrola" - ankaŭ disk-ludilojn. RCA nomis tiun nun ''RCA-Victor''. Kun Victor akiris RCA ankaŭ la rajtojn je tiam plej konata komerca marko de la amerika kontinento, je hundo [[Nipper]]. La eŭropajn kaj la [[Commonwealth]]-rajtojn de la logoo, aĉetis la [[His Master's Voice]], kiu hodiaŭ apartenas al [[EMI Group]]. RCA-Victor produktis multajn radiofonografojn. La firmao evoluigis ankaŭ novajn teknikojn por tonigo de filmoj. |
||
RCA en [[1939]] prezentis 441-vican televidan sistemon sur la Novjorka [[Monda ekspozicio]]. Post standardigo de la usona televida sistemo je 525 vicoj kaj 30 bildoj po sekundo, startis la [[1-an de julio]] [[1941]] la unua transmisio de komerca televidado en Usono. |
|||
[[1939]] stellte RCA ein 441zeiliges Fernsehsystem auf der New Yorker [[Weltausstellung]] vor. Mit der Standardisierung des amerikanischen Fernsehsystems auf 525 Zeilen und 30 Bildern pro Sekunde durch das [[National Television Systems Committee]] (NTSC) und die [[Federal Communications Commission]] (FCC) startete am [[1. Juli]] [[1941]] die erste Übertragung von kommerziellem [[Fernsehen]] in den USA. |
|||
La dua mondmilito plidaŭrigis evoluigon de la televidado, sed tuj post la milito, RCA komencis tuj vendi televidilojn. |
|||
Der [[Zweiter Weltkrieg|Zweite Weltkrieg]] ([[1939]]–[[1945]]) verlangsamte die Entwicklung des Fernsehens in den Vereinigten Staaten, aber nach Ende des Krieges begann RCA fast unverzüglich, wieder Fernsehgeräte zu verkaufen. |
|||
La monopola stato de RCA estis rigardata pli kaj pli kiel malamika al konsumantoj kaj al merkataj rilatoj. Tio kondukis fine al disbato de ambaŭ NBC-Radio[[network]] per FCC. La [[Supera Kortumo de Usono]] konfirmis la decidon. La 12-an de oktobro 1943, la ''NBC Blue''-Network estis vendata al ''Life Savers'' (posedanto estis la dolĉaĵa magnato Edward J. Noble) kontraŭ 8.000.000 dolaroj. NBC Blue estis alinomata al ''The Blue Network'' kaj en 1946 al [[American Broadcasting Company]] (ABC). La ''NBC Red''-radioreto ricevis la nomon NBC kaj restis posedaĵo de RCA. |
|||
Die Monopolstellung der RCA wurde zunehmend als markt- und verbraucherfeindlich angesehen und führte schließlich zur Zerschlagung der beiden NBC-Radio[[network]]s durch die FCC. Der [[Oberster Gerichtshof der Vereinigten Staaten|Oberste Gerichtshof der USA]] bestätigte die Entscheidung. |
|||
Am 12. Oktober 1943 wurde das ''NBC Blue''-Network an den ''Life Savers''-Süßigkeitenmagnaten Edward J. Noble für 8.000.000 Dollar verkauft. NBC Blue wurde umbenannt in ''The Blue Network'' und wurde im Jahr 1946 zur [[American Broadcasting Company]] (ABC). |
|||
Das ''NBC Red''-Radionetwork behielt den Namen NBC und blieb Eigentum der RCA. |
|||
RCA-Victor evoluigis en 1949 kla unuan 45 rpm-[[sondisko]]n kaj surmarketigis tion kiel respondon al sondisko kun 33 1/3 "LP" de [[Columbia Records|CBS/Columbia]]. |
|||
[[Datei:RCA Video-Aufzeichnungsgerät.jpg|thumb|RCA Videobearbeitungsmaschine aus den 1960er Jahren]] |
|||
La kolortelevida sistemo de RCA en 1953 estis deklarita fare de NTSC al standardo por la usona televidado. La RCA-[[Kamerao]]j kaj TV-produktaj aparatoj iĝis standardoj por multaj subfuirmaoj la ''Big Three'' ([[American Broadcasting Company|ABC]], [[Columbia Broadcasting System|CBS]] kaj NBC). |
|||
== Die Nachkommen des Großkonzerns == |
== Die Nachkommen des Großkonzerns == |
||
Kiel registrite je 10:45, 21 jul. 2009
La Radio Corporation of America (RCA) estas hodiaŭ (2005) komerca marko, kiun uzas la firmaoj Thomson Consumer Electronics of France kaj Bertelsmann AG (ekde 2004 Sony BMG) por parto de siaj produktoj.
Thomson produktas televidilojn, aŭdio- kaj satelit-aldonaĵojn, same similajn produktojn de la distriĝa elektroniko kun muziketikedo RCA Records. Ekde 2002, la televidila branĉo de RCA apartenas al ĉina firmao TCL.
La Bertelsmann AG posedas RCA Victor kaj vendas dismonde Audio-KDj kun RCA-etikedo.
Antaŭhistorio de RCA
Dum la unua mondmilito, la patentoj de la pli grandaj firmaoj (en radiotekniko) de Usono estis kun gviditaj por pli efektive produkti por la armeo.
Tiutempe la sendrataj komunikaj aparatoj estis grandparte produktitaj por la usona armeo. La bazon de RCA formis la itala-usona entrepreno American Marconi, kies uzinajn posedaĵojn deproprigis la Usona Mararmeo kaj kunlaborigis la firmaojn General Electric, Westinghouse kaj United Fruit Company.
Post la unua mondmilito, multaj usonaj civitoj rigardis la radiofonon kiel naturan monopolon. La Usona Mararmeo provis akiri tiun monopolon, sed sensukcese. Owen Young povis konvinki la usonan kongreson, ke General Electric (GE) kaj American Telephone and Telegraph (AT&T) formu internacian radiomonopolon.
RCA iĝas granda konzerno
La Radio Corporation of America iĝis Akcia Kompanio en 1919 en plimulta posedo de General Electric (GE), kies afergvidanto iĝis David Sarnoff. RCA transprenis posedaĵojn de American Marconi kaj respondecis pri surmerkatigo de radioaldonaĵoj de GE kaj Westinghous. RCA ankaŭ akiris patentojn de United Fruit kaj Westinghouse reciproke al posedaj rajtoj.Ŝablono:Rn
RCA aĉetis la radiostaciojn WEAF kaj WCAP de AT&T kaj kunfandis ilin kun la propraj sendaj stacioj kiel WJZ el Novjorko kaj WRC el Vaŝingtono al nova elsenda ĉeno National Broadcasting Company (NBC).
RCA aĉetis en 1929 Victor Talking Machine Company, la tima plej grandan sondiskan kompanion de la mondo, kiu produktis krom la diskoj - marko "Victrola" - ankaŭ disk-ludilojn. RCA nomis tiun nun RCA-Victor. Kun Victor akiris RCA ankaŭ la rajtojn je tiam plej konata komerca marko de la amerika kontinento, je hundo Nipper. La eŭropajn kaj la Commonwealth-rajtojn de la logoo, aĉetis la His Master's Voice, kiu hodiaŭ apartenas al EMI Group. RCA-Victor produktis multajn radiofonografojn. La firmao evoluigis ankaŭ novajn teknikojn por tonigo de filmoj.
RCA en 1939 prezentis 441-vican televidan sistemon sur la Novjorka Monda ekspozicio. Post standardigo de la usona televida sistemo je 525 vicoj kaj 30 bildoj po sekundo, startis la 1-an de julio 1941 la unua transmisio de komerca televidado en Usono. La dua mondmilito plidaŭrigis evoluigon de la televidado, sed tuj post la milito, RCA komencis tuj vendi televidilojn.
La monopola stato de RCA estis rigardata pli kaj pli kiel malamika al konsumantoj kaj al merkataj rilatoj. Tio kondukis fine al disbato de ambaŭ NBC-Radionetwork per FCC. La Supera Kortumo de Usono konfirmis la decidon. La 12-an de oktobro 1943, la NBC Blue-Network estis vendata al Life Savers (posedanto estis la dolĉaĵa magnato Edward J. Noble) kontraŭ 8.000.000 dolaroj. NBC Blue estis alinomata al The Blue Network kaj en 1946 al American Broadcasting Company (ABC). La NBC Red-radioreto ricevis la nomon NBC kaj restis posedaĵo de RCA.
RCA-Victor evoluigis en 1949 kla unuan 45 rpm-sondiskon kaj surmarketigis tion kiel respondon al sondisko kun 33 1/3 "LP" de CBS/Columbia.
La kolortelevida sistemo de RCA en 1953 estis deklarita fare de NTSC al standardo por la usona televidado. La RCA-Kameraoj kaj TV-produktaj aparatoj iĝis standardoj por multaj subfuirmaoj la Big Three (ABC, CBS kaj NBC).
Die Nachkommen des Großkonzerns
In vielen Bereichen ist die Geschichte der RCA die Geschichte von David Sarnoff, sein Schwung und sein Geschäftssinn machten aus der RCA zu ihrer Blütezeit einen der größten Konzerne weltweit. Mit 79 Jahren trat David Sarnoff 1970 zurück und sein Sohn Robert wurde sein Nachfolger. David Sarnoff verstarb 1971, womit auch der Erfolg der RCA zu schwinden begann.
Während der 1970er wurde die RCA immer unflexibler. Trotz dessen, dass sie einen hohen technischen Standard in Bereichen wie Rundfunktechnik und Satellitenkommunikationszubehör hielten, verschlechterte sich die Situation anderer Geschäftszweige wie z.B. des NBC-Networks. Streifzüge in neue Consumerelektronikprodukte wie in das innovative, aber technologisch veraltete SelectaVision Videodiskettensystem, stellten sich als Geldverschwendung heraus.
1986 wurde die RCA von ihrer einstigen Mehrheitseigentümerin General Electric aufgekauft und aufgespalten. GE behielt was ursprünglich Kern des RCA-Großkonzern war, insbesondere die National Broadcasting Company (NBC).
Das Schallplattengeschäft wurde an den deutschen Medienkonzern Bertelsmann verkauft, der daraufhin die Bertelsmann Music Group (BMG) formierte. 2004 schlossen Bertelsmann und Sony ihre Musiksparten (BMG und Sony Music) zu Sony BMG Music Entertainment zusammen. Das Unternehmen vertreibt weltweit unter anderem CDs unter RCA-geschaffenen Labels. Sony BMG hält die Lizenz, die Handelsmarke RCA auf unbegrenzte Zeit zu verwenden und hat heute Künstler wie Foo Fighters und Avril Lavigne unter Vertrag.
Die Patente und Rechte für Consumerelektronik-Produkte unter den Marken RCA (einschließlich der Rechte für Nipper auf dem amerikanischen Kontinent) und GE wurden an Thomson Consumer Electronics of France verkauft, einen der weltgrößten Hersteller von Fernseh- und Radiogeräten. Die Marke RCA ist seither Thomsons wichtigstes Markenzeichen in Nord- und Südamerika.
Sonstiges
Der RCA Jack ist ein industrielles Standardverbindungskabel für Audio- und Elektronikzubehör. Es wird auch Phono oder Cinch/AV-Kabel genannt.
RCA war auch der erste kommerzielle Hersteller von Theremins, im Jahre 1929. Nach einer Serie von 500 Geräten wurde die Produktion, vermutlich wegen durch die Wirtschaftskrise geringer Nachfrage, eingestellt.