Ordeno de la Ora Ŝaffelo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Nova paĝo: 250px|eta|dekstre|Kolringo kun la Ora Lanfloko, Vieno La '''Ordeno de la Ora Lanfloko''' estas kavalira ordeno fondita en 1429 de la Duk... |
Neniu resumo de redakto |
||
| Linio 2: | Linio 2: | ||
La '''Ordeno de la Ora Lanfloko''' estas [[kavalira ordeno]] fondita en [[1429]] de la Duko de [[Burgonjo]] kaj Grafo de [[Flandrio]], nome [[Filipo la 3-a (Burgonjo)|Filipo la 3-a]], por celebri sian edziĝon<ref>De P. Mellado, Francisco. [http://books.google.es/books?id=C4yY-yEfdjUC&pg=RA2-PA286&dq=tois%C3%B3n+de+oro&ei=SazxS8TpCIS0ywS3-vSQCg&cd=5#v=onepage&q=tois%C3%B3n%20de%20oro&f=false ''Enciclopedia moderna. Diccionario universal de literatura, ciencias, artes...'', volumo 33, paĝoj 284 kaj 285.]</ref> kun la portugala princino [[Isabel de Portugalio|Isabel de Avis]], filino de la reĝo de Portugalio [[Johano la 1-a (Portugalio)|Johano la 1-a]], en la urbo [[Bruĝo]]. Ĝi estis kreata laŭ la modelo de la [[Ordeno de la Ĝartero]] de [[Anglio]], kies membro Filipo estis elektita en [[1422]], sed dediĉata al [[Sankta Andreo]] (Filipo estis malakceptinta tiun elekton por ne ofendi la [[Karlo la 7-a (Francio)|reĝon de Francio]]). |
La '''Ordeno de la Ora Lanfloko''' estas [[kavalira ordeno]] fondita en [[1429]] de la Duko de [[Burgonjo]] kaj Grafo de [[Flandrio]], nome [[Filipo la 3-a (Burgonjo)|Filipo la 3-a]], por celebri sian edziĝon<ref>De P. Mellado, Francisco. [http://books.google.es/books?id=C4yY-yEfdjUC&pg=RA2-PA286&dq=tois%C3%B3n+de+oro&ei=SazxS8TpCIS0ywS3-vSQCg&cd=5#v=onepage&q=tois%C3%B3n%20de%20oro&f=false ''Enciclopedia moderna. Diccionario universal de literatura, ciencias, artes...'', volumo 33, paĝoj 284 kaj 285.]</ref> kun la portugala princino [[Isabel de Portugalio|Isabel de Avis]], filino de la reĝo de Portugalio [[Johano la 1-a (Portugalio)|Johano la 1-a]], en la urbo [[Bruĝo]]. Ĝi estis kreata laŭ la modelo de la [[Ordeno de la Ĝartero]] de [[Anglio]], kies membro Filipo estis elektita en [[1422]], sed dediĉata al [[Sankta Andreo]] (Filipo estis malakceptinta tiun elekton por ne ofendi la [[Karlo la 7-a (Francio)|reĝon de Francio]]). |
||
Same kiel ĉe ties angla modelo, la ordeno estis dekomence limigita al malgranda nombro de kavaliroj, unue 24 sed poste pliigita al 30 en [[1433]] kaj al 51 en [[1516]]. La membroj de la ordeno ne povis esti «herezuloj» kaj pro tio ĝi iĝis simbolo nur [[katolikismo|katolika]] dum la [[Reformacio]]. La insigno konsistas el kolringo de interplektitaj ĉeneroj el juveloj kun blua emajlo kaj ruĝaj radioj fina per pendita Ora Lanfloko aŭ Ora ŝaffelo ĉio el emajla [[oro]]. Estas du versioj pri la signifo de la ŝaffelo, el kiuj unu aludas al la mito de [[Jazono]] kaj la [[Ora |
Same kiel ĉe ties angla modelo, la ordeno estis dekomence limigita al malgranda nombro de kavaliroj, unue 24 sed poste pliigita al 30 en [[1433]] kaj al 51 en [[1516]]. La membroj de la ordeno ne povis esti «herezuloj» kaj pro tio ĝi iĝis simbolo nur [[katolikismo|katolika]] dum la [[Reformacio]]. La insigno konsistas el kolringo de interplektitaj ĉeneroj el juveloj kun blua emajlo kaj ruĝaj radioj fina per pendita Ora Lanfloko aŭ Ora ŝaffelo ĉio el emajla [[oro]]. Estas du versioj pri la signifo de la ŝaffelo, el kiuj unu aludas al la mito de [[Jazono]] kaj la [[Ora ŝaffelo]], dum la alia vidas originon en la biblia rakonto de [[Gedeono]] kaj la ŝafo proponita al Dio kiel oferbuĉo kaj danko pro la venko atingita kontraŭ [[madianitoj]]. La fajraj ĉeneroj aludas al la moto, kiun la propra duko ĉiam kunportis sur siaj armiloj: «''Ante ferit quam flamma micet''» («Vundu antaŭ oni vidu la flamon»). |
||
La granda superuleco korespondis al la [[reĝo de Hispanio]] per buleo de la papoj [[Gregorio la 13-a]], de [[1574]], kaj de [[Klemento la 8-a]], de [[1600]]. Tio ĉar post la edziniĝo de la heredontino de la krono de [[Burgonjo]], [[Maria de Burgonjo|Maria]] kun la arkiduko [[Maksimiliano la 1-a (Sankta Romia Imperio)]], la ordeno iĝis ligata al la [[Habsburgoj]], kaj poste al la [[Hispanio|hispanaj]] Habsburgoj. |
La granda superuleco korespondis al la [[reĝo de Hispanio]] per buleo de la papoj [[Gregorio la 13-a]], de [[1574]], kaj de [[Klemento la 8-a]], de [[1600]]. Tio ĉar post la edziniĝo de la heredontino de la krono de [[Burgonjo]], [[Maria de Burgonjo|Maria]] kun la arkiduko [[Maksimiliano la 1-a (Sankta Romia Imperio)]], la ordeno iĝis ligata al la [[Habsburgoj]], kaj poste al la [[Hispanio|hispanaj]] Habsburgoj. |
||
| Linio 29: | Linio 29: | ||
* [[Carlos III de España|Carlos III]], rey de España (1759–[[1788]]). |
* [[Carlos III de España|Carlos III]], rey de España (1759–[[1788]]). |
||
* [[Carlos IV de España|Carlos IV]], rey de España (1788–[[1808]]).--> |
* [[Carlos IV de España|Carlos IV]], rey de España (1788–[[1808]]).--> |
||
==Notoj== |
|||
<references/> |
|||
[[be:Ордэн Залатога Руна]] |
[[be:Ордэн Залатога Руна]] |
||
Kiel registrite je 09:13, 28 maj. 2012
La Ordeno de la Ora Lanfloko estas kavalira ordeno fondita en 1429 de la Duko de Burgonjo kaj Grafo de Flandrio, nome Filipo la 3-a, por celebri sian edziĝon[1] kun la portugala princino Isabel de Avis, filino de la reĝo de Portugalio Johano la 1-a, en la urbo Bruĝo. Ĝi estis kreata laŭ la modelo de la Ordeno de la Ĝartero de Anglio, kies membro Filipo estis elektita en 1422, sed dediĉata al Sankta Andreo (Filipo estis malakceptinta tiun elekton por ne ofendi la reĝon de Francio).
Same kiel ĉe ties angla modelo, la ordeno estis dekomence limigita al malgranda nombro de kavaliroj, unue 24 sed poste pliigita al 30 en 1433 kaj al 51 en 1516. La membroj de la ordeno ne povis esti «herezuloj» kaj pro tio ĝi iĝis simbolo nur katolika dum la Reformacio. La insigno konsistas el kolringo de interplektitaj ĉeneroj el juveloj kun blua emajlo kaj ruĝaj radioj fina per pendita Ora Lanfloko aŭ Ora ŝaffelo ĉio el emajla oro. Estas du versioj pri la signifo de la ŝaffelo, el kiuj unu aludas al la mito de Jazono kaj la Ora ŝaffelo, dum la alia vidas originon en la biblia rakonto de Gedeono kaj la ŝafo proponita al Dio kiel oferbuĉo kaj danko pro la venko atingita kontraŭ madianitoj. La fajraj ĉeneroj aludas al la moto, kiun la propra duko ĉiam kunportis sur siaj armiloj: «Ante ferit quam flamma micet» («Vundu antaŭ oni vidu la flamon»).
La granda superuleco korespondis al la reĝo de Hispanio per buleo de la papoj Gregorio la 13-a, de 1574, kaj de Klemento la 8-a, de 1600. Tio ĉar post la edziniĝo de la heredontino de la krono de Burgonjo, Maria kun la arkiduko Maksimiliano la 1-a (Sankta Romia Imperio), la ordeno iĝis ligata al la Habsburgoj, kaj poste al la hispanaj Habsburgoj.
Grandaj Superuloj de la Ordeno
- Filipo la 3-a, Duko de Burgonjo (10-a de januaro de 1430–1467).
- Karlo la Brava, Duko de Burgonjo (1467–1477).
- Maksimiliano la 1-a, Imperiestro de la Sankta Ĝermana Romia Imperio (1478–1482).
- Filipo la 1-a, Reĝo de Kastilio kaj Duko de Burgonjo (1482–1506).
- Karlo la 5-a, Imperiestro de la Sankta Ĝermana Romia Imperio kaj Reĝo de Hispanio(1506–1555).
- Filipo la 2-a, Reĝo de Hispanio kaj Portugalio (1555–1598).
- Filipo la 3-a, Reĝo de Hispanio kaj Portugalio (1598–1621).
- Filipo la 4-a, Reĝo de Hispanio kaj Portugalio (1621–1665).
- Karlo la 2-a, Reĝo de Hispanio (1665–1700).
Post la morto de Karlo la 2-a, la du pretendantoj al la trono, nome Filipo de Anjou (estonta Filipo la 5-a) kaj la arkiduko Karlo (estonta imperiestro Karolo la 6-a (Sankta Romia Imperio)), montriĝis kiel grandaj superuloj de la Ordeno.
Notoj
- ↑ De P. Mellado, Francisco. Enciclopedia moderna. Diccionario universal de literatura, ciencias, artes..., volumo 33, paĝoj 284 kaj 285.
[[es:Orden del Toisón de Oro]+