Uzanto:Yury jakymec/Insulo de Oak
La insulo de Kverko aŭ insulo de Oak (en la Ŝablono:Etimología estas insulo de 140 akreoj (57 hektaroj) en la kantono de Lunenburgo en la suda marbordo de Nov-Skotio, Kanado, apud la Atlantika marbordo. Estas unu el la 360 malgrandaj insuloj de la golfeto de Mahono kaj ĝia plej alta loko estas 11 m super marnivelo.
En ĝi lokas la nomata "Puto de la Mono", kie ili faris multajn fosojn por rekuperi la supozitan trezoron enterigita tie. La insulo estas privata, tial oni bezonas permeson viziti ĝin.
Historio de la «Puto de la Mono»[redakti | redakti fonton]
Unuaj rakontoj[redakti | redakti fonton]
Ekzistas kelkaj historioj de la 19-a jarcento, ĉiuj ili kontraŭdiraj kaj biasaj.[1] Fizikaj evidentecoj de la unuaj elfosadoj estis perditaj. Tamen jen estas la historio:
En 1795, Daniel McGinnis, 16-jaraj knabos, malkovris cirklan truon en la suda fino de la insulo apud arbo kiuj havis markojn de polispasto en unu el siaj branĉoj. McGinnis kaj liaj amikoj, John Smith (en aliaj rakontoj aperas Samuel Ball) kaj Anthony Vaughan, fosis ĉe la truo kaj ili trovis mantelon de ŝtonojn je 30 centimetroj profunde. Sur la muro de la puto ekzistis markoj de pioĉoj. Ili daurigis la fosadon kaj je 3 metroj ili trovis mantelon de trunkoj. Je 10 m profundo la fosado estis forlasita.
Tia unua eltrovo estis recezita en la Liverpool Transcript (Liverpula Transskribo)[2] en oktobro de 1856. Pli kompleta rakonto estis en la Liverpool Transcript,[3] la Novascotian (Nov-Skotia),[4][5] (British Colonist (Brita Kolonisto)[6] kaj A History Of Lunenburg County (Historio de Lunenburgo).[7] Tamen, la lasta rakonto estis baza en la Liverpool Transcript kaj ne estis sendependa.
Proksimume ok jaroj post la fosado de 1795, laŭ la originalaj artikoloj kaj memoraĵoj de Vaughan, alia firmao ekzamenis la puton. La Onslow Company vojaĝis 300 marmejloj (560 km) ekde la koro de Nov-Skotio, proksime de Truro, ĝis la insulo por rekuperi la el supozitan trezoron. Ili daŭrigis la fosadon ĝis 27,43 m kaj trovis pli da trunkojn aŭ «markoj» ĉia 3 m kaj mantelo de karbono, mastiko kaj kokosofibro je 12, 15 kaj 18 metroj profunde.
Laŭ unu el la unuaj skribitaj rakontoj, je 27 m ili trovis platŝtonon kun skribitaj signoj kaj oni diras ke la traduko diris «je 14 futoj profunda, 2,000,000 britaj pundoj estas enfositaj».[8] Ne ekzistas fotoj nek desegnoj de tia ŝtono antaŭ ĝia malaperiĝo preskaŭ en 1912. La signoj rilatitaj kun tia traduko estas eldonita en la libro True Tales of Buried Treasure (Veraj Fabeloj de Enfosita Trezoro), de la esploristo kaj historiisto Edward Rowe Snow, en 1951. En tia libro diras ke la Pastro A.T. Kempton de Cambridge, Massachusetts, donis lin kopion de la signoj skribitaj.[9] Nenio plu estis sciita pri Kempton poste.
La puto poste estis inundita je 10 m profunde kaj la akvivelo ne povis esti reduktita do la elfosado estis forlasita.
Esploristoj de la Truro Company, en 1849, daŭrigis la fosado ĝis 26 m profunde, kaj alia inundo okazis, kaj ili daŭrigis la fosado. Laŭ rakonto de la 19-a jarcento, la fosado iris tra platformo de piceo je 30 m profunde sen trovi ion alian.
La Oak Island Association kaj la grupo Old Gold Salvage[redakti | redakti fonton]
Alia elfoso estis provita en 1861 de la firmao Oak Island Association, kiu kolapsis la putfundo kiam ili trovis naturan kavernon. La unua morto okazis kiam hejtilo de pumpilo kaptis fajron.[10] La firmao haltigis la laboro kiam ne plu povis financi ĝin en 1864.
Pli elfosadoj estis faritaj en 1866, 1893, 1909, 1931, 1935, 1936 kaj 1959, kaj ĉiuj malsukcesis. Alia fatala akcidento okazis en 1887. Entute ses personoj mortis dum ĉiuj la provoj por rekuperi la trezoron. Franklin Delano Roosevelt partoprenis en la Old Gold Salvage group de 1909 por preskaŭ tuta lia vivo.
Teorioj[redakti | redakti fonton]
Ekzistas kelkajn teoriojn kiuj faras malsamajn spekuladojn. Postaj rakontoj diras ke ĉiaj 3 m ili renkontis kun platformoj de kverkoj,[11] sed lastaj rakontoj parolas nur pli "Markoj". Oni diras ankaŭ ke «iloj markoj» aŭ markoj de pioĉoj kiuj estis trovitaj sur la muroj de la puto de la mono kaj ke la grundo ne estis solida. Ekspedicio trovis la tunelo inundita je 90 futoj, laŭlinigitaj kun platŝtonoj. Tamen, Robert Dunfield, trejnita geologo, li skribis ke kiam li ekzamenis la murojn de la refosita puto, li trovis neniun indikaĵon pri la tunelo.
La gravurita ŝtono, el kiu unu esploristo tradukis la mesaĝon "14 piedoj malsupren 2,000,000 funtojn estas enterigitaj",[12] estis vidita ĝis la komenco de la 20-a jarcento (ne ekzistas preciza dato). Kelkaj diras ke Smith uzis ĝin en lia kameno, dum aliaj asertas, ke ĝi estis laste vidita kiel ornamaĵo sur la surteriĝo de la enirejo de la butiko de librovendisto en Halifax. La precizeco de la mesaĝo estas afero por disputi.
<grammarly-btn>
</grammarly-btn>
Ĝis la invito de David Mugar, entreprenisto el Bostono, du semajna ekspedicio estis farita de la Woods Hole Oceanographic Institution en 1995 (la sola scienca institucio). Ili konkludis ke la inundo estis ĉar la natura interago inter dolĉaj fontoj kaj tajdaj premoj en la subsuelo, malakceptante la tezon de la subteraj tuneloj. Post vidi la videojn el 1971, la scientistoj konkludis nenion.
Referencias[redakti | redakti fonton]
Ŝablono:Listaref [[Kategorio:Insuloj de Nov-Skotio]]
- ↑ "The Secrets of Oak Island", Joe Nickell, Skeptical Inquirer, March/April 2000.
- ↑ Microfiche of the original Liverpool Transcript articles
- ↑ Unnamed author. "Correspondence." Liverpool Transcript, 15 August 1857.
- ↑ Patrick. "Response to the Oak Island Folly." The Novascotian, 30 September 1861
- ↑ Unnamed author. "The Oak Island Folly", The Novascotian, 29 August 1861
- ↑ A Member. "A History of The Oak Island Enterprise." British Colonist (in 3 chapters published on 2, 7, and 14 January, 1864)
- ↑ DesBrisay, Mather, A History Of Lunenburg County (1895)
- ↑ McCully, J.B. "The Oak Island Diggings." Liverpool Transcript, October 1862
- ↑ Snow, Edward Rowe. True Tales of Buried Treasure, (Dodd and Mead, 1951) ASIN B000OI2EFC
- ↑ The History Channel, Decoding the Past: The Templar Code, video documentary, November 7, 2005, written by Marcy Marzuni
- ↑ Crooker, William S. Oak Island Gold (Nimbus Publishing, 1993) ISBN 1-55109-049-X
- ↑ Howlett, A. "Mystery of Captain Kidd's Treasure." World Wide Magazine October, 1958