Wilhelm Tochtermann
| Wilhelm Tochtermann | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 5-an de junio 1912 en Hof |
| Morto | 2-an de januaro 1974 (61-jaraĝa) en Wertingen |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Germanio 
|
| Okupo | |
| Okupo | psikoterapiisto aŭtoro verkisto de nefikcio
|
Wilhelm Tochtermann - naskiĝis la 5-an de junio 1912 en Hof (Saale) kaj mortis la 2-an de januaro 1974 en Wertingen - estis germana kuracisto, psikoanalizisto kaj lirikisto.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Wilhelm Tochtermann pasigis la mezlernejajn jarojn en la gimnazio Albertinum en Koburgo kaj studis medicinon en la Universitato Ludoviko Maksimiliano en Munkeno. Li estis komence nekorporaciana studento (Freistudent). Pro lia inklino al Aŭstrio, li iris plustudi en la universitato de Innsbruck. Kreskita en la Vajmara Respubliko, li revenis al kio nun estis Nacisocialisma Germanio. Li daŭrigis siajn studojn ĉe la Universitato de Würzburg en 1933. Ne volante esti premita en "libervolan" laborservon en laborkampo apud Würzburg, li ekstudentis ĉe Akademio por Praktika Medicino de Duseldorfo kaj ĉe Bonna universitato. En Bonn li trapasis la ŝtatan ekzamenon en 1937. Per disertaĵo ĉe Max Bürger, li doktoriĝis en 1939. Li ankaŭ estis lia medicina asistanto. En 1943 li trovis la poemon "Heimkehr 1918" (reveno en 1918) de la aŭstra lirikisto Hans Klöpfer, kiu estis libera de heroa patoso kaj sentimentaleco kaj montris la plej bonan teknikan kaj poezian kapablon. Tochtermann estis profunde imponita de la poezio de Klöpfer kaj de la aŭstra lirikisto Fritz Stüber, kaj mem komencis verki lirikaĵojn. Li malfermis medicinan praktikejon en Wertingen, kie antaŭe lia avo estis urbestro, kaj aktivis en sia medicina praktikejo ĝis 1950. Poste li plu verkis. Interalie en psikoanaliza verkaĵo li traktis la temon de „kuracisto kiel kuracilo“, kiun poste plutraktis la hungara-angla kolego Michael Balint, kiu pro la konvinka koncepto de la interkolegaj grupoj praktike multe pli forte influis la medicinan laboron en multaj landoj.
Medicinaj verkaĵoj
[redakti | redakti fonton]- Der Arzt als Arznei - Die Persönlichkeit des Arztes als Heilfaktor in der Psychotherapie, eldonejo Hippokrates, Stutgarto 1952.
- Der überempfindliche Mensch - Über den rechten Umgang mit sich selber, eldonejo Paracelsus, Stutgarto 1955; 5-a eldono 1976.
- Der Weg zu sich, eldonejo Reinhardt, Munkeno 1961.
Aŭtobiografiaj verkaĵoj
[redakti | redakti fonton]- Begegnungen mit Menschen als Wendepunkte meines ärztlichen Denkens, eldonejo Bircher-Benner, Bad Homburg 1956.
- "Als der Lenz den Blütensegen goß ins maiengrüne Land“ – Erinnerungen und Rückblenden eines Dichters und Arztes", ĉe: Einst und Jetzt 20/1975, p. 80-93, eldonis Verein für corpsstudentische Geschichtsforschung
Lirikaĵoj
[redakti | redakti fonton]- Wandler in der Götter Spur …, eldonejo Krauss, Wertingen 1951.
- Recreatio in vitam, eldonejo Karlsruher Bote, Karlsruhe 1958.
- Recreatio in deum - Ein Zyklus von Sinngedichten, eldonejo Karlsruher Bote, Karlsruhe 1958.
- Sonette von den toten Dingen - Ein Zyklus von Sinn-Gedichten in 6 Sätzen mit einem Anhang, eldonejo Karlsruher Bote, Karlsruhe 1959.
- In der Kürze liegt die Würze - Epigrammatische Porträts, eldonejo Karlsruher Bote, Karlsruhe 1960.
- Der Hüter der Schwelle, eldonejo Krauss, Wertingen 1961.
- Zwischen Fackel und Neon, eldonejo Europäischer Verlag, Vieno 1966.
- Auch die Wehmut singt, eldonejo Europäischer Verlag, Vieno 1978.
