7-a simfonio (Mahler)
La 7-a simfonio de Gustav Mahler estas simfonio por granda orkestro en kvin movimentoj.
Indikoj pri la verko[redakti | redakti fonton]
Ensemblo:
- fluteto, 4 transversaj flutoj (unu el tiuj ankaŭ 2-a fluteto), 3 hobojoj (unu el tiuj ankaŭ angla korno), E♭-klarneto, 3 klarnetoj en B♭ kaj A, basklarneto, 3 fagotoj, kontrafagoto
- 4 kornoj, 3 trumpetoj, 3 trombonoj, tubjo, tenorkorno
- timbaloj, frapinstrumentoj, 2 harpoj, gitaro, mandolino
- arĉinstrumentoj
La unua prezentado de la simfonio okazis la 19-an de septembro 1908 en la praga koncerthalo sub direktado de la komponisto.
La prezentado daŭras ĉ. 80 minutojn.
Strukturo[redakti | redakti fonton]
La simfonio enhavas jenajn movimentojn:
- Malrapida (Adaĝo) – Allegro risoluto, ma non troppo (e-minora)
- Noktomuziko n-o 1 Allegro moderato (c-minora)
- Skerco. Ombreca (d-minora)
- Noktomuziko n-o 2 Andante amoroso (F-maĵora)
- Rondelo-finalo. Allegro ordinario (C-maĵora)
Ekesto[redakti | redakti fonton]
La du noktomuzikoj ekestis someron de 1904, eĉ antaŭ pretigado de la kvara movimento de la 6-a simfonio. Someron de la sekva jaro okazis la notado de la movimentoj 1 , 3 kaj 5 ene de kvar semajnoj, post kiam Mahler post iom longa fazo de hezitado estis inspirita per remobato al malrapida komenco de la unua movimento. La finfina instrumentado poste okazis en pluraj laborpaŝoj; la lastaj korektadoj okazis nur malmultajn tagojn antaŭ la unua prezentado.
La jam frue uzata kromnojo lido de la nokto ne devenas de Mahler.
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Renate Ulm (Hrsg.): Gustav Mahlers Symphonien. Bärenreiter und dtv, Kassel u. München 2001, ISBN 3-7618-1533-6
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Ekestohistorio kaj analizo (Berliner Philharmoniker)[rompita ligilo]