Fernando Vallejo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Fernando Vallejo
Persona informo
Fernando Vallejo
Naskiĝo 24-an de oktobro 1942 (1942-10-24) (81-jaraĝa)
en Medeĝino
Religio ateismo vd
Lingvoj hispana vd
Ŝtataneco Kolombio vd
Alma mater Nacia Universitato de KolombioPontifika Universitato Ksavera vd
Profesio
Okupo biologofilmreĝisoroverkistoscenaristo vd
Verkado
Verkoj Our Lady of the Assassins ❦
Q5824623 vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Fernando VALLEJO RENDÓN [Fernándo Valjéĥo Rendón] (naskiĝis la 24-an de oktobro 1942 en Medellín, Antjokio, Kolombio) estas kolombia verkisto, filmreĝisoro kaj biologo.

Verkaro[redakti | redakti fonton]

Romanoj[redakti | redakti fonton]

Biografioj[redakti | redakti fonton]

Literaturo/filologio/lingvistiko[redakti | redakti fonton]

  • Logoi. Una gramática del lenguaje literario (1983)

Eseoj[redakti | redakti fonton]

  • Pri vivscienco: La tautología darwinista (1998)
  • Pri fiziko: Manualito de imposturología física (2005)
  • Pri religio: La puta de Babilonia (2007)

Filmoj[redakti | redakti fonton]

Kiel reĝisoro[redakti | redakti fonton]

  • Crónica roja (1977)
  • En la tormenta (1980)
  • Barrio de campeones (1983)

Kiel scenaristo[redakti | redakti fonton]

Kiel aktoro[redakti | redakti fonton]

Fernando Vallejo kaj Esperanto[redakti | redakti fonton]

En sia verko Inter fantomoj Vallejo rakontas, ke lia onklo Iván estis esperantisto:

Citaĵo
 Mi tío Iván, el dermatólogo, el que se especializó en la Argentina, recetaba una pomadita de cera de abeja incolora, inodora. Pero con tal convicción que: "A la salida le paga a la señora dos pesos". Dos nada más, era un santo. Y un sabio. Sabía, aparte de las lenguas manidas, hebreo, sánscrito, hindi y esperanto, y estaba aprendiendo chino y volapuk cuando se dejó morir.
Mia onklo Iván, la dermatologo, tiu, kiu specialiĝis en Argentino, preskribis pomadeton abelvaksan nekoloran, neodoran. Sed per tia konvinko, ke: "Dum eliro vi pagu al la sinjorino du pesojn". Du, nenio pli; li estis sanktulo. Kaj saĝulo. Li scipovis, aldone al la gurditaj lingvoj, la hebrean, la sanskritan, la hindian kaj Esperanton, kaj li estis lernanta kaj la ĉinan kaj volapukon ekkiam li lasis sin morti. 
— El río del tiempo, p. 624