Ligurio (gemo)

Ligurio^[1] (latine ligurium, latine lyngurium; antikve-greke λιγύριον) estas gemo ne certe identigita, menciita en antikvaj libroj.

Mencio en la Biblio[redakti | redakti fonton]

Laŭ la Torao, la surbrustaĵo de la efodo (izraelida pastra vesto) portas 12 gemojn en kvar vicoj:

„ Kaj enmetu en [juĝan surbrustaĵon] enmetaĵon el ŝtonoj en kvar vicoj. La ŝtonoj de vico: rubeno, topazo, kaj smeraldo estu la unua vico; kaj la dua vico: hiacinto [jacinto], safiro, kaj jaspiso; kaj la tria vico: ligurio, agato, kaj ametisto; kaj la kvara vico: krizolito, kaj onikso, kaj berilo. ”

— Londona Biblio, Eliro 28:15–20

La unua gemo en la tria vico estas hebree לֶשֶׁם, leŝem. En la Septuaginto, la vorto estas tradukita kiel antikve-greke λῐγῠ́ρῐον, ligúrion. Sankta Hieronimo tradukis la vorton en sia Vulgato kiel latine ligurius. En la Londona Biblio, L. L. Zamenhof tradukis ĝin kiel ligurio.

Legendoj rilataj al linkoj[redakti | redakti fonton]

Pluraj libroj de antikva kaj mezepoka Eŭropo pri gemoj mencias, ke ligurio estas la solidiĝinta urino de la linko.^[2]

Pluraj fontoj ankaŭ ligas la nomon al Ligurio, la regiono de Italio.^[2]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

↑ liguri/o (esperante). Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto 2020.
↑ ^2,0 ^2,1 Walton, S.A. (2001-10). “Theophrastus on Lyngurium: medieval and early modern lore from the classical lapidary tradition”, Annals of Science (en) 58 (4), p. 357–379. doi:10.1080/000337900110041371.

[1] uri/o (esperante). Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto 2020.

[Walton-2] 2,0 ^2,1 Walton, S.A. (2001-10). “Theophrastus on Lyngurium: medieval and early modern lore from the classical lapidary tradition”, Annals of Science (en) 58 (4), p. 357–379. doi:10.1080/000337900110041371.

[1]

[2]