Nikolaus Griebel

El Vikipedio, la libera enciklopedio
apartamentaro Fritz Heckert de Chemnitz

Nikolaus GRIEBEL (naskiĝinta en 1934) estas germana arkitekto aktivanta en Vajmaro.

Vivo[redakti | redakti fonton]

Griebel studis en Vajmaro arkitekturon antaŭ deĵoro kiel arkitekto kaj urba planisto. En Berlino li doktoriĝis en la 1975-a jaro. Inter 1977 kaj 1999 li estis altlernejdocento pri arkitektura historio kaj urboplanado ĉe Bauhaus-Universitato Vajmaro. Kaj liaj publicitaĵoj kaj liaj planoj atestas lian gravan rolon por orientgermana modernisma konstruado. Ekde 1998 li krome aktivis kiel oficiala ĉiĉerono en Vajmaro[1] estante membro de la Fremduktrafikasocio vajmara[2] kiun li multajn jarojn estris.[3]

Griebel planis inter 1968 kaj 1973 la loĝan setlejon en la urbokvartalo Yorckgebiet de Karl-Marx-Stadt (ekz. en la strato Zeisigwaldstraße 2 kiu nomiĝis por la najbara arbaro Zeisigwald. Komence planitis tie 4682 apartamentoj. [4] Hodiaŭ la loĝantaro nur tieaj duobliĝis. Griebel estis ĉirkaŭ la 1973-a jaro ĉefarkitekto de Karl-Marx-Stadt.[5] Tiupostene li respondecis kun aliaj pri la plej grava loĝadkonstruprojekto, t.e. la loĝa zono Fritz Heckert.[6] Meto de la fundamento ŝtono estis en 1974; temis pri la tria plej granda loĝadnovkonstruzono de GDR (intertempe eĉ pri la dua plej ampleksa!).

Verkoj[redakti | redakti fonton]

  • Städtebauliche und architektonische Kriterien für Gaststätten in Erholungsgebieten dargestellt an Beispielen des Bezirkes Karl-Marx-Stadt, (disertaĵo), Berlino 1975.
  • Wissenschaftliches Kolloquium vom 27. bis 30. Juni 1989 in Weimar an der Hochschule für Architektur und Bauwesen zum Thema: ‚Produktivkraftentwicklung und Umweltgestaltung. Sozialer und wissenschaftlich-technischer Fortschritt in ihren Auswirkungen auf Architektur und industrielle Formgestaltung in unserer Zeit. Zum 100. Geburtstag von Hannes Meyer, Bauhaus-Universität Weimar 1990 (eldonis N. Griebel)
  • Vergleichende Zeittafeln der Geschichte der Stadt Weimar, 2009.
  • Ein Tag in Weimar: Wanderungen zu Weimarer Stadtarchitekturen, tria plibonigita eldono, Vajmaro 2008.

Referencoj[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]