Zu al-Karnajn
| Zu al-Karnajn | |
|---|---|
| |
| homo • homo eble fikcia • mita persono • korana persono | |
| Verko | Korano |
| Informoj | |
| Eble sama | Aleksandro la Granda • Ciro la 2-a • Imru' al-Qays ibn 'Amr • Mesio filo de Jozefo • Heraklio • Dario la 1-a • Gilgameŝ • Moseo • Oghuz Khagan |
| Sekso | vira |
| Religio | monoteismo |
| Okupo | militestro |
| Malamikoj | Gog kaj Magog laŭ Islamo |
Zu al-Karnajn aŭ Dhu al-Qarnayn, (arabe ذُو ٱلْقَرْنَيْن Ḏū al-Qarnayn, IPA [ðuː‿l.qar.najn]), laŭvorte: "La dukornulo"), literumita ankaŭ Zu al-Qarnayn, aperas en Korano, Surah Al-Kahf (18), Ayah 83-101, kiel iu kiu veturis orienten kaj okcidenten kaj starigis muron inter la homaro kaj Gog kaj Magog (nome Ja'ĝuĝ kaj Ma'ĝuĝ)).[1] Aliloke la Korano diras kiel la tempofino estos signalita pere de la liberigo de Gog kaj Magog el malantaŭ la muro, kaj aliaj apokalipsaj verkoj informas, ke la fordetruego fare de Dio okazos en unusola nokto en la Tago de Resurekto (Jaŭm al-Qijāmah).[2]
Fruaj islamaj komentistoj kaj historiistoj asimilis Zu al-Karnajn al kelkaj tre diversaj figuroj, inter kiuj Aleksandro la Granda, la Partia reĝo Kisrunis,[3] la sud-arabia Himjara reĝo Sa'b Dhu Marathid, kaj la nord-arabia Laĥmida reĝo al-Mundhir ibn Imru al-Qays.[4] Kelkaj argumentas, ke la origino de la korana historio kuŝas en la Siriaka Aleksandra Legendo,[5] sed aliaj malkonsentas citante datajn malkongruojn kaj perditajn ŝlosilajn elementojn.[6][7] Kelkaj nuntempaj islamaj fakuloj estas favorantaj al identigo kun Ciro la Granda.[8]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Netton 2006, p. 72.
- ↑ Cook 2005, p. 8,10.
- ↑ Agapio, Kitab al-'Unvan [Universala Historio], p. 653
- ↑ Emily Cottrell. “An Early Mirror for Princes and Manual for Secretaries: The Epistolary Novel of Aristotle and Alexander”, Krzysztof Nawotka: Alexander the Great and the East: History, Art, Tradition, p. 323).
- ↑ Bietenholz 1994, p. 122-123.
- ↑ Faustina Doufikar-Aerts. (2016) “Coptic Miniature Painting in the Arabic Alexander Romance”, Alexander the Great in the Middle Ages: Transcultural Perspectives. University of Toronto Press, p. 173. ISBN 978-1-4426-4466-3. “The essence of his theory is that parallels can be found in the Quranic verses on Dhu’l-qarnayn (18:82-9) and the Christian Syriac Alexander Legend. The hypothesis requires a revision, because Noldeke’s dating of Jacob of Sarug’s Homily and the Christian Syriac Alexander Legend is no longer valid; therefore, it does not need to be rejected, but it has to be viewed from another perspective. See my exposé in Alexander Magnus Arabicus (see note 7), chapter 3.3 and note 57.”.
- ↑ Wheeler, Brannon M.. (2002) Moses in the Quran and Islamic Exegesis (angle). Psychology Press. ISBN 9780700716036. :16, 18-19
- ↑ Maududi, Syed Abul Ala. Tafhim al-Qur'an. “The identification ... has been a controversial matter from the earliest times. In general the commentators have been of the opinion that he was Alexander the Great but the characteristics of Zul-Qarnain described in the Qur'an are not applicable to him. However, now the commentators are inclined to believe that Zul-Qarnain was Cyrus ... We are also of the opinion that probably Zul-Qarnain was Cyrus...”.
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Bietenholz, Peter G. (1994). Historia and fabula: myths and legends in historical thought from antiquity to the modern age. Brill. ISBN 978-9004100633.
- Cook, David (2005). Contemporary Muslim Apocalyptic Literature. Syracuse University Press. ISBN 9780815630586.
- Netton, Ian Richard (2006). A Popular Dictionary of Islam. Routledge. ISBN 9781135797737.