Paladio de Galatia

Paladio de Galatia (363 aŭ 364 – 420) estis monaĥo, episkopo kaj hagiografo de Johano Krizostomo.

Biografio

Paladio fariĝis monaĥo en 386 aŭ malmulte poste; en 388 li translokiĝis al Aleksandrio, en 390 al Nitria kaj la sekvan jaron al dezerta zono konata kiel Ĉelio pro sia sennombro de monaĥaj ĉeloj; tie li pasigis la sekvajn naŭ jarojn, dekomence kun Makario la Granda kaj poste kun Evagrio de Ponto. Poste li elmigris al Palestino por povi loĝi en klimato malpli varma ĉar lia sano jam plimalboniĝis.

En 400 li estis konsekrita episkopo de Heliopolo de Bitinio kaj tre frue li estis kuntrenita en la disputojn pri Johano Krizostomo. En 405 li vizitis Romon, kie li engaĝiĝis favore de Krizostomo, sed la sekvan jaron li estis ekzilita al la diocezo de la egipta Sieno kaj poste en la Tebaido. En 412–413 li estis restarigita en sia ofico post monaĥa restado sur la Olivarba monto.

En 419–420 Paladio verkis la Lausan historion, kiun li kompilis por Lauso, praepositus sacri cubiculi (alta funkciulo de la kortego de Teodozo la 2-a), kiu rezultis defendo kaj laŭdo honore de Johano Krizostomo. Li estis aŭtoro, plej probable, ankaŭ de Dialogo pri la vivo de Krizostomo. Li forpasis en la sekva jardeko.

Vidu ankaŭ

• Lausa historio
• Sankta Melania la Pliaĝa
• Melania la Plijuna
• Evagrio de Ponto

Eksteraj ligiloj

• Greklingva Opera Omnia Patrologia Graecade Jacques Paul Migne.

Bibliografio

• W. K. Lowther Clark, enkonduko al la angla traduko de la Lausa historio, 1918.
• Teksto anglalingva, kun samlingva ankonduko, de la Lausa Historio en la retejo Tertullian; eldonita en 1918. Alirdato: 2012-01-05.
  • Enkonduko.
  • Teksto de la verko, kun aŭtomata indekso.