Adolf Grohmann
| Adolf Grohmann | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 1-an de marto 1887 en Graz | ||||
| Morto | 21-an de septembro 1977 (90-jaraĝa) en Innsbruck | ||||
| Lingvoj | germana vd | ||||
| Ŝtataneco | Aŭstrio  vd
| ||||
| Partio | Nacisocialisma Germana Laborista Partio vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | arkeologo filologo orientalisto universitata instruisto egiptologo vd
| ||||
| Aktiva en | Vieno • Prago • Kairo • Innsbruck vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Adolf GROHMANN (naskiĝinta la 1-an de marto 1887 en Graz, mortinta la 21-an de septembro 1977 en Insbruko) estis aŭstra orientalisto (araba lingvo, ŝemida lingvaro, diplomatiko)
Vivo[redakti | redakti fonton]
Post studoj de ŝemida lingvaro, egiptologion, arĥeologio kaj kulturhistorio orientalaj li doktoriĝis en 1911; habilitiĝo sukcesis en 1916 kaj nomumiĝio je eksterorda profesoreco en 1921.
En 1918 li fariĝis estro de la papiraj kolektoj de la Aŭstria Nacia Biblioteko.[1] En 1923 li vokiĝis al Prago je la katedra pri ŝemida filologio gvidonte la tiean Orientalan Instituton instalitan fare de la Regna Heydrich-fondaĵo. Inter 1949 kaj 1956 li profesoris en Kairo; honorprofesore li krome aktivis inter 1949 kaj 1962 ĉe la Insbruka universitato.
En 1914 li estis partoprenanta aŭstri-hungariajn elfosadojn je Balata apud Nablus kaj plenumis ekde 1930 la tiklan komision pri eldonado de arablingvaj papirusoj de la Reĝa biblioteko kaira; pro tio li ĉiujare po kelkajn monatojn restis Kaire inter 1930 kaj 1939). En januaro 1939 li aniĝis al NSDAP.[2] En marto 1941 li devis inspekti grandegan privatan bibliotekon de judo en Ostrava pri ebla utiligo por universitataj institucioj en Prago. De aŭgusto 1941 li estis orda profesoro en Prago. Li rifuzis peton de la hamburgaj kolegoj Arthur Schaade kaj Carl Rathjens, ke li helpu al la doktoriĝonta judino Hedwig Klein.[3]. En 1945 fuĝis li Insbrukon.
Grohmann ege gravis kiel fakulo pri papirologio kaj epigrafio.[4]
Skribaĵoj (elekto)[redakti | redakti fonton]
- Über den Ursprung und die Entwicklung der äthiopischen Schrift, 1914
- Äthiopische Marienhymnen Leipzig 1919.
- Süd-arabien als Wirtschaftsgebiet. Band 1 (=Schriften der philosophischen Fakultät der Deutschen Universität in Prag, 7). Rohrer, 1930
- Stand und Aufgaben der arabischen Papyrologie im Rahmen der Arabistik. 1939
- Arabic Papyri in the Egyptian Library, Egyptian Library Press, 1955
- Einführung und Chrestomathie zur arabischen Papyruskunde. Band 1, Státni pedagogické nakladelstvi, Prago 1955
- Studien zur historischen Geographie und Verwaltung des frühmittelalterlichen Ägypten, Rohrer, 1959
- Paläographische Probleme im Rahmen der arabischen Papyrologie, Rohrer, 1960
- Papyrologische Studien : zum privaten und gesellschaftlichen Leben in den ersten islamischen Jahrhunderten, Otto Harrassowitz Verlag, Wiesbaden 1995
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Ludmilla Hanisch: Die Nachfolger der Exegeten. Deutschsprachige Erforschung des Vorderen Orients in der ersten Hälfte des 20. Jahrhunderts, Otto Harrassowitz Verlag, Wiesbaden 2003, ISBN 3-447-04758-5 Guglolibro, p. 188
- Pavel Kolář: Geschichtswissenschaft in Zentraleuropa. Die Universitäten Prag, Wien und Berlin um 1900. Band 1, Akademische Verlagsanstalt, 2008, ISBN 3-931982-54-8, p. 115, 237
- Wolfdieter Bihl: Orientalistik an der Universität Wien. Forschungen zwischen Maghreb und Ost- und Südasien. Die Professoren und Dozenten, Böhlau, Wien 2009, ISBN 978-3-205-78371-8 Guglolibro, p. 99
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Informoj pri Adolf Grohmann en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)
- etartikolo pri Adolf Grohmann ĉe: Nachlässe in Österreich – Personenlexikon
- Vikifontaro
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Ekkehard Ellinger: Deutsche Orientalistik zur Zeit des Nationalsozialismus 1933–1945. Deux-Mondes-Verlag, Edingen-Neckarhausen 2006, p. 485.
- ↑ Partimembra numero 6.652.055; Bundesarchiv R 9361-IX KARTEI/12040424
- ↑ Stefan Buchen: "Die Jüdin und 'Mein Kampf'". - ĉe: TAZ, 28.2.2018, p. 5
- ↑ Gudrun Harrer: "Orientalistik war nie ein Orchideenfach" - ĉe: Der Standard, 20.12.2018