Adolf Holl

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Adolf Holl
Persona informo
Naskiĝo 13-an de majo 1930 (1930-05-13)
en Vieno
Morto 23-an de januaro 2020 (2020-01-23) (89-jaraĝa)
en Vieno
Tombo Gersthof cemetery
Lingvoj germana
Ŝtataneco Aŭstrio
Okupo
Okupo teologo • universitata instruisto • katolika sacerdoto • verkisto • filozofo
TTT
Retejo https://www.adolf-holl.at/
v • d • r

Adolf HOLL (naskiĝinta la 13-an de majo 1930 en Vieno, mortinta samloke la 23-an de januaro 2020[1]) estis aŭstra teologo, religisociologo, publicisto kaj suspendita romkatolika pastro.

Vivo[redakti | redakti fonton]

Patro lia estis (kun alia virino geedziĝinta) supera konstrukonsilisto en la Agrikultura ĉambro de Malsupra Aŭstrio; Holl portis la familian nomon de la senlaborulo Karl Wilhelm Holl forme kiun edizigis lia patrino Josefine en la 29.1.1930. La entombigon de la vera patro en 1931 ĉeestis multaj honorinduloj, i.a. ministro Engelbert Dollfuß.[2]

Post spirita travivaĵo dum la milita vintro 1944 Holl decidis iĝi sacerdoto. Ordiniĝo estis en 1954, doktoriĝo pri teologio ĉe la Universitato de Vieno en 1955. Dua doktoriĝo sukcesis en 1961 post kiam li estis plustudinta filozofion, psiĥologion kaj historion.[3] Esplorfokuso de la unuaj verkoj estis Aŭgusteno de Hipono. Ekde 1963 Holl docentis Viene kaj inter 1954 kaj 1973 li kapelanis ĉe Preĝejo Sankta Johano (Vieno/Keplerplatz) kaj en la Paroĥuja kirko de Neulerchenfeld (Ottakring).

Lia libro Jesus in schlechter Gesellschaft (1971), kiun kunskribis la vivopartnerino kaj ĵurnalistino Inge Santner-Cyrus kaŭzigis konfliktojn kun la ekleziaj superuloj: ĉar li konstatis en ĝi ke familio, sacerdoteco, sociala klaso kaj politiko egalis al Jesuo Kristo kaj ke dieco de Kristo ankaŭ ne klaras. Sekve li ekde 1973 ne plu rajtis docenti altlerneje.[4]. En 1976 li suspendiĝis fare de la viena kardinalo kaj arkiepiskopo Franz König, por kiu li estis verkinta kelkaj paroladoj. Antaŭe li televide estis konfesinta rompon de la por katolikaj pastroj deviga fraŭleco.

Dum la 1970-a jaroj li tre popularis inter junuloj kiuj ĝenerale kritikis tradiciojn. Lia unua furorlibro tradukiĝis en dek lingvojn kaj takseblas ŝlosilo por kompreni la brazilan teologion de liberigo. Tamen li ĉiam altvaloris religiajn tradiciojn kaj artaĵojn kaj ĉerpis el personaj spiritaj travivaĵoj de pli frue.

En tuta Aŭstrujo li famiĝis kiel diskuto-gvidanto de la ORF-serio Club 2. Li kuŝas sur la tombejo de Gersthof.[5] Lian postlasitaĵon akiris en 2021 la urbhistoria sekcio de la biblioteko de la Urbodomo de Vieno.[6]

Honoroj[redakti | redakti fonton]

  • 1962: Kardinal-Innitzer-Preis
  • 1995: Preis der Stadt Wien für Geisteswissenschaften
  • 2000: honora doktoro je Klagenfurt
  • 2003: Österreichischer Staatspreis für Kulturpublizistik[7]
  • 2006: Axel-Corti-Preis
  • 2015: Preis der Stadt Wien für Publizistik

Verkoj (elekto)[redakti | redakti fonton]

Verkistece:

  • Jesus in schlechter Gesellschaft. DVA, Stuttgart 1971. Nachdruck: Kreuz, Stuttgart 2000, ISBN 3-7831-1816-6.
  • Tod und Teufel. DVA, Stuttgart 1973, ISBN 3-421-01641-0.
  • Mystik für Anfänger. DVA, Stuttgart 1977. Nachdruck: Kreuz, Stuttgart 2003, ISBN 3-7831-2325-9.
  • Der letzte Christ. Franz von Assisi. DVA, Stuttgart 1979. Nachdruck: Kreuz, Stuttgart 2000, ISBN 3-7831-1846-8.
  • Religionen, DVA, Stuttgart, 1981, ISBN 3-421-06078-9
  • Mitleid im Winter. Erfahrungen mit einem unbequemen Gefühl. Rowohlt, Reinbek 1985; poshlibre: Mitleid. Plädoyer für ein unzeitgemäßes Gefühl. Rowohlt, Reinbek 1990, ISBN 3-499-18834-1.
  • Der Fisch aus der Tiefe oder Die Freuden der Keuschheit. Rowohlt, Reinbek 1990, ISBN 3-498-02900-2.
  • Im Keller des Heiligtums. Kreuz, Stuttgart 1991. Nachdruck: Die unheilige Kirche. Geschlecht und Gewalt in der Religion. Kreuz, Stuttgart 2005, ISBN 3-7831-2593-6.
  • Wie ich ein Priester wurde, warum Jesus dagegen war, und was dabei herausgekommen ist. Rowohlt, Reinbek 1992. Nachdruck: Gott ist tot und läßt dich herzlich grüßen. Eine Autobiographie. Edition Va Bene, Wien 2001, ISBN 3-85167-113-9.
  • Die Welt zum Narren halten. Demut als Lebensprogramm. Kösel, München 1993, ISBN 3-466-36393-4.
  • In Gottes Ohr. Siebzehn Übungen in Kirchenkritik. Patmos, Düsseldorf 1993, ISBN 3-491-72290-X.
  • Die Ketzer. Hoffmann und Campe, Hamburg 1994. Nachdruck: Marix, Wiesbaden 2007, ISBN 978-3-86539-120-9.
  • Was ich denke. Goldmann, München 1994, ISBN 3-442-12537-5.
  • Die religiöse Militanz und deren Begütigung. Ein Beitrag zum humanwissenschaftlichen Realismus (= Wiener Vorlesungen im Rathaus. Bd. 48). Picus, Wien 1996, ISBN 3-85452-348-3.
  • Die linke Hand Gottes. Biographie des heiligen Geistes. List, München 1997, ISBN 3-471-79330-5 (recenzo).
  • Falls ich Papst werden sollte. Ein Szenario. List, München 1998, ISBN 3-471-79383-6.
  • Brief an die gottlosen Frauen. Zsolnay, Wien 2002, ISBN 3-552-05203-8.
  • Weihrauch und Schwefel. Ein Monolog (= Bibliothek der Unruhe und des Bewahrens. Bd. 4). Styria, Graz 2003, ISBN 3-222-12990-8.
  • Der lachende Christus. Zsolnay, Wien 2005, ISBN 3-552-05342-5.
  • Om und Amen. Eine universale Kulturgeschichte des Betens. Gütersloher Verlagshaus, Gütersloh 2006, ISBN 3-579-06927-6.
  • Wie gründe ich eine Religion. Residenz, St. Pölten 2009, ISBN 978-3-7017-1518-3.
  • Walter Famler (eld.): Das Adolf-Holl-Brevier. Residenz, St. Pölten 2010, ISBN 978-3-7017-3184-8.
  • Können Priester fliegen? Plädoyer für den Wunderglauben, Residenz, St. Pölten 2012, ISBN 978-3-7017-3261-6
  • Braunau am Ganges, Residenz, St. Pölten 2015, ISBN 978-3-7017-3352-1

Eldonistece:

  • Taufschein katholisch. Prominente antworten auf die Frage: Wie hältst Du’s mit der Religion? Eichborn, Frankfurt 1989, ISBN 3-8218-0419-X.
  • Neues vom Tod. Heutige Umgangsformen mit dem Sterbenmüssen. Ueberreuter, Wien 1990, ISBN 3-8000-3343-7.

Literaturo[redakti | redakti fonton]

  • Walter Famler (eld.): Adolf Holl – zwischen Wirklichkeit und Wahrheit, (gazeto Wespennest), Wien 2000, ISBN 3-85458-305-2
  • Harald Klauhs: Holl. Bilanz eines rebellischen Lebens, Residenz, Wien 2018, ISBN 978-3-7017-3431-3
  • Egon Christian Leitner: Zur frohen Zukunft. Werkstattgespräche mit Adolf Holl, Wieser, Klagenfurt 2014, ISBN 978-3-99029-123-8
  • Anita Natmeßnig: Adolf Holl – der erotische Asket,Molden, Wien 2007, ISBN=978-3-85485-202-5
  • Günther Nenning: Fallengelassene Priester. Zur Amtsenthebung des Dozenten Adolf Holl. Ĉe: Neues FORVM, Wien, 1966–1979, p. 1969

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

Notoj[redakti | redakti fonton]

  1. ↑ "Adolf Holl, Theologe und Kirkchenkritiker, ist tot". Ĉe: Die Presse, vom 23.1.2020
  2. ↑ "Zwischen Weihrauch und Schwefel". - Ĉe: Wiener Zeitung, 1.4.2018
  3. ↑ "Gestorben – Adolf Holl". - Ĉe: buchmarkt.de, 23.1.2020
  4. ↑ Dietmar Neuwirth: "Dem Tod, der Realität trotzen". - Ĉe: Die Presse, 2.11.2013
  5. ↑ "Grabstelle Adolf Holl". Arkivita el la originalo je 2021-03-03. Alirita 2023-03-25.
  6. ↑ "Wienbibliothek erwirbt Nachlaß von Adolf Holl"
  7. ↑ "Österreichischer Staatspreis für Kulturpublizistik an Adolf Holl". Arkivita el la originalo je 2005-01-01. Alirita 2023-03-25.
Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Adolf_Holl&oldid=8649522"