Saltu al enhavo

Alfred de Vigny

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Alfred de Vigny
Persona informo
Alfred de Vigny
Naskiĝo 27-an de marto 1797 (1797-03-27)
en Loches
Morto 17-an de septembro 1863 (1863-09-17) (66-jaraĝa)
en rue d'Artois, 8-a arondismento de Parizo
Tombo Tombejo de Montmartre Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj franca vd
Ŝtataneco Francio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Liceo Henri-IV Redakti la valoron en Wikidata vd
Subskribo Alfred de Vigny
Familio
Patrino Marie-Jeanne-Amélie de Vigny (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Edz(in)o Lydia Bunbury (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo verkisto
romanisto
taglibristo
poeto
dramaturgo
tradukisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva dum 1829– vd
Verkado
Verkoj Poèmes antiques et modernes ❦
Cinq-Mars ❦
Chatterton ❦
Stello ❦
Q3210611 ❦
Servitude et grandeur militaires ❦
Q3210858 vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr
La soldato kaj poeto Vigny

Alfred de VIGNY (naskiĝinta la 27-an de marto 1797 en Touraine en Loches, mortinta la 17-an de septembro 1863 en Parizo) estis franca poeto.

En 1814 li iĝis soldato kaj forlasis la armeon en la rango de kapitano en 1827. Poste li iĝis privatulo en la franca ĉefurbo. Ekde 1845 li estis membro de la Franca Akademio kaj estis inter la unuaj poetoj kiuj volis (sub la influo de André Chénier) forlasi la sufokigajn ŝnuregojn de konvencia poeziarto. Li estis romantikismulo respektante ĉiam certajn formojn stilajn. Ja, li eĉ batalis kontraŭ la laŭpropravolema malsinbrido de multaj romantikoj paralele al la tro frosta maniero de klasikismo-adeptoj.

Mistikismaj ekskursoj troviĝas en la poeziaĵo Éloa, ou la sœur des anges (1824). Jen liaj ĉefaj poemaj verkoj: Poëmes (1822), Poëmes antiques et modernes (1826). Jen romanoj: Cinq Mars (1826; opero de Gounod en 1877; unua historia romano de la franca literaturo sub la influo de Walter Scott), Stello, ou les consultations du docteur noir (1832, por omaĝi al la malfeliĉaj verkistoj A. Chénier, Gilbert kaj Chatterton), Servitude et grandeur militaires (1835). Liaj historiaj dramoj La maréchale d'Ancre (1831) kaj Chatterton (1835) furoris unue, sed baldaŭ forgesitis. Post la morto aperis Les destinées (1864; filozofiaj kaj enhave profundaj poemoj plenaj de pesimismo: ekz. La colère de Samson) kaj Journal d'un poète (1867). La kompleta eldono de ĉiuj verkoj estis finfarita en ok volumoj inter 1883-85 (Œuvres complètes).

En Esperanto aperis

[redakti | redakti fonton]
Citaĵo
 Du pecoj, la unua eltirita de la historia romano "Cingq-Mars", la alia interparolado de Napoleono kun la Papo Pio VIIa (1804). 
— Belga esperantisto n121-122 (mar-apr 1925)

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]

Meyers Großes Konversations-Lexikon, Band 20. Leipzig 1909, S. 159-160, kio legeblas interrete tie ĉi