Alfredo Bryce Echenique

Honorigoj
Honorigoj	(2012) FIL Award (en) ; (2002) Premio Planeta; (1998) National Novel Prize (en) ; honorary doctorate of the National University of San Marcos (en) ; Guggenheim-stipendio ; vd

**Alfredo Bryce Echenique**
Alfredo Bryce Echenique
Persona informo
Naskonomo	Alfredo Marcelo Bryce Echenique
Naskiĝo	19-an de februaro 1939 (85-jaraĝa); en Limo
Lingvoj	hispana vd
Ŝtataneco	Peruo vd
Alma mater	Literatura fakultato de Parizo ; Ĉefa Nacia Universitato de San Marcos ; Universitato de Parizo 8 vd
Profesio
Okupo	verkisto ; poeto-juristo ; romanisto ; advokato vd
Honorigoj
Honorigoj	(2012) FIL Award (en) ; (2002) Premio Planeta; (1998) National Novel Prize (en) ; honorary doctorate of the National University of San Marcos (en) ; Guggenheim-stipendio ; vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Alfredo Marcelo BRYCE Echenique (Lima, 19a de februaro 1939) estas perua verkisto, fama pro romanoj kiel Un mundo para Julius, La vida exagerada de Martín Romaña kaj No me esperen en abril.

Biografio kaj kariero

Li estas de familio de peruaj bankistoj, el kiuj praavo José Rufino Echenique estis prezidento de Peruo (1851-1855). Alfredo gradiĝis pri juro en la Universitato Sankta Marko kaj en 1964, li translokiĝis al Eŭropo kaj loĝis en Francio —en Parizo diplomiĝis en La Sorbono en franca literaturo klasika (1965) kaj nuntempa (1966), kaj magistriĝis en Literaturo ĉe la Universitato de Vincennes (1975)—, Italio, Grekio kaj Germanio. El 1984 ĝis 2010 li loĝis en Hispanio, sed kutimis pasigi longajn sezonojn en sia naskolando.

En 1968, la generalo Juan Velasco Alvarado enpoviĝis en Peruo kaj du jarojn poste, nome en 1970, ŝtatigis la Banco Internacional del Perú, kies administristo estis lia patro kaj prezidanto lia avo, kio estis enorma malprofito al lia familio. Li revenis por mallonge al Peruo en 1999, sed forlasis la landon pro la politika maltrankvileco. Li revenis al Barcelono en 2002, kie li ricevis la premion Planeta pro El huerto de mi amada, kaj tri jarojn poste publikigis sian duan memorlibron, nome Permiso para sentir, en kiu li kritikis la evoluon de Peruo.

Bryce Echenique deklariĝis sekvanto de la argentinoj Julio Cortázar kaj Manuel Puig, kaj de la peruaj Julio Ramón Ribeyro kaj César Vallejo. Li laboris kiel instruisto en universitatoj de Nanterre, La Sorbono, Vincennes, Montpellier, Yale, Austin, Puerto Rico kaj aliaj. Li prelegis ĉefe en kongresoj de verkistoj en Argentino, Bulgario, Kanado, Kubo, Hispanio, Usono, Francio, Italio, Meksiko, Peruo, Puerto Rico, Svedio, Venezuelo ktp. Li ricevis gravajn premiojn kaj oni tradukis diversajn liajn verkojn al diversaj lingvoj.

Bryce Echenique estis protagonista en la 2000-aj jaroj de skandalo rilata al plagiato de ĵurnalaj artikoloj, kaj tiukadre la 9an de januaro 2009, perua tribunalo kondamnis lin al monpuno de 177 500 soloj (ĉirkaŭ 53 000 dolaroj), pro la plagiato de 16 tekstoj apartenantaj al 15 verkistoj. Bryce Echenique malsukcesis pruvi, ke la artikolojn oni publikigis sen lia konsento kaj li neis ties aŭtorecon. En septembro 2012, Bryce Echenique ricevis la Premion FIL de Literatura en Lenguas Romances, kio rezultis en nova granda polemiko: konataj verkistoj, kiel la meksikaj Fernando del Paso (1935-2018) kaj Juan Villoro (n. 1956) inter aliaj, kritikis la ĵurion argumentante, ke oni ne donu premion al verksito kondamnita pro plagiato, dum aliaj defendis la premiatribuon al Bryce Echenique, inter kiuj Jorge Volpi (n. 1968), pravigante tion argumentante, ke Ĵurnalismo ne estis enkalkulita, kaj nur literaturo.

Verkoj

Romanoj

1970 - Un mundo para Julius
1977 - Tantas veces Pedro
1981 - La vida exagerada de Martín Romaña
1985 - El hombre que hablaba de Octavia de Cádiz.
1988 - La última mudanza de Felipe Carrillo
1990 - Dos señoras conversan
1995 - No me esperen en abril
1997 - Reo de nocturnidad
1999 - La amigdalitis de Tarzán
2002 - El huerto de mi amada
2007 - Las obras infames de Pancho Marambio
2012 - Dándole pena a la tristeza

Noveloj

1968 - Huerto cerrado, 12 noveloj:
- Dos indios, Con Jimmy en Paracas, El camino es así, Su mejor negocio, Las notas que duerman en las cuerdas, Una mano en las cuerdas, Un amigo de cuarenta y cuatro años, Yo soy el rey, El descubrimiento de América, La madre, el hijo y el pintor, El hombre, el cinema y el tranvía kaj Extraña diversión
1974 - La felicidad ja ja
1979 - Todos los cuentos, Mosca Azul, Lima
1986 - Magdalena peruana y otros cuentos
1987 - Goig, porinfana rakonto kulabore kun Ana María Dueñas kaj kun desegnoj de Sonia Bermúdez
1995 - Cuentos completos
1999 - Guía triste de París
2009 - La esposa del rey de las curvas

Biografiaj tekstoj

1977 - A vuelo de buen cubero
1987 - Crónicas personales (iam A vuelo de buen cubero), Anagrama, Barcelona
1993 - Permiso para vivir ("Antimemorias" I)^[1]
2003 - Doce cartas a dos amigos
2005 - Permiso para sentir ("Antimemorias" II)
2021 - Permiso para retirarme ("Antimemorias" III)^[2]

Eseoj kaj artikoloj

1996 - A trancas y barrancas
2000 - La historia personal de mis libros, Fondo Editorial Cultura Peruana, Lima
2002 - Crónicas perdidas, Anagrama, Barcelona^[3]
2004 - Entrevistas escogidas; Fondo Editorial Cultura Peruana, Lima
2005 - Entre la soledad y el amor, enhavo:
- I LA SOLEDAD: El otro y nostros, La señora X, Soledades contemporáneas kaj La vejez no se cura
- II LA DEPRESIÓN: Del humor, del dolor y de la risa (crónica de una depresión)
- III LA FELICIDAD: La felicidad nuestra de cada día
- IV EL AMOR: El amor absolutamente melancólico, Cuatro estaciones del amor (y su melancolía), El amor juvenil kaj Los amores tardíos